Forum
wageral.nl
Linkenpagina
Steun Oríste
21 September 2019, 07:21
Het is vrijdag 20 September 16.00 uur Griekse tijd, ik heb nog een uur voordat volgens alle apps en berichten de hel hier losbarst op het eiland of eigenlijk boven het eiland.
Regen en onweer zullen volgens zeggen en schrijven over een uur verschijnen......we zien het wel.
Kijk een van de voordelen van de hele dag zon is dat hij aan het einde van diezelfde dag weer ondergaat.
Dat ondergaan is op het strand van Likoudimou een pracht gezicht en trekt dagelijks wel mensen die in de grot op het strand de zon in zee zien zakken.
Zo ook wij, tegen de klok van 7 rij ik in de richting van de west kust.
Als ik de afslag neem op de dalende asfaltweg naar het strand zie ik plotsklaps niets meer, de zon schijnt me vol in het gelaat. Een zonnebril of het neergeklapte klepje in de auto doen daar weinig tegen.
Dus ik rij rustig op de te smalle weg, tegenliggers hebben geen last van de zon en grieken kennende rijden ze altijd op het midden van de weg, oppassen dus.
Ik kom er twee tegen maar het valt mee.
In de grot op het strand zitten wat mensen en wij gaan zitten bij het uitzichtpunt met het kanon en de oude zeemijn.
Als de zon begin te zakken gaat het best wel snel, in een kwartier is hij verdwenen maar de kleuren die in de tussentijd verschijnen zijn altijd mooi.
Dus camera in de aanslag.......afijn bekijk de foto’s maar eens.
Die donderdagavond zitten we bij Sempreviva eerst aan de koffie daarna gevolgd door wat schrijfwater, ouzo.
Ik bekijk een bericht op Facebook van Pyrgos House, een foto van een steen met een tekst erop.
Als ik het toeristenburo om inlichtingen vraag krijg ik een antwoord in de trend van “ja ze hebben paden in de omgeving van Katouni schoongemaakt, het kerkje kennen jullie wel, ga er maar eens een ochtendje rondzwerven”
Ik denk ja hallo, Katouni, kerkjes, er zijn er zat maar welke?
Ik kom er niet uit maar de aantrekkingskracht van het gegeven dat er een nieuw pad is, is erg groot.
De volgende morgen is het antwoord er na 5 minuten.
“Kijk maar even in het wandelboekje bij een tocht in de omgeving van de oude engelse brug” merkt mijn vriendin op en ja hoor gevonden.
Het kerkje heb ik nu op mijn netvlies en de lokatie in het landschap weet ik ook.
Als ik nu zelf een wandeling uitzet tussen de dorpjes die daar rond de akkers liggen dan moet ik de nieuwe paden wel tegen komen.
Eerst maar brood halen.
Bij Kapsanis stond gisteravond zijn zoon achter de kassa met een zakdoek om zijn nek.
Toen ik vroeg wat er scheelde vertelde hij dat hij last had van pijn in zijn nek. Ik zeg tegen hem dat ik nog wel wat heb.....
Dus vanmorgen was hij dolblij met het potje tijgerbalsem wat ik nog had liggen.
Ontbijt en op pad.......
Het is raar weer, de zon schijnt maar er hangt een soort sluier over het land.
Als ik richting Livadi rij begint het te regenen, niet hard misschien 5 druppels...thats it.
In het dorp Livadi gaan we links richting Kato Livadi en net voorbij het voetbalveld rij ik rechts de weg op naar het kerkhof waar ik de auto parkeer.
Gooi de rugzak om en we gaan op stap.
Eerst de asfaltweg een stukje af en dan slaan we links het veld in.
We lopen langs mooi onderhouden olijfboomgaarden waarin de olijf begint te groeien.
Druivenvelden en bomen met granaatappels er groeit hier van alles.
Als we de droge rivierbedding oversteken slaan een keer links en klimmen naar het dorp Fatsadika, een van de gehuchten waar je langs rijdt als je richting het zuiden rijdt, net voor Livadi.
We dwalen wat door het dorp, lopen een rondje om de kerk en vervolgen onze weg noordwaarts.
Tot dus ver nog niets gezien wat op een schoongemaakt pad lijkt.
Na het dorp gaat een oud tractorpad steil naar beneden enige voorzichtigheid is gewenst want er ligt veel los gesteente.
Zo steil als dit pad naar beneden gaat zo zie ik verderop een pad wat met dezelfde gradatie omhoog gaat.
Dit lijkt wel pas schoongemaakt.....
In de vallei aangekomen rusten we wat in een boomgaard om daarna weer verder te gaan, op mijn routebeschrijving staat rechtsaf maar het schoongemaakte pad ligt recht voor ons.
We steken de asfaltweg over en vinden een soortgelijke bewegwijzering als op de foto van de website van Pyrgos House.
Ja hoor we zitten goed op het bord staat Travasarianika.........god mag weten waar het ligt maar ik moet en zal dit pad af.
Het pad is steil dat schreef ik al, het gaat tussen muurtjes door van hoog opgestapelde steentjes waar je net overheen kunt kijken.
