Dag 12
#1
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Ruilhandel of koehandel noem het wat je wilt.
In het verlaten Limnionas raakte ik aan de praat met een Duits stel.
Toen ik de vriendelijke jonge man vroeg waar hij vandaan kwam in het engels vouwde zijn gezicht vrolijke plooien toen ik hem in het Duits antwoordde.
We praten honderd uit over het kleine eilandje, hij vroeg en ik vertelde.
Het was hun eerste trip naar Griekenland en gelijk naar Kythira.
Ze hadden gehoord dat het rustig was maar zo rustig hadden ze het niet verwacht.
Dit is Griekenland vertelde ik hun......ten voeten uit, ga niet naar Kreta want dat wordt minder.....veel minder.
Maar goed de Germaanse medemens vraagt mij over het bestaan op dit eiland en over het inkomen van de mensen hier en vroeger.
Eerlijk gezegd is dat nog een beetje hetzelfde, ruilhandel.
Zeker in een dorp als Potamos zijn de buren vriendelijk, heeft de een pas nieuwe kippen die nog niet weten dat ze eieren moeten leggen dan worden de eieren van de kippen van de buurvrouw vaak geruild tegen verse tomaten of andere groenten.
En zo komt het dat er bij ons 1 komkommer ligt, 1 zak aardappelen, een half pond zelfgemaakte kaas, een pak rosé en tenslotte nog een schaal met keftedes.
En dit alles tegen wat stroopwafels.
Vandaag, het waait hard, de wind giert om de hoge torenwoning die boven het dorp uitsteekt, grote vlagen mist komen vanuit de westkust het land over.
De hemel is compleet gesloten en het is iets koeler.
We pakken een rugtas in voor het strand maar ik ben bang dat deze vandaag in de kofferruimte blijft liggen.
We gaan richting Kapsali een klein wandelingetje naar een voormalige wachtpost of vuurtoren.
Desondanks dat het niet zo warm is sta ik al te zweten als ik het kleine steegje naar de kerk omhoog loop, het is vochtig, zeer vochtig en klam weer.
En de grieken, de grieken zijn dik gekleed, ze hebben het koud.
Terwijl we richting het zuiden rijden schiet ik weer in de lach.
Vriend Ioannis Prineas van restaurant Kaleres kwam serieus even bij ons aan tafel staan gisteravond.
De jonge man volgt mijn verhalen en ook privé houdt hij me in het oog.
Hij weet dat ik fiets, wielren en mountainbike.
Hij heeft mij al diverse malen om advies gevraagd, wil een fiets kopen, een goede, geld speelt geen rol.
Dus hij komt serieus met de vraag wat ik er van vind als hij een mountainbike koopt met electrische ondersteuning.
Uiterst verbaasd kijkt hij me aan als ik gelijk in de lach schiet, ik vraag of hij serieus is.
Ja nee hij wil zo een fiets kopen.
Man man ik vraag of ie een handicap heeft, “Why” vraagt hij?
Ik vertel hem dat grieken luie mensen zijn en op deze manier blijven.
Het mountainbiken begint ook op Kythira enige vorm te krijgen, er is zelfs een klein fietsenwinkeltje gestart in Potamos, op de plek waar vroeger de kapper was.
Ioannis heeft mij gevraagd daar eens langs te gaan om te kijken.
De kleine (1,65  meter) eigenaar had weinig tijd en sprak weinig woorden.
Toen ik dat de kok van Kaleres vertelde keek deze mij verbaasd aan, een kwartier later had hij de rijwielhersteller opgetrommeld, stelde deze zich keurig voor en spraken wij wat over het vak.
Kapsali daar waren we,  tenminste bijna, als we de dalende weg afgaan moet ik op de rem, file.
File? Ja.
In eerste instantie denk ik ze lopen weer met de een of andere icoon te zeulen want ik zie een lange stoet mensen lopen.
Gewoon op de rechter rijbaan, aan de kant gaan ho maar.
Ik zie echter geen draagbaar, wel veel kinderen en een geestelijke in een zwarte jurk.
Als iemand het toch in zijn hoofd haalt om even te toeteren, grijpt Gods dienaar naar zijn fluit, blaast erop in de veronderstelling dat de kinderen reageren, helaas.
Enige stemverheffing blijkt even later wel te helpen dus we kunnen er langs.
De plastic luiken voor de strandtenten in de mondaine badplaats zijn omlaag getrokken voor de wind, aan een enkel tafeltje zit een bezoeker, het seizoen is nog niet begonnen.
Ik parkeer de auto bij de tweede altijd verlaten baai en gaan te voet verder richting het voormalige quarantaine ziekenhuis.
Vlak voor het mooie gebouw slaan we links de heuvel op, het tweede pad rechts, omhoog richting de oude toren.
“Spinny” roep ik en kijk links van me, als ik geen reactie krijg verhef ik mijn stem en herhaal ik de uitroep.
Naast me staat iemand stil, oog in oog met een heerlijke dikke spin, afstand 10 centimeter, trekt een vies gezicht en loopt kijkend naar de spin achteruit.
Achter elkaar maar weer.
