Dag 3
#1
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






18.20, dinsdagavond, ik zit niet buiten want de zon waar ik de hele dag door geteisterd ben zal het niet laten om het op dit tijdstip gewoon ook te doen.
De wekker ging vanmorgen niet, wel werd ik vannacht wakker van een vreemde droom.
Angstig keek ik om me heen of ze al waren verdwenen.
Daar zaten ze, honderden allen te lachen op de klamboe die boven ons bed hing.
En ik, ik kon geen kant op, lag vastgebonden in het spinrag van de vele spinnen die nu de grootste lol hadden.
Pfff gelukkig maar een droom maar toch keek ik even of ze er nog waren.
Het weer ziet er goed uit, de zon doet aardig zijn best en een verkoelende wind zorgt voor verfrissing.
Eerst maar even naar de bakker voor vers brood, onderweg bots ik bijna op de buurman c.q wandelgids.
“Opzij, we gaan naar de coke cursus” ik denk coke cursus.......
Ik ben tijdens de wandelingen wel eens wilde papavers tegen gekomen maar iets wat te maken heeft met coke niet.
De coke cursus moet kookcursus zijn, ja waar je zin in hebt.
Het is 9.15 uur, al aardig warm en hij heeft een viertal engels sprekende toeristen weten te strikken voor de kookcursus.
Het schijnt echt goed te draaien en ook leerzaam en lekker te zijn, je wordt eerst meegenomen de groentetuin in en daarna ga je onder leiding van buurvrouw Chrisoula aan de kook.
Volgende week ga ik het ook proberen, ik denk in zwembroek......kijken wie er dan van de kook raakt!
Manthi, de vriendelijke bediende van de bakker lacht breeduit van oor tot oor als ze onze gezichten herkent en ook zij wenst ons een plesant stay.
Kopen brood en nadat we afgerekend hebben, krijgt ze van ons een pakje stroopwafels.
Stroopwafels is hier kostbaarder dan goud, de “Caramelles” zoals ze hier genoemd worden zijn zeer geliefd en meestal is een pak van 10 dezelfde avond leeg.
Nog even langs de buurtsuper voor wat beleg en dan op naar de Pyrgos voor het ontbijt, het eerste zelfgemaakte ontbijt.
Eten we op het voorbalkon of het achterbalkon?
Het achterbalkon is ruim en staat elke morgen in de zon, het voorbalkon is iets kleiner maar heeft de schaduw en het fraaie uitzicht, de fluitende vogeltjes en de kakelende kippen, voor dus maar.
Effe een kleedje op het tafeltje, brood snijden, thee, sappie......de vakantie is zo gek nog niet.
Als we aan tafel willen gaan zijn er reeds 3 toeschouwers te kijken hoe wij ons ontbijt gaan nuttigen.
3 stuks, keurig uitgemeten naast elkaar, ik denk op 6 a 7 meter van ons af.
Op de electriciteitskabel, vogeltje, geen idee welk soort.
“Leg even wat brood voor ze neer” maar het gevogelte blijkt niet zo van brood te houden want ze kijken gedrieën gewoon de andere kant op.
Het zijn wat gezette mormels, donzig en iets kleiner dan een huismus.
Als er een zwaluw en later nog een ten tonele verschijnt om het kroost te voederen, blijken het jonge zwaluwen te zijn, welke?
Ik denk de Kythiriaanse ontbijtzwaluw.
De ouders vliegen af en aan om de wijd geopende bekjes te vullen met insecten.
Het trio blijft geduldig wachten op het nieuwe voedsel.
Dat maakt hongerig dus gaan wij ook maar aan het ontbijt, ieder voor zich.
“Ehhh we gaan vandaag naar Gerakari” meld ik even
Gerakari is een plaatsje een aantal kilometers noordelijk van Potamos waar wij zitten, wat huizen maar echter nog nooit een levende ziel in het dorp ontmoet.
Thuis een rondje uitgestippeld van ongeveer 8 kilometer dus dat moet te doen zijn in zeg 3 uurtjes.
Ja we moeten deze dag op tijd terug want mijn wandelmaatje heeft zich opgegeven voor Griekse dansles.
Ik niet? Nee dat gaat helaas niet, een aantal jaar geleden heeft men bij mij een granaatscherf net boven mijn rechterknie verwijdert, een overblijfsel van de oorlog van 14-18 dus wandelen gaat wel maar dansen, helaas.
Bovendien is het ook niet fris hoor dat Griekse dansen, iedereen danst met zijn oksels wijd open, al dat zweet......nooit gemerkt dat tijdens die dansfeesten het bier dood slaat, nou denk daar maar eens over na.
Op pad dus maar, 1 rugzak met wat appels en 2 liter water dat zou toch voldoende moeten zijn om het verloren gegane zweet weer aan te vullen.
Geen overbodig voedsel dus wat zullen we weer een gewicht kwijt raken vandaag.
We rijden met de auto dorp het verlaten dorpje dat er nog hetzelfde uitzien als 10 jaar geleden en misschien nog wel verder in de tijd terug.
Ik parkeer het gehuurde autootje aan de rand van het bos dat daar ophoud.
Rugzak om en gaan, nog even de ledematen voorzien van een zonbestendige film en we zetten koers richting de kust.
De west kust wel te verstaan, voor mij toch wel de mooiere onbekende kant van het eiland, ruig en zeer mooi.
Omdat er geen wegen zijn aangelegd kom je ook geen hond tegen, ja misschien een trektochter maar dan is ie op dit tijdstip of te laat van huis gegaan of verdwaald.
De brede rood gekleurde weg is eentonig en duurt lang en voert langs de rand van het bos. Het bos aan de rechterkant en links een wijd uitzicht richting het zuiden waar 3 heuvelruggen dezelfde richting op gaan.
