Maandag
#1
We zijn er alweer een paar dagen en de verveling slaat weer toe.
Ik heb het inmiddels allemaal wel gezien op het te kleine eilandje.
Kloosters, kerken, kastelen en oude ruïnes.
De te kleine dorpjes en de stille stranden, geen idee waarom er mensen zijn die jaar, jaar uit naar deze uithoek komen om hier hun vakantie te beleven!

Het is maandag, de eerste dag van een nieuwe week.
Terwijl de bewolking van gisteren volledig vertrokken is doet de zon zijn uiterste best om de schade in te halen.
Een verkoelende wind waait vanuit het oosten over het eiland en dat komt goed uit want aan deze kant van het eiland gaan we vandaag op stap.
Na een stevig ontbijt in het dorp pakken we de tassen en gaan op stap, zwemkleding mee want de wandeling stelt niet zo veel voor......althans.
Als ik door het dorp Aghia Pelaghia rijdt staat er links van de weg een oudere man te zwaaien, ik ken m niet, hoe hard mijn raderwerk onder het witte Kythira petje ook draait, het gezicht blijft onherkenbaar.
"Potamo" roept hij.
Ik kijk in de spiegel, trap op mijn rem en zeg tegen mijn wandelmaatje, zullen we die ouwe maar meenemen?
De vriendelijk vriend bedankt ons hartelijk en begint gelijk met zijn interview, wij geven antwoord.
"Ahhh Olandia.......Rotterdam" ik denk ik stop, hij mag er weer uit.
Maar om die man helemaal uit te gaan leggen waarom ik als geboren Amsterdammer een aangeboren hekel heb aan van alles wat uit de Maasstad komt, laat maar, dat ga ik niet uitleggen.
We doen een rondje plein Potamos en rijden verder in de richting van Diakofti, de bestemming van vandaag.
Wat ik wil is het pad langs de kust verder aflopen in zuidelijke richting, kijken tot hoever het team van Kythira Hiking gekomen is met schoonmaken en daarna misschien nog even kijken of we  de afslag in kunnen lopen van gisteren, trouwe lezers weten wel waar het over gaat.
Net voor het vliegveld slaan we rechts af over de brede asfaltweg, loopt daar nou iemand?
Als we dichterbij komen loopt daar inderdaad een fleurige dame met een tas, ik denk wat moet die daar nou, er is geen dorp in de omgeving te bekennen.
Zou ze de weg kwijt zijn, ik kijk weer in mijn spiegel, trap op de rem en kies de juiste versnelling om het huurauto achteruit te doen rijden.
Ik vraag waar de dame heen wil en ze verteld dat ze met de boot mee moet, ik zeg stap maar in, we gaan in die richting.
Het is een uur of 12, de boot gaat om vier uur en ik denk serieus dat ze de resterende tijd hard nodig had gehad om bij de ferry te geraken.
Het engels van de dame is net zo goed als ons Grieks dus ik ben blij dat het interview dit keer achterwege blijft.
We droppen haar bij het havenkantoor en ze bedankt ons vriendelijk.
Zo twee goede daden gedaan vandaag......kijken wat onze lieve heer tegenover stelt.
Diakofti is iets drukker dan de voorgaande keer dat we er waren maar het restaurant bij de pier is niet meer bevolkt en lijkt leeg te staan, ik parkeer de auto in een van de straatjes en gadegeslagen door een oude man in een invalidestoel hang ik mijn tuig om.
Zou hij net zoveel gezien hebben van het eiland als wij, ik ben blij dat wij nog gezond zijn en in staat zijn om van dit mooie eiland te genieten, keer op keer.
Bij de kust slaan we het onverharde pad in dat in noordwaarts richting loopt, een bekend pad voor ons.
De vorige keer kwamen we een eind maar konden op een gegeven moment niet verder omdat er toen geklommen moest worden tussen de scherpe struiken door.