De oude toren is nog redelijk intact, binnenin steken wat stenen uit de muur die dienst doen als trap naar boven, de houten vloer is nog intact doch ga ik niet te dicht naast mijn wandelmaatje staan, zoveel vertrouwen heb ik nu ook weer niet in het eeuwenoude hout.
Bovenop is de functie van de toren duidelijk merkbaar, het zicht is 360, schitterend mooi.
We schieten wat foto’s en lopen nog even naar de ruige kust.
Het pad terug gaat via de heuvel en dan verder naar een prachtige baai, onderweg passeren we een groot kruis op de grond, we zijn hier vaker geweest maar de vraag waar dit voor dient is nog steeds onbeantwoord gebleven.
Het pad naar de baai is mooi alleen snap ik er het nut niet van, het pad heeft geen functie, lijdt nergens anders heen dan naar de baai.
Het hoogte verschil met de zee is vrij hoog dus om hier schepen af te meren om vervolgens aan wal te gaan heeft ook geen nut.
Terug naar Kapsali, de zon krijgt af en toe kans om toch door de bewolking heen te breken en dan schiet de temperatuur omhoog, boven de 25 graden.
“Hoezo boven de 25 graden, hoe weet jij dat?”
De cicades of krekels zoals ze ook wel worden genoemd maar niet zijn schijnen rond een temperatuur van 25 graden geluid te gaan maken.
En verdomd als de zon doorbreekt begint het concert en als het bewolkt zwijgt het hele concert.
Het gekrijs van de kinderen is al van verre te horen, ze hebben met de gehele school een dagje strand maar goed het waait en dat is voor de grieken net iets als de pest, blijf er vandaan.
De kleine lunch nemen we aan de boulevard, bier en een sandwich met vis.
De Germanen van de dag ervoor groeten ons vriendelijk en heinrich maakt me duidelijk dat hij de green pool van gisteren nicht hat gefunden.
Ik ga het ook niet uitleggen....auf wiedersehen.
Na de lunch rijden we nog even langs Kalamos, even na de kruising met de weg naar het grotkerkje de Aghia Sofia parkeer ik de auto.
Ik wil nog even een stukje een kloof in om te kijken of de geblokkeerde doorgang nog steeds te hoog is, dat is ie dus we keren om, via deze kloof zullen we nooit op het strand komen waar we heen willen en touwen en klimtuig dat heb ik verleden jaar cadeau gedaan aan Nikos van de bakker, de gids van de Canyoing tochten.
Terug rijden we dicht langs de west kust, de mist zie je over de heuvels het binnenland in kruipen en al gauw zitten we er midden in.
Een prachtig natuurverschijnsel, alhoewel ik me voor kan stellen dat menig zonaanbidder een dag als vandaag vervloekt.
Net voorbij Aroniadika pikken we wederom een lifter op, dit maal een ze.
Spreekt redelijk engels en beklaagt zich dat er op dit eiland geen openbaar vervoer is.
Madame komt uit de Tsjechische republiek.
Is met een ander stel Hollanders mee gelift naar Paleochora en kan nu met ons mee naar Potamos.
Bij de school zetten we haar af, daar kan de duim weer omhoog voor de richting Pelaghia.
Ik had al eerder geschreven dat de Tsjech tegenwoordig de Hollander in Pelaghia overtreft.
Alleen na een gesprek met iemand van de winkeltjes in Pelaghia blijkt dat er weinig aan deze mensen te verdienen valt.
Ze eten niet buiten de deur maar gaan heerlijk zitten koken in hun appartement of studio.........een lowbudget vakantie en als dan de vriendelijke Hollanders zorgen voor je vervoer.......,,,,
Quote
#2
Zo ik ben weer bij  Smile Dat was een hoop leesvoer in 1 keer. Leuk om te lezen allemaal, je hebt een grappige schrijfstijl. Veel plezier deze laatste dagen van jullie vakantie, ik kijk uit naar de rest van de verhalen! Groetjes Debs.
Quote
#3
Sluit ik me helemaal bij aan!
Geniet van je verhalen!
Inventief de ruilhandel.
Lijken me een harmonieuze samenlevende Kythirianen!
Quote
#4
De heimwee naar Kythira wordt met elk verhaal groter Smile jammer dat er zo weinig verdient wordt aan de Tsjechen, dat is niet goed voor de toeristen... en voor mijn idee is het altijd nog goedkoper om lekker te gaan uiteten dan om te koken, de boodschappen vind ik best duur in Griekenland en ik vind het eten juist zo lekker en bijna altijd gezellig als je in een taverna zit.
Quote
#5
Ik lees hier wel over de vele tsjechen en hollanders , maar hoe is het eigenlijk met de
Kangaroe,s komen die nog steeds hun vakatie doorbrengen bij hun familie ,in 2oo6
Waren wij in platio amos te midden van de australische families als enige hollanders
Zelfs het huisje wat wij huurden was van hun
Quote
#6
Juli augustus komen ze weer in overvloed
Quote


Ga naar forum:


Gebruikers die deze discussie lezen: 1 gast(en)