Dag 9
#1
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Die dinsdagavond was ik bekaf, het leek wel of ik het rondje vuurtoren drie keer gelopen had.
De VUT was gewoon uit het lichaam en voor het eersts snapte ik waarom de grieken middags een uurtje naar bed moeten.
Ik deed het echter niet, mijn buik zat vol met al het  lekkere eten, het zalig verse voedsel met toch wel bijzondere smaken, de kruiden......heerlijk.
Moe maar voldaan hees ik mij de nauwe trappen van de Pyrgos woning omhoog, ging zitten en begon aan het vorige verhaaltje.
Ja wat moest ik schrijven, kon er eigenlijk weinig over schrijven, je zou het eigenlijk zelf meegemaakt moeten hebben.
Het werd een klein verhaaltje, de foto’s zouden genoeg uitleggen.
Dan krijg ik krijg een messenger bericht........
“Lekker aan t uitbuiken? Morgen wordt er  gekayaked vanaf het strand van Komponada, 10.00 uur, jullie nieuwe buurvrouw gaat ook mee, kan ze met jullie meerijden?” 
Ik lees het bericht nog eens.....”jullie nieuwe buurvrouw gaat ook mee” en schiet in de lach..........we zijn weer eens ingedeeld.
Geen probleem, zeekayak is altijd wel leuk en alhoewel we de route al eens gedaan hebben aan deze zijde van de kust is het meer voor ons om te kijken hoe de nieuwe gids ons over het water begeleid.
Ik schrijf antwoord terug dat we wel even op kantoor komen om het te bespreken.
Het kleine toeristen bureautje tegenover de kerk in Potamos wordt bezet door 3 personen, de eigenaar, zijn assistent Babis en Betsy.
Betsy blijkt de nieuwe buurvrouw te zijn, een alleraardigste persoon uit Hawaï.
Had daar onder andere een kanobedrijf dus dat komt wel goed voor de volgende dag.
Ook de kayak begeleider verschijnt ten tonele een vriend van de vorige die voorlopig even zijn taken overneemt.
Dimitris stelt zich keurig voor, hij komt van een ander prachtig eiland.....Kefalonia.
Wind, wind en nog eens wind, Dimitris stelt voor morgen toch maar eerder op stap te gaan en de wekker gaat op 7.15 uur. 8.15 uur aankloppen bij de 1,55 meter hoge buurvrouw en dan op pad.
De volgende morgen schrik ik wakker, gekakel voor de deur maar de wekker is niet afgegaan.
Hoe laat is het, bril op, iphone ontgrendelen ......ehhh 6.30
6.30 uur........alle paniek om niks.
Van slapen komt echter niets meer en ik besluit via de douche naar boven te klimmen.
Gooi de balkon deur open en de rust lijkt teruggekeerd in het kleine dorp, de stervelingen verdwenen.
Ergens verderop kraait tevergeefs een haan, ik ben al wakker.
“Ping” sms van de “touroperator “ controlebericht, ik meld dat we ontwaakt zijn .
7.30 uur snel even ontbijt, melk en cornflakes.
Na het eten van de Kookles gisteren lijkt dat het enige wat er nog bij kan, ik zit nog vol van alle heerlijkheden.
8.15 uur kloppen we netjes op de deur bij de buurvrouw. Ze zat al klaar, onze hawaiiburger dat had ik van bovenaf al gezien.
Het kleine tengere mensje van 75 jaar wil alles weten en  verteld honderd uit over haar en haar familie........steen en steenrijk.
Langzaam zetten we koers richting Komponada, het vertrekpunt van de kayaktocht.
Als we om 8.45 uur arriveren is het strand bijna verlaten, zwijgt de generator die er normaal staat te draaien en waait er een lichte bries over de zee.
De bries verstoord eigenlijk het mooie plaatje, nu kun je al door het heldere water heen kijken zou het windstil zijn dan zou het helemaal prachtig zijn.
O ja ik schreef bijna verlaten, klopt.
Aan de linkerzijde staat de oude truck van Alexis met daarop de kano’s en Dimitris is druk bezig deze te ontladen.
Ik wens hem goede morgen en help hem met de rest van de boten.
2 enkele en 2 dubbele kayaks.
Wij gaan op pad met 6 man, een kwartier later zijn we kompleet.
Drie vrouwen.....drie mannen.
We trekken de boten in zee en varen rustig richting het zuiden, de zee is kalm en de lichte bries verkoelend.
We passeren het volgende brede strand van Firi Ammos, bezet door slecht 7 meeuwen.
“Firi Ammos” roept de gids, of het een vraag is weet ik niet maar antwoord hem positief.
Na Firi Ammos begint het avontuur, dat weet ik nog van de vorige keer.
Diverse mooie zeegrotten passeren de revue, grotten waar je in maar ook door kunt.
Grote grotten met een eigen strand erin, grotten met een bovenkant die open zijn en waar de zon de zee prachtig voorziet van alle tinten blauw.
De overige kayakers genieten net als ik van alle pracht.
Via een nauwe doorgang omzeilen we een grote rots en er volgen nog meer grotten.
Uiteindelijk komen we aan bij een grote verlaten baai, omsloten door hoge rotsen.
Kako Plaka.
Hoog in de rotsen is nog te zien hoe men hier het steen uithakte en wel mogelijk met schepen vanaf het strand vervoerde.
We krijgen een uur rust, een cheese Pie en ondertussen geniet ik van de omgeving, zwem naar de overzijde richting de rotsen en zwem een grot in, Dimitris volgt en samen bekijken we de grot.
Vanuit de hoogte, beschutting zoekend tegen de zon worden we nauwlettend in de gaten gehouden door een familie geiten, een van de kleinste verraad hun aanwezigheid.
Als ik Dimitris vertel van de mogelijkheid om hier te barbequeen schiet deze in de lach.
De terugtocht is iets zwaarder, de wind is komen opzetten en is gaan draaien, hadden we hem in het begin tegen, nu ook en het leek wel of we een kudde dolfijnen op sleeptouw hadden.
Ook op de terug weg duiken we weer verschillende grotten in en zelfs een kleine binnenzee.
Komen we een Italiaans paar tegen wat al snorkelend de kust af zwemt. Tenslotte komen we moe maar voldaan aan vanwaar we vertrokken zijn.
We helpen Dimitris met het beladen van de truck en bespreken gezamelijk in alle gezelligheid de tocht nog even.
We vertrekken rond de klok van half vier, Betsy ingeladen, op naar Skandeia voor de lunch, de oude dame die kranig haar mannetje stond vond het een goed idee.
In de schaduw tegen de muur van het restaurant genoten we van het heerlijke eten en voor mij een glas met een liter versgeraspt ijskoud bier.
Nog 3 fatourado’s ter afsluiting en het overige voedsel neemt Betsy mee in een doggybag.
We laten de Amerikaanse staatsburger nog even de oude graven en het bekende bad van Helena zien en het mensje is overgelukkig.
Als we terug rijden richting Potamos is ze er niet meer, ja ze is er nog wel, op de achterbank, de mond half open, ze is op visite bij Klaas Vaak, ze slaapt...........
Quote
#2
Dat heb ik dus niet gedaan... op het to do lijstje voor de volgende keer Kythira!
Quote


Ga naar forum:


Gebruikers die deze discussie lezen: 2 gast(en)