December 01
#1
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






 
U had het al begrepen we zitten nog effe op Kythira.
Gewapend met oliebollenmix voor 25 ballen en nog wat poeder voor appelflappen zijn we voor 14 dagen naar het eiland vertrokken.
Op de luchthaven van Athene was het een drukte van jewelste en dan vooral bij de balies van Olympic en Eagean, kersttijd iedereen zoekt zijn familie op.
Kythira lag heerlijk in de winterzon, een onbewolkte hemel liet de zonnestralen hun werk doen.
Op de buitentemperatuurmeter van het kleine huurautootje las ik iets van 14 graden af.
Het was heerlijk om weer even terug te zijn op het eiland.
Vandaag richting het strand van Amoutsie en dan verder de ruige kust af.
Diezelfde ruige kust hadden we al eerder gedaan en dat had me een stel sportschoen gekost.
De vlijmscherpe stenen hadden de schoentjes vernield.
Ik pakte de oude bergschoenen, de hanwags, stevige stappers die dit soort gebied wel aan kunnen.
Ik had ze zeker twee jaar niet gedragen en dat vergde iets van gewenning dat zich uitte in de vorm van pijn aan de achterzijde van de knieeen.
De schoenen zijn niet de lichtste en beperken ook het buigen van de hiel, eigenlijk is het gewoon een blok aan beide benen.
Niet zeuren.....gewoon op pad, de lucht is strak blauw en ook is het zicht naar de aan de overkant gelegen Peloponessos zeer helder.
We gaan richting Platia Ammos via de dalende weg die uitkomt in Pelaghia.
Pelaghia het anders zo levendige badplaatsje bied een luguber zicht, alles is dicht, terrassen verwijderd en stoelen verdwenen en het strand leeg.
Geen stervende ziel te bekennen in het dorp, het lijkt op een scène uit een speelfilm van een dorp waarin een epidemie is uit gebroken.
Slechts in een winkeltje brand ligt, de levensader van het dorp.
Het kleine supermarktje van goede vriend George Kapsanis heefts zijn deuren open.
Net voordat ik mij afvraag hoe koud de zee zou zijn zie ik iemand in badpak richting de zee lopen en ook daadwerkelijk een duik nemen, dus dat zal wel meevallen.
De overige grieken die je elders tegenkomt zijn dusdanig gekleed dat je denkt dat de zee wel eens bevroren zou kunnen zijn.
Na Pelaghia rijden we via Karavas door naar Platia Amos.
Over het laatste dorp hoef ik niet te schrijven dat het verlaten is want dat is het ‘t hele jaar door.
Net voordat we het dorp inrijden zet ik net na een bocht de auto aan de kant.
Gaat er een grote rugzak mee en een kleintje, het vochtverlies in deze tijd van het jaar zal wel meevallen.
We lopen een onverhard pad in dat deel uitmaakt van de vuurtorenwandeling uit het boekje “Kythira doorlopend”.
Het is groen, opvallend groen langs de paden, duizenden klavertjes nee miljoenen of wel miljarden klavertjes maken een mooie groene deken over het landschap.
Door de regen die schijnbaar de laatste tijd in overvloed is gevallen is alles groen en stroomt er van alles, zo ook de bron van de krokodil.
Die heb ik zeker in de laatste 8 keer dat wij er zijn geweest geen water meer zien geven.
Vogels ja vogels in overvloed, kleine fluiters en grotere een paradijs voor een vogelaar.
We lopen richting de bekende kruitrots en ik zit er sterk aan te denken om wat uit te trekken, het mag dan bijna het einde van het jaar zijn maar ik heb het gewoon warm.
“Hee kijk is dit nou een nieuw pad?” En inderdaad aan de rechterzijde van de doorgaande weg is een nieuw pad aangegeven.
Duidelijk pas schoongemaakt gezien het feit dat de zaag en kapwerkzaamheden nog duidelijk zichtbaar zijn.
Ik graaf in mijn geheugen want we zijn hier wel eens vanaf de andere kant naar beneden gekomen, het was toen niet een echt pad maar ik herken het wel.
We staan dus even in twijfel wat te doen, twee tellen later gaan we het nieuwe pad in wat er een beetje spookachtig uitziet.
Ik neem wat fotootjes en we gaan verder.
Op een mooi veldje nemen we even een pauze om vervolgens op het pad uit te komen naar de vuurtoren.
Ik doe even een beroep op mijn geheugen, hebben we nu de krijtwand overgeslagen?
Ja dus want even later staan we op de splitsing van het gebedshuisje, rechtdoor terug naar Platia Amos en links naar de vuurtoren of het strand.
