Woensdag
#1
[Afbeelding: 488297C2-A07E-43E8-8853-DD41A43BFF4B.jpg]
17.45 "weer thuis", neen niet in Nederland maar in het appartement.
Deuren open, ijs uit de ijskast, ouzo en cola.
Schoentjes uit en de tablet in de hand.....we gaan weer beginnen.
Gisteren nacht was het warm of eigenlijk bloedheet, van slapen kwam dus weer weinig ondanks het feit dat ik onze klamboe boven het bed gespannen had en de deuren weid open stonden.
Bovendien had ik een twee gevecht met een illegale vluchteling.
"Gadver er zit een enorm eng beest in huis", haha ik moest lachen, dat zal wel weer meevallen maar dit keer was het inderdaad een enorm insect wat maar nauwelijks in een breed longdrinkglas paste.
Behendig schoof ik het glas over het insect, zonder een van zijn pootjes te bezeren, schoof vervolgens een folder tussen het glas en de muur en walla het monster was gevangen.
Nu naar buiten het gevleugelde weer de vrijheid geven.
Daar had onze vriend echter geen zin in en vloog weer naar binnen, het zelfde tafereel herhaalde zich twee keer, toen heb ik hem niet meer gezien.
Een koude douche deze morgen was wel zo lekker fris na de vermoeide nachtrust.
Toen ik in de douche aankwam leek het wel of er markt was, een insecten markt, de gehele douche zat vol met muggen die er niet uit konden vanwege de horren.
De beestjes hadden natuurlijk geroken dat er vers vlees binnen was, ik had immers de deuren opgelaten, dat ze er niet bij konden kwam door het opgehangen muggenschild.
Ik opende een van de horren en door de stroming van de lucht werden ze naar buiten geblazen.
Ook weer geregeld, koffie dan maar voordat we brood gaan halen?
Ik zit net twee tellen voordat vlak boven mij een cascade begint met zijn paringsroep, het beest gaat te keer alsof zijn leven er van af hangt, dan houdt hij stil en even verderop krijgt hij antwoordt, vervolgens stopt hij en gaat hij weer verder.
Ik pak mijn iphone en neem het geluid op, speel dit af en het insect is even de weg kwijt, draait een kwartslag en geeft antwoordt, vervolgens de buurman of buurvrouw weer en als ik me weer in de strijd meng heb ik een koor, ik denk ik stop er maar mee ik heb geen zin in een triootje.
Brood dus maar en weer twee flesjes water mee voor vandaag.
We stappen net de supermarkt buiten als we worden aangesproken door Annelies, een vrolijke Nederlandse woonachtig op het eiland.[Afbeelding: 0D1EF01B-319E-4F74-B30B-6F4151FF5F48.jpg]
"Ben jij de schrijver van die verhalen?" Inderdaad en we raken aan de praat over van alles en nog wat.
Bovendien krijg ik een tip mee over de gestoken plekken op mijn lichaam.....gewoon even een flesje ammoniak halen bij de apotheek, kost minder dan die dure sticks....kijk dat weten we dan ook weer! 
Na het ontbijt, waar ik weinig gebruik van maak omdat ik nog vol zit van het avondeten van gisteravond gaan we met een omweg richting Karavas.
De omweg betreft het tanken en zo rijden we via de westelijke weg richting Karavas.
Onderaan het dorp plaatsen we de auto bij de muur, slaan het wandelboekje open en beginnen aan de vetgedrukte wandeling.
Vetgedrukt, de titel in de index dan, betekent dat de route nieuw is of aangepast of uitgebreid, het maakt ons niet uit.
Tassen om met water en met de rug tegen de muur linksaf de dorpsstraat in.
Bij de Taverna van Vernardos kijk ik voorzichtig naar binnen, er staat een rolstoel en allemaal doosjes met medicijnen.
"Ahhhhhhhhhh Ollandia" en ja hoor voordat ik het weet zitten we op het terras tegenover Poppie en Panayotis, een ouder echtpaar waarvan ik alles weet en zij ooit van ons ook.
Helaas verdwijnt bij hun die herinnering als wij het pand verlaten en het woord yassas uitspreken.
Dus de ondervraging door poppie in het grieks begint opnieuw dit jaar, het gaat over van alles, wat voor werk ik doe, of we veel zwemmen, waar we wonen, de kinderen pffffff.
Het is stel is oud maar wel vreselijk lief, ik moet zelf maar drinken uit de koelkast pakken, zijzelf hoeven niets!
De rolstoel is van de oude baas, hij ziet slecht en is onlangs van de trap gelazerd, of ik toevallig arts ben?
Ook bij Poppie het overvriendelijke vrouwtje heeft de tand destijds toegeslagen, ze heeft er slechts nog een, voor de kijkers linksboven.
Maar het zijn zulke lieve mensen dat je eigenlijk niet weg wil en elke keer nemen we een foto als we er zijn en elke keer vergeet ik ze af te drukken en mee te nemen, aan de gebarentaal kan ik opmaken dat ze ze graag wil hebben.
Uit mij gebarentaal kan zij dan weer opmaken dat ik ze opstuur.
Ik noem hun adres, Poppie en Panayotios Vernardos, Karavas Kythira.