Een oude verbindingsweg van vroeger en er blijkt geen einde aan te komen.
Als we uiteindelijk toch boven zijn herken ik de asfaltweg die zuidwaarts richting de katouni brug gaat.
Asfalt....dat loopt wel lekker maar niet echt avontuurlijk dus met tegenzin lopen we zuidwaarts richting de brug.
Tot mijn verbazing staat er links van het asfalt wederom een beschilderde bewegwijzering met de tekst “ path to Agios Antonis” en laat dat nou net dat kerkje zijn wat die avond ervoor mijn radarwerk in mijn hoofd urenlang heeft laten draaien.
We slaan links het pad in wat verderop weer voortgang vindt tussen hoge muurtjes.
Het stikt hier trouwens van de muurtjes, kleine akkertjes afgebakend met gestapelde stenen.
Aan het einde van het pad het bewuste kerkje wat direct de herkenning krijgt met de beelden uit het verleden.
Het is een mooi kerkje met bijzondere vormen en er tegenover nemen we even rust.
Met een kleine omweg lopen we het dorp Katouni binnen met uitzicht op de engelse brug.
We slaan links de dalende asfaltweg in om daarna vlak voor de brug rechts het pad naar beneden te nemen.
Het pad komt onder de machtige brug uit met zijn vele bogen.
We schieten wat foto’s en ik zoek een pad wat op mijn beschrijving staat, het is er niet.
Ik graai de telefoon erbij voor een oplossing en als we weer bijna boven zijn op de brug zeg ik, we moeten toch weer naar beneden, een stukje de droge rivier door dan kruisen we vanzelf een pad wat uitkomt bij de kerk in Kato Livadi.
Onderaan bij de rivier kijk ik nog even onder de brug door, met enige weemoed denk ik terug aan toch wel weer wat jaartjes geleden toen we een heel stuk de rivier opgelopen zijn, vechtend tegen de begroeiing en de uitputting van die dag..... dat was een mooie avontuur.
Nu een tweehonderd meter de droge rivierbedding volgen en inderdaad een pad wat links gaat.
We komen uit achter de school, bij de grote kerk van Kato Livadi.
Links nog even naar Roussos, de bekende pottenbakker van het eiland.
Er is altijd wel wat leuks om mee te nemen en inderdaad vetrekken we met het bekende gele tasje met de tekst Roussos er op.
Terug naar de kerk, nog een klein lusje langs twee vervallen windmolens en we zijn weer terug bij het kerkhof, bij het vervoer.
Op naar Chora voor een biertje en wat eten.
Een bijzonder mooi rondje voor vandaag, niet zo gek lang maar oude paden en groene velden....
Geen regen .....
Regen en onweer zullen volgens zeggen en schrijven over een uur verschijnen......we zien het wel.
Kijk een van de voordelen van de hele dag zon is dat hij aan het einde van diezelfde dag weer ondergaat.
Dat ondergaan is op het strand van Likoudimou een pracht gezicht en trekt dagelijks wel mensen die in de grot op het strand de zon in zee zien zakken.
Zo ook wij, tegen de klok van 7 rij ik in de richting van de west kust.
Als ik de afslag neem op de dalende asfaltweg naar het strand zie ik plotsklaps niets meer, de zon schijnt me vol in het gelaat. Een zonnebril of het neergeklapte klepje in de auto doen daar weinig tegen.
Dus ik rij rustig op de te smalle weg, tegenliggers hebben geen last van de zon en grieken kennende rijden ze altijd op het midden van de weg, oppassen dus.
Ik kom er twee tegen maar het valt mee.
In de grot op het strand zitten wat mensen en wij gaan zitten bij het uitzichtpunt met het kanon en de oude zeemijn.
Als de zon begin te zakken gaat het best wel snel, in een kwartier is hij verdwenen maar de kleuren die in de tussentijd verschijnen zijn altijd mooi.
Dus camera in de aanslag.......afijn bekijk de foto’s maar eens.
Die donderdagavond zitten we bij Sempreviva eerst aan de koffie daarna gevolgd door wat schrijfwater, ouzo.
Ik bekijk een bericht op Facebook van Pyrgos House, een foto van een steen met een tekst erop.
Als ik het toeristenburo om inlichtingen vraag krijg ik een antwoord in de trend van “ja ze hebben paden in de omgeving van Katouni schoongemaakt, het kerkje kennen jullie wel, ga er maar eens een ochtendje rondzwerven”
Ik denk ja hallo, Katouni, kerkjes, er zijn er zat maar welke?
Ik kom er niet uit maar de aantrekkingskracht van het gegeven dat er een nieuw pad is, is erg groot.
De volgende morgen is het antwoord er na 5 minuten.
“Kijk maar even in het wandelboekje bij een tocht in de omgeving van de oude engelse brug” merkt mijn vriendin op en ja hoor gevonden.
Het kerkje heb ik nu op mijn netvlies en de lokatie in het landschap weet ik ook.
Als ik nu zelf een wandeling uitzet tussen de dorpjes die daar rond de akkers liggen dan moet ik de nieuwe paden wel tegen komen.
