Dag 10 2018
#1
Het is zondag, marktdag.
Ik moet nog schrijven vanaf de vrijdag.
Moeten? Ja moeten! Ik wordt gewoon aangesproken op straat waar het volgende verhaal blijft.
Dus we gaan maar weer eens beginnen.
Die vrijdag maar weer eens aan de wandel, het gebied onder Alexandrades, een mooie vallei met cypressen en olijfboomgaarden.
Een paar dagen eerder hadden we een poging gewaagd om vanaf daar naar het strand te komen maar door tijdgebrek moesten we toen retour.
Vandaag dus een nieuwe poging, tijd zou vandaag geen probleem worden maar er kon altijd nog wel water in de kloof staan die een doorgang zou kunnen beletten.
Andere obstakels kon ik mij van een vorige keer niet meer herinneren, het was een simpel kloofje.
Ik parkeerde het autootje ergens in een olijfboomgaard naast de weg die normaal naar Paliopoli afdaalt.
We deden de rugzakken om en begonnen aan de afdaling die in het dal uit zou komen.
De weg slingert naar beneden en passeert diverse boomgaarden en cipressen die daar stoer en fier op het ritme van de wind bewegen.
In het dal de contouren van twee droge rivierbeddingen die te samen naar het strand voeren.
In het dal ook een klein wit kerkje met daarnaast een losse klokkentoren, niet groot maar wel apart.
Het kerkje is denk ik ouder dan het losse bouwsel ernaast.
Ik druk de klink omlaag terwijl ik toch al weet dat de deur gesloten is.
Het duurt niet lang na 30 seconden draai ik de sleutel in het slot en gaan we het kerkje binnen.
De Agios Grigorios is een schattig klein kerkje uit 1800 met mooi geschilderde iconen.
We sluiten de deur weer achter ons af en bergen de sleutel weer op.
We slingeren verder door het dal en steken het droge riviertje diverse malen over.
Daar waar we de vorige keer erin gegaan zijn, beginnen we ook nu weer aan de kleine worsteling met de takken en struiken.
Voor ons vliegt een arend uit de kloof, vlakbij waarbij wij eerder de kikkers hadden gespot, ik denk dat wij niet de enige waren die ze gespot hadden want de kikkers waren verdwenen, misschien wel in de maag van onze gevleugelde vriend.
Weldra bereiken wij het punt waar de kloof breder en beter beloopbaar wordt.
Daar waar wij de vorige keer zijn teruggegaan stoppen we nu voor wat water, het wordt warm in het kloofje, de zon schijnt schuin boven ons en de schaduw is even schaars als het water in de kloof.
Aan de bodem kun je zien dat er wel water heeft gestroomd dit seizoen, waarschijnlijk tijdens een grote regenbui.
Het is bijna niet voor te stellen dat water zo een enorme kracht kan hebben om al de keien zo mooi rond te krijgen.
We gaan verder en na elke bocht in de kloof hoop je op een ander beeld.
We worden op onze wenken bedient.
Hoe dichter we bij de kust komen, hoe breder de kloof, des te kleiner de stenen.
Dat laatste gegeven maakt het niet echt gemakkelijk om door te lopen, de keitjes glijden onder je voeten vandaan.
De verkoeling van de zeewind is aangenaam als we de kust bereiken.
Geen mens te zien, een breed stand, leeg!
Vlygadia heet het hier volgens mij, een onbekend strand, ingeklemd tussen enerzijds Kaladi en aan de andere kant Komponada.
Na een zwempartij en wat rust gaan we verder, de zware klim vanaf het strand omhoog.
Omdat mijn vriendin kampt met een rugblessure besluiten we rustig aan te doen en dient zij aan te geven wanneer er gerust wordt.
Het eerste stuk is het zwaarst, we moeten een stijl duin op vanaf het strand maar iedere keer als ik mijn voet omhoog verzet, glij ik door het losse zand terug naar waarvan ik kwam.
Dit schiet niet op, dan maar kruipen en.......dat ziet er hilarisch uit maar dat lukt.
De rest van het onverharde pad gaat omhoog en er lijkt geen einde aan te komen.
Met de asfaltweg in zicht naderen we het eindpunt en sluit het rondje zich weer.
Die vrijdagavond gaat het feest op het plein van Potamos wel door en kunnen de dames de dansen tonen die zij eerder geleerd hebben.
De opvolgende zaterdag doen we vrij weinig, we pakken een strandje en om een uur of 3 in de middag rijden we richting Kapsali voor een hapje en een drankje.
Dat drankje komt er, dat hapje niet, de serveerster was een beetje lui.
Om 17.00 uur staat de afspraak met kapitein Spiros, eigenaar van een glasbodemboot.
Lezers die wel eens in Kapsali zijn geweest zullen hem wel hebben zien liggen.
De toeristenboot die naar de “theemuts” of het “ei” vaart.
Het rotseiland wat voor de kust van Kapsali ligt.
Samen met nog andere voor ons bekende Nederlanders stappen we na nog een 1/2 liter fix aan boord van de boot.
We nemen bovenop de boot plaats om verzekerd te zijn van het mooie uitzicht.
Er volgt een heel verhaal in het Grieks en twee woorden in het engels en dat is jammer want de bezetting op de boot is denk ik fiftyfifty .
De trossen gaan los en de boot vaart langzaam de haven uit, Spiros  laat vervolgens de motor in toerental zakken, geeft een waarschuwing af waarna we volgas richting het ei varen.
Het rotseiland blijkt enorm hoog te zijn, een enorm stuk steen wat loodrecht uit zee steekt.
Ik kijk maar zie geen mogelijkheid om hier aan land te komen en toch blijkt dit de enige plek te zijn waar de Sempreviva groeit.
We varen naar de achterzijde van de rots waar de grot zich bevindt.
De zeegrot is indrukwekkend mooi het enige jammere van het verhaal is dat je er met teveel mensen in gedumpt wordt.
Veel herrie waardoor de vogels die in de grot wonen er vandoor gaan.
Zwaluwen en diverse soorten roofvogels cirkelen tijdelijk boven hun eiland, wachtend tot de toeristen weer vertrokken zijn.
Iedereen gaat t water in, duikbril op.
Aan de uitgeleende duikbrillen hangt aan de achterzijde een donut, een drijvertje voor het geval iemand er een laat vallen, zo blijven de duikbrillen drijven.
Of dat slim gezocht is of uit ervaring is gedaan dat weet ik niet, ik denk het eerste want ik heb er op de zeebodem geen enkele kunnen ontdekken.
We moeten met zijn allen de grote grot in en daar steekt de griek een enorm verhaal af in zijn moedertaal....voor ons slechts enkele zinnen en dat is jammer van de tijd die ik liever had besteed aan het snorkelen.
Zowel boven als onder water is de natuur prachtig, ik neem de onderwatercamera mee en maak diverse beelden, het resultaat valt bij thuiskomst dan weer tegen.
Vervolgens wordt iedereen gemaand het water te verlaten, er is een klein binnen meertje dat als het water stil is, werkt als een spiegel ..... erg imposant en het levert mooie beelden op.
Als de zon begint te zakken gaan we terug naar de haven en als verrassing nog even langs een strandje waar ik altijd heen wilde maar door natuurlijke barrières nooit kon komen.
Kyriakoulou het strandje aan de uitmonding van een klein riviertje dat ergens begint in de heuvels van Kalamos.
De gashendel van de boot gaat weer open en weldra nemen we afscheid in de haven van Kapsali.
Die zaterdagavond is het grote september feest in Pelagia, samen met het feest van pasen zijn dit de twee grootste evenementen in  het plaatsje aan de kust.
Er wordt groots uitgepakt met lange rijen met tafels en heel veel mensen.
De dansgroep van het eiland is aanwezig en bij de diverse restaurants kan met zich vergapen aan al het voedsel.
De formule is simpel, je koopt het eten en drinken bij de restaurants en neemt plaats aan een van de lange tafels.
Een plekje zoeken is vaak moeilijk maar gelukkig hadden wij wat personen die er al vroeg waren en zo een lange tafel bezet hielden.
Als de live muziek begint te spelen start ook de folkloristische dansgroep.
Op een hoog podium staat de band te spelen, de bekende dansleraar is de ceremonie meester voor het optreden van de dansgroep.
Vangelis legt de mensen de oorsprong van de dansen uit en bij de derde dans worden de dames die mee hebben gedaan aan de diverse danslessen van Pyrgos House naar voren gevraagd om met de dansgroep mee te dansen, een voor een worden hun namen opgeroepen en wordt de groep groter, ze doen het perfect en ik denk zomaar dat iemand in de winter maar wat kostuumpjes meer moet haken voor het volgende jaar.
Het feest is in volle gang, ik zie voor me neus de wijn slinken die plaatst maakt voor bier.
Als het feest ten einde is helpen we even met het afruimen van de diverse tafels.
Het is 5 uur die zondagmorgen als ik mijn bedje in de Pyrgos op zoek, enkele uurtjes later zitten we weer op de markt van Potamos.........koffie en effe geen ouzo! .........
Quote
#2
Lijkt me super zo een mooie feestelijke avond meetemaken op Kyhtira!
Quote