Ik ben nog wel een eind omhoog geklommen maar dat was gekkenwerk.
Nu dus kijken hoe het verder gaat.
We stijgen en dalen, klimmen door een kleine kloof, lopen langs grillige rotswanden, passeren zoutbekkens en komen tenslotte uit op de plek waar we de vorige keer niet verder konden.
Mijn bloed begint echter harder te stromen als ik in de verte een pas schoongemaakt pad zie, hoog tegen een heuvel, het pad loopt erg steil en ligt vanaf dit punt zeker een kleine kilometer verder en zeker 100 meter hoger.
We gaan verder, het pad is verder schoongemaakt en als ik denk wat ik denk dan kan dit wel eens een nieuwe rondwandeling worden, voorlopig hou ik nog even mijn mond.
Het pad gaat omhoog langs een hoge afgrond, waar een familie geiten in de schaduw ligt te slapen.
Jeesus, t zal toch niet, jawel hoor ik herken vrijwel onmiddellijk de zwarte grote bok van gisteren.
Ja het is hetzelfde gebied en ik zou toch zweren dat het hem is.
Als hij me ziet maakt hij een raar geluid, staat op en gaat er met zijn familie vandoor.
Wij lopen verder omhoog, het pad slingert zich naar boven totdat ik het steile pad ontdek wat ik beneden gezien had.
Pfffff dat wordt zweten, tempootje terug en rustig naar boven.
Er lijkt geen einde aan te komen maar als we boven zijn ontdek ik wat verlaten stallen en komt mijn gedachte uit.
We komen uiteindelijk uit op het pad waar ik gisteren in wilde gaan maar omdat de natuurlijke dreiging van regen en onweer er was, dit uitgesteld had tot een latere datum.
Dat hoeft dus niet, we komen er vandaag, dan wel uit de andere richting, maar toch.
Als we aan het einde van dit pad rechts gaan kunnen we via het pad dat loopt vanaf de Kolokotronis  zo terug lopen naar Diakofti.
En inderdaad we nemen het dalende pad richting Diakofti.
Diakofti, de havenplaats waar de veerboot ligt verscholen tussen de diverse kleuren blauw die de zee kleurt, als je hetzelf niet gezien hebt kun je er geen voorstelling bij maken.
Werderom komen we dezelfde familie geiten voor de tweede keer deze dag tegen, ze lopen een tijdje met ons mee, links van het pad, een kleine 25 meter van ons vandaan, ik denk dat ze vriendjes willen worden, we hebben per slot van rekening bijna dezelfde hobby.
Het is kwart over drie als we Diakofti in lopen, tijd voor de lunch.
Aan de zee nemen we plaats, ik een Griekse burger en mijn vriendin twee gegrilde armen die eens deel uitmaakten van een beste inktvis, biertje en een fris erbij en de middag tikt langzaam voorbij.
Een mooie tocht, een hele mooie tocht, inspannend maar de prachtige vergezichten lonen de inspanning.
Een pad wat uiteindelijk zal moeten leiden tot Aghia Pelaghia, ze zijn er nog niet maar wel een heel eind op weg.
[Afbeelding: 6F85CB7E-0E82-43F1-B8CB-9CEC9F89D1CE.jpg]
Quote
#2
Kythira vonden wij prachtig, hebben er 2 weken heerlijk gewandeld en genoten van de rust en gastvrijheid.
Mooie foto's hoor!
Quote


Lijst met mogelijk verwante discussies
Discussie Auteur Reacties Weergaven Laatste bericht
  Sept 2019 maandag Japio 1 1.318 25 September 2019, 10:37
Laatste bericht: jacq1970
  september 2019 maandag Japio 2 1.454 10 September 2019, 10:22
Laatste bericht: jacq1970
  Maandag Japio 0 1.956 14 June 2016, 16:44
Laatste bericht: Japio
  Maandag Japio 2 2.499 17 June 2015, 10:21
Laatste bericht: Japio

Ga naar forum:


Gebruikers die deze discussie lezen: 1 gast(en)