Wij moeten de laatste hebben, het is een deel van de route van de bekende lange trektocht, een mooie route met bijna overal mooi zicht op een zee die verschillende kleuren blauw naar boven tovert.
We maken een acht, gaan eerst naar het zuiden en dan weer terug naar het noorden, een kleine afwijking in de route is een bezoekje aan wat mogelijk een mooi afgelegen strandje kan zijn.
Bij een bekende splitsing waar de trektochtroute rechts gaan, kiezen wij voor de weg rechtdoor, ik weet dat deze doodloopt maar ook hiervoor heb ik een oplossing.
Onderweg zijn de sporen van een vorige brand nog duidelijk te zien, als je de verbrande restanten van de bomen en struiken weg zou denken dan zien de akkers er goed verzorgt uit, helaas is dit niet zo en is de brand de grote schoonmaker.
Het geeft echter wel een beeld van hoe de akkers er vroeger uit gezien moeten hebben.
We trekken verder over het pad wat daalt, we hebben mooi zicht op het kerkje  Ayas Mamma’s, nu eens gezien vanaf een andere kant.
Dan stopt het ineens, nee niet het pad maar een  stalen  hek blokkert de doorgang.
Ik knoop voorzichtig het touwtje los open het hek en als we er door zijn gaat de knoop er terug op.
Het pad stopt, loopt dood een teken dat mijn route klopt.
Een aantal vervallen huisjes met bijbehorende verwaarloosde akkertjes staat aaneengeschakeld onder elkaar.
Het moet een klein dorpje geweest zijn, eens in vroeger tijden.
We zijn hier eerder geweest maar dan vanaf de andere kant, de huisjes toen grondig bekeken. 
Het pad wat toen omhoog leidde dalen we nu af naar het hoofdpad waar we zijn moeten, onze terug weg.
Het is het pad van de trektocht, nummer twee diegene die start in Platia Ammos en die, die dag eindigt in Potamos.
Wij gaan dus nu in tegengestelde richting en die richting blijkt omhoog.
Daar waar het pad een afslag naar links heeft kronkelt zich een tweesporig pad naar beneden, steil naar beneden, dan weer wel dan weer niet zichtbaar.
Van het strand wat ik eerder gezien had, nog geen enkel spoor.
We nemen de gok en beginnen aan de missie.
Nu heeft elk voordeel zijn nadeel en ik denk even aan de terugweg.
Ik stop met tellen van de haarspeldbochten, frustrerend.
Langzaam maar zeker komt de kustlijn in zicht, ik kijk op mijn telefoon tot hoever de weg loopt, tot hier dus.
Er gaat wel iets naar beneden maar dat is steil en bovendien bestaat de ondergrond uit Leisteen en leisteen op leisteen wordt glijden, zeker onder een hoek van 45 graden.
Het simpelste is dus maar om met je gat op een groot plakkaat te gaan zitten en hup je bent beneden binnen twee tellen.
Toch maar niet, voorzichtig lopen we de heuvel af en langzaam maar zeker naderen we het strand.
Een schitterende plek, schoon, afgezien van wat aangespoeld hout en bamboe een prachtplek om even de zee in te duiken en rust te nemen voor de toch wel indrukwekkende terugreis die zal volgen.
Het strand is verlaten, natuurlijk geen normaal levend wezen zou het in zijn hoofd halen hier naartoe af te dalen.
Ik zwem wat, droog op en verken de kust een beetje, een ruige kust met mooie door de natuur gevormde stenen en natuurlijk kleine zoutbekkens.
Een van de stenen heeft de vorm van een kraaienbek.
Diverse kleine zeeslakken zijn er aanwezig alsmede ook een kleine grot.
Het is inmiddels 14.30 uur nog drie uurtjes over voor de terugreis, er zitten er al 5 op dus de 8 kilometer die ik heb berekend, daar moet toch ergens een fout inzitten.
We gaan terug, grijpen ieder een geschikte bamboestok en klimmen naar boven. Mozes wat een stijl pad en zo voel ik me ook.
We stoppen diverse keren om het vocht aan te vullen en rust te nemen, we stijgen en stijgen, er lijkt geen einde aan te komen en dat klopt ook, pas bij de auto is het vlak.
Stuur ik de baas een sms dat we de dansles laten schieten want het is inmiddels 16.30, genoeg gedanst voor vandaag.
Zo nog net geen 8 uur, ik ga douchen en eens kijken of er nog wat lekkers te eten is............morgen rustdag, denk ik!......
Quote
#2
Leuke verhalen Japie, maar misschien kan Ger dat in een topic plaatsen, wordt het wat overzichtelijker.
Arthur's signatuur Health is not valued till sickness comes.
Quote
#3
Mooi, en herkenbaar ook, een route uitstippelen en dan bijna het dubbele lopen omdat er "ergens "iets verkeerd is gegaan !
Quote
#4
Wat een goed idee Arthur. Net als bij Johanv en Patrick.
Trouwens mooi geschreven Japio. Ik blijf je "volgen"
Quote
#5
(31 May 2018, 00:19)jacq1970 schreef:
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Mooi, en herkenbaar ook, een route uitstippelen en dan bijna het dubbele lopen omdat er "ergens "iets verkeerd is gegaan !

Ik had de route terug deels niet getekend in de track.......vandaar.
Leer momentje

(31 May 2018, 00:19)jacq1970 schreef:
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Mooi, en herkenbaar ook, een route uitstippelen en dan bijna het dubbele lopen omdat er "ergens "iets verkeerd is gegaan !

Ik had de route terug deels niet getekend in de track.......vandaar.
Leer momentje
Quote


Ga naar forum:


Gebruikers die deze discussie lezen: 1 gast(en)