Lijst met mogelijk verwante discussies
Discussie Auteur Reacties Weergaven Laatste bericht
  Dag 12 2018 Japio 2 1.554 27 September 2018, 19:36
Laatste bericht: jacq1970
  Dag 11 2018 Japio 0 1.253 25 September 2018, 08:35
Laatste bericht: Japio
  Dag 8 2018 Japio 1 1.368 23 September 2018, 23:41
Laatste bericht: jacq1970
  Dag 9 2018 Japio 1 1.331 23 September 2018, 23:38
Laatste bericht: jacq1970
  Dag 7 2018 Japio 1 1.405 21 September 2018, 10:44
Laatste bericht: jacq1970
  Dag 6 2018 Japio 1 1.352 17 September 2018, 11:13
Laatste bericht: jacq1970
  Dag 5 2018 Japio 3 1.741 15 September 2018, 21:02
Laatste bericht: Kosta
  Dag 3 2018 Japio 2 1.540 13 September 2018, 18:18
Laatste bericht: WillemP
  Dag 2 2018 Japio 3 1.789 13 September 2018, 08:13
Laatste bericht: Japio
  Dag 1 2018 Japio 5 1.950 12 September 2018, 21:59
Laatste bericht: WillemP

Ga naar forum:


Gebruikers die deze discussie lezen: 1 gast(en)