Ik moet nu toch echt wat uit want ik geloof de buitentemperatuurmeter van de auto toch echt niet meer.
De thermosweater gaat uit en gelijk voel ik dat het t shirt wat eronder zit op de rug drijfnat is van het zweet.
Even laat ik de wind mijn warme lichaam afkoelen voordat we verder gaan, niet naar Amoutsie maar we doen maar gewoon de vuurtoren.
Bij de splitsing waar we links gaan staat een groot verkeersbord dat rechts de vuurtoren aangeeft, ik denk wat een onzin het pad is niet te berijden met wat voor een auto dan ook.
We dalen het smalle onverharde pad af richting het strand van Agios Nikolaos.
Het strand ligt er stil en verlaten bij.......wat anders.
Toch is het uitstekend weer om even te gaan liggen en van de zon te genieten, aanvullen van de vitamine B.
Verder,  op pad, slenterend langs het strand zoek ik de juiste ondersteuning voor de tocht naar boven, naar de oude engelse vuurtoren uit 18 honderd nog wat. 
Een dode tak van 3/4 mijn lengte lijkt de juiste wandelstok voor het karwei.
Terwijl de frisse wind in de rug blaast lopen wij gestaag naar boven af en toe omkijkend naar het welbekende mooie uitzicht.
Boven aangekomen bij de vuurtoren parelen de zweetdruppltje langs mijn slaap.
Nu is het tijd om de meegebrachte bananen de nek om te draaien alvorens we verder gaan.
Ik daal nog een stukje af om te kijken of er toch nog andre wegen zijn, maar die zijn er niet.
Na een kleine tien minuten rust gaan we verder.
“Hee moet je kijken verderop is een stuk weg aangelegd” nee he denk ik bij mezelf, nubegrijp ik ook het eerdere verkeersbord bij de splitsing.
Vanaf de splitsing is het mooie oude pad wat naar ce vuurtoren gaat helemaal met een bulldozer 10 keer zo breed geworden.
Gadverdamme denk ik bij mezelf, het was zo een mooie oud wandelpad en kijk wat er nu ligt, onbegrijpelijk!
Uit protest blijf ik op het oude wandelpad wat er een halve meter naast ligt, over een jaar zal dit overgroeit zijn, zo zonde!
We slaan links van het pad af en lopen langs de oude telegraaf palen richting de kust alwaar we hoog boven het lager geleden gebied een familie geiten zien grazen.
De wind staat de verkeerde kant op, de dieren hebben ons niet in de gaten.
Als ik kort op mijn vingers fluit zijn er drie gealarmeerd en kijken in onze richting.
Met de meegebrachte stok beweeg ik wat takken van de boom achter ons ten teken dat ze weten waar wij zitten.
Wel zo netjes als je te gast bent in hun gebied.
Als we afdalen richting kust worden we lang aangestaard waarna de 14 talige familie zich uit de hoeven maakt, bergopwaarts.
Het pad gaat verder langs de oostkust in zuidelijke richting.
Nog even afdalen om een kleine kloof over te steken, het kloofje ligt vol met plastic, afschuwelijk gewoon hoeveel plastic er hier aanspoelde, op een rijtje liggen gewoon drie lege mayonaise flessen, bizar.
Als ik verder de kloof inloop om even te kijken schrikt er een klein blauw vogeltje op.
Het mooie vogeltje kan geen kant op en komt razend snel met zijn vlijmscherpe snavel op mij af, godver........een kingvisser! Een ijsvogeltje!
De zoveelste die ik tegenkom maar nooit krijg ik echt de kans deze op beeld vast te leggen.
Platia Ammos was zoals ik al eerder schreef verlaten, ook hier alles dicht.
We stappen de auto in, nog net geen 10 kilometertjes.
Al mag het eiland dan stil en nu verlaten zijn het is uitermate geschikt om mooie lange winterwandelingen te maken.
Terwijl ik dit verhaaltje schrijf doet mijn vriendin tussen de fotoos een bizarre ontdekking, op een van de fotoos die ik van haar gemaakt heb is een beeltenis van een gezicht te zien en waar ?
In het nieuwe pad wat ik toch al een beetje spooky vond.
Quote
#2
Spannend!!!
Quote
#3
Spannend verhaal!
Heerlijk weer om te lezen, brengt het zonnetje ook in het grauwe alphen aan den rijn terug!
Quote
#4
Heel apart die foto zeg!
Veel plezier op jullie geliefde eiland, heerlijk nu in de winter daar te zijn denk ik.
Kleine verbetering, vlgs mij bedoel je vitamine D ?
Quote
#5
Klopt Lucy ..... foutje
Quote


Lijst met mogelijk verwante discussies
Discussie Auteur Reacties Weergaven Laatste bericht
  December 02 Japio 3 1.708 01 January 2019, 18:12
Laatste bericht: Angeliki

Ga naar forum:


Gebruikers die deze discussie lezen: 1 gast(en)