Eerst maar brood halen.
Bij Kapsanis stond gisteravond zijn zoon achter de kassa met een zakdoek om zijn nek.
Toen ik vroeg wat er scheelde vertelde hij dat hij last had van pijn in zijn nek. Ik zeg tegen hem dat ik nog wel wat heb.....
Dus vanmorgen was hij dolblij met het potje tijgerbalsem wat ik nog had liggen.
Ontbijt en op pad.......
Het is raar weer, de zon schijnt maar er hangt een soort sluier over het land.
Als ik richting Livadi rij begint het te regenen, niet hard misschien 5 druppels...thats it.
In het dorp Livadi gaan we links richting Kato Livadi en net voorbij het voetbalveld rij ik rechts de weg op naar het kerkhof waar ik de auto parkeer.
Gooi de rugzak om en we gaan op stap.
Eerst de asfaltweg een stukje af en dan slaan we links het veld in.
We lopen langs mooi onderhouden olijfboomgaarden waarin de olijf begint te groeien.
Druivenvelden en bomen met granaatappels er groeit hier van alles.
Als we de droge rivierbedding oversteken slaan een keer links en klimmen naar het dorp Fatsadika, een van de gehuchten waar je langs rijdt als je richting het zuiden rijdt, net voor Livadi.
We dwalen wat door het dorp, lopen een rondje om de kerk en vervolgen onze weg noordwaarts.
Tot dus ver nog niets gezien wat op een schoongemaakt pad lijkt.
Na het dorp gaat een oud tractorpad steil naar beneden enige voorzichtigheid is gewenst want er ligt veel los gesteente.
Zo steil als dit pad naar beneden gaat zo zie ik verderop een pad wat met dezelfde gradatie omhoog gaat.
Dit lijkt wel pas schoongemaakt.....
In de vallei aangekomen rusten we wat in een boomgaard om daarna weer verder te gaan, op mijn routebeschrijving staat rechtsaf maar het schoongemaakte pad ligt recht voor ons.
We steken de asfaltweg over en vinden een soortgelijke bewegwijzering als op de foto van de website van Pyrgos House.
Ja hoor we zitten goed op het bord staat Travasarianika.........god mag weten waar het ligt maar ik moet en zal dit pad af.
Het pad is steil dat schreef ik al, het gaat tussen muurtjes door van hoog opgestapelde steentjes waar je net overheen kunt kijken.
Een oude verbindingsweg van vroeger en er blijkt geen einde aan te komen.
Als we uiteindelijk toch boven zijn herken ik de asfaltweg die zuidwaarts richting de katouni brug gaat.
Asfalt....dat loopt wel lekker maar niet echt avontuurlijk dus met tegenzin lopen we zuidwaarts richting de brug.
Tot mijn verbazing staat er links van het asfalt wederom een beschilderde bewegwijzering met de tekst “ path to Agios Antonis” en laat dat nou net dat kerkje zijn wat die avond ervoor mijn radarwerk in mijn hoofd urenlang heeft laten draaien.
We slaan links het pad in wat verderop weer voortgang vindt tussen hoge muurtjes.
Het stikt hier trouwens van de muurtjes, kleine akkertjes afgebakend met gestapelde stenen.
Aan het einde van het pad het bewuste kerkje wat direct de herkenning krijgt met de beelden uit het verleden.
Het is een mooi kerkje met bijzondere vormen en er tegenover nemen we even rust.
Met een kleine omweg lopen we het dorp Katouni binnen met uitzicht op de engelse brug.
We slaan links de dalende asfaltweg in om daarna vlak voor de brug rechts het pad naar beneden te nemen.
Het pad komt onder de machtige brug uit met zijn vele bogen.
We schieten wat foto’s en ik zoek een pad wat op mijn beschrijving staat, het is er niet.
Ik graai de telefoon erbij voor een oplossing en als we weer bijna boven zijn op de brug zeg ik, we moeten toch weer naar beneden, een stukje de droge rivier door dan kruisen we vanzelf een pad wat uitkomt bij de kerk in Kato Livadi.
Onderaan bij de rivier kijk ik nog even onder de brug door, met enige weemoed denk ik terug aan toch wel weer wat jaartjes geleden toen we een heel stuk de rivier opgelopen zijn, vechtend tegen de begroeiing en de uitputting van die dag..... dat was een mooie avontuur.
Nu een tweehonderd meter de droge rivierbedding volgen en inderdaad een pad wat links gaat.
We komen uit achter de school, bij de grote kerk van Kato Livadi.
Links nog even naar Roussos, de bekende pottenbakker van het eiland.
Er is altijd wel wat leuks om mee te nemen en inderdaad vetrekken we met het bekende gele tasje met de tekst Roussos er op.
Terug naar de kerk, nog een klein lusje langs twee vervallen windmolens en we zijn weer terug bij het kerkhof, bij het vervoer.
Op naar Chora voor een biertje en wat eten.
Een bijzonder mooi rondje voor vandaag, niet zo gek lang maar oude paden en groene velden....
Geen regen .....