Poppie haar mond valt open en de ene overgebleven tand kan mij niet weerstaan om te gaan lachen, ze is verbaasd dat ik hun achternaam weet, terwijl ze mij dat een aantal jaren geleden zelf getoond heeft, het staat namelijk in de prachtige tegelvloer van hun winkeltje.
We betalen, nemen afscheid met een paar dikke zoenen en als ik even later op het pleintje bij de kerk naar beneden kijk zie ik de oude baas naar binnen strompelen.
Als ik mijn hoofd naar de kerk keer heb ik slechts een gedachte....dat ze maar lang bij elkaar mogen blijven, een apart vriendelijk stel.
De voettocht schiet niet op, het bezoek aan de taverna had ik eigenlijk aan het einde gepland, compleet met een ijskoude FIX, ik had hem al zien staan maar vond het niet verstandig die nu al te nemen omdat ik wist wat er nog zou komen.
We dalen het dorp uit richting de waterbron beneden, een oase voor allerlei insecten maar vooral de libelle.
De libelle vindt er in allerlei verschijningen en vele kleuren blauw, met dubbele en enkele vleugels.
We vullen nog wat flesjes met water en ik bekijk het wandelboekje even.
"U kunt een klein stukje stroomopwaarts lopen langs de beek, hier staat een oude watermolen" verder twee mogelijkheden om naar boven te klimmen maar volgens mij hebben wij dat in het verleden wel eens gedaan, ik kies voor het stukje stroomopwaarts.
De watermolen is vervallen, goed hij staat er masr er zijn mooiere exemplaren op het eiland te vinden, wat mij meer trekt is de beek zelf, deze lopen wij toch wel een heel stuk verder stroomopwaarts.
Het is er schoon het enige wat mij opvalt is een gevouwen A-viertje maar dat raap ik straks wel even op.
Het is mooi, erg mooi en anders dan het "gemaakte" gedeelte van Amir Ali stroomafwaarts is dit nog natuurlijk.
Ongerept, duidelijk zichtbaar heeft er vroeger een pad gelopen gezien de vele oversteekjes met gestapelde stenen.
Ook is het opvallend dat er veel water aanwezig is, de vele kikkers en ook rivierkreetjes maken hier gebruik van, eeuwen oude grillige bomen hebben hun wortels richting de kleine beek lopen.
Libelles dartelen als een Walt-Disney tekenfilm boven het water.
Er blijkt geen einde aan de beek te komen.
Toch even verderop, daar waar een onverhard pad de beek kruist is het pad niet verder schoongemaakt en verhinderen dikke struiken de doorgang, wel loopt er nog een oude watergoot.
Omhoog gaat een pad wat na bestudering net op de kaart aansluit op een onverharde weg die bovenlangs gaat.
We gaan twerug met de gedachte om ooit eens verder te gaan.
Vlak voor de eerdere bron pak ik het gevouwen A-viertje op en neem dit mee.
Als ik dit uitvouw blijkt dit een kopie van de wandeling die wij nu maken, in het Nederlands, verloren waarschijnlijk.
In vergelijk met het huidige boekje is de illegale kopie oud en niet meer van deze tijd en ik schaam me een beetje voor de zuinige Hollanders die het boekje kopiëren ondanks het feit dat de schrijver hier veel aandacht en tijd aan besteedt. Laat maar ik ga me er niet druk over maken.
We lopen verder stroomafwaarts, een opnieuw schoongemaakt gedeelte, ik herinner mij gedeeltes waar we eerder geweest zijn, in worsteling met bramenstruiken en andere stekeligheden.
Nu is het pad echter schoon en loop je via diverse beekjes, kleine watervalletje en poeltjes zo de Oase Amir Ali binnen.
Sinds dat Judith de Taverna verlaten heeft is het een stille verlaten plek geweest, de eigenaar deed er weinig mee, maar nu is de plek weer levendig en opgeknapt.
De nieuwe uitbater groet ons vriendelijk en wij nemen wat te drinken, neen geen bier.
Hij brengt ons wat vruchten en maakt een praatje.
De vruchten zijn bekketrekkers.........jaggggg intens zuur en als hij niet kijkt rol ik het restant richting de beek.
Bij de Portokali, de plek van de oude sinaasappelboom raken we aan de praat met twee Nederlanders.
Ik vraag hun vriendelijk of ze hun beschrijving verloren zijn maar het blijken niet de daders te zijn, ze hebben het wandelboekje.
We raken verder aan de praat over het eiland en even heb ik het gevoel als ik mijn vriendin zo zie praten dat we weer op de wandelbeurs staan om Pyrgos House te promoten, ze heeft het over de vluchten, accomodaties, wandelingen etc etc.
Het schiet niet op we moeten verder, nemen vriendelijk afscheid en weten zeker dat we ze nogmaals tegen zullen komen op dit eiland.
Terug het dorp in, bij de t splitsing links en voor de bakkerij links het kleine asfaltweggetje in.
Ik heb trek en weet dat de bakker hele lekkere broodjes heeft.
"Zullen we even binnen kijken?" Het worden geen broodjes maar twee ijsjes.
O even wachten, sorry maar ik onderbreek even het verhaal, voordat ik mezelf overgeef aan de volgende ouzo even scheren want na de tweede ouzo zou het scheren wel eens een bloederige afloop kunnen krijgen....tot zo.

Daar ben ik weer.
Het asfaltweggetje in, later beton en onverhard voert ons tussen twee oude muurtjes door richting de oostkust alweer een mooi uitzicht richting de Peloponessos en de vuurtoren in het noorden.
Weer terug en het dalende pad richting het zuiden volgen.
Rechts naast ons in de diepte de doorgaande weg Aghia Pelaghia - Karavas, verderop op bijna gelijke hoogte de Aghia Despina, de kerk die uitkijkt over het eiland.
De weg of het pad wat we nu lopen hebben we eerder gelopen, ooit zou er ook een beschreven wandeling van gemaakt worden maar omdat het laatste deel richting asfaltweg over privé terrein gaat was het wel zo netjes om eerst de eigenaar om toestemming te vragen.
Als je op Kythira loopt of rijdt zie je honderden ommuurde veldjes of akkertjes, er staan geen naambordjes bij, dus t zal even geduurd hebben voordat de wandelstichting wist wie de eigenaar was.
We dalen nog steeds evenwijdig aan de asfaltweg die steeds dichterbij komt en de kerk steeds verder weg.
Ik weet t alweer, het wordt een lijdensweg, het pad naar de kerk is te vergelijken met een stukje Alp de Huez, in eerdere verhalen had ik het over een hels pad. 
Nadat we het privé gebied hebben doorstoken staan we op de asfaltweg, aan de andere kant begint het betonnen pad, een streep van ongeveer 45 graden tot aan de kerk, niks vlak.
Ik geef mijn wandelmaatje een hand en wens haar succes, op mijn oogvliezen het beeld van iemand die uitgevloerd op een bank voor de kerk ligt.
Lopen en ademhalen, niet stilstaan, vooral niet stilstaan, blijven bewegen.
Voordeel is wel dat er een aardig windje waait die het zweet wegwaait.
Bovenaan bij de kerk is de wind weg en vlak nadat ik het hek van de kerk heb ontsloten stromen er enkele zweetdruppels in mijn ogen, ik zie even niets niets meer, op het gevoel ga ik naar een waterkraan waarvan ik weet dat hij daar in de hoek zit.
Draai de kraan vol open en laat het koele water over mijn hoofd stromen.
Het water is op, de kraan stopt met het geven.
Als ik weer zicht heb zie ik hetzelfde beeld als ik eerder beschreef, daar ligt ze, plat op een van de banken van de kerk.
De kerk, een mooie bijzondere plek, alleen de kerk zelf is ernstig in verval geraakt sinds de laatste keer dat wij hier waren.
Na wat water en twee sinaasappels op naar Karavas, de laatste loodjes.
We lopen langs een huis waar een paar jaar gelden jonge boxertjes rondliepen (honden.). Ik denk dat er niets te zien is in het hondenhok maar als ik fluit ben ik blij dat een ketting de agressieve hond op afstand houd, het boxertje is groot geworden en niet meer aaibaar.
We dalen af richting karavas, gaan de brug over en aan de andere zijde weer omhoog, passeren de boog en komen aan bij de auto.
De 8 acht kilometer die de schrijver opgeeft, daar komen we niet aan.
Het zijn er negen
28-06-2017[Afbeelding: AFAFF766-A88B-4590-ADE9-E20FE0F3B09E.jpg]
Quote
#2
Japio,

Weet niet hoeveel "stukjes" er nog komen maar
het is heel leuk om ze te lezen,voor de volgende
dagen voorspellen ze nog meer hitte,
Succes!
Quote
#3
kan de hitte bijna voelen!
Quote


Lijst met mogelijk verwante discussies
Discussie Auteur Reacties Weergaven Laatste bericht
  September 2019 woensdag Japio 4 1.992 12 September 2019, 17:42
Laatste bericht: Mieke
  Woensdag Japio 1 1.673 26 June 2017, 15:13
Laatste bericht: jacq1970
  Woensdag Japio 1 2.552 16 June 2016, 09:18
Laatste bericht: Petra

Ga naar forum:


Gebruikers die deze discussie lezen: 1 gast(en)