18 November 2021, 00:27
Even voorop: ik hou van Griekenland, en helemaal van de meestal sympathieke Grieken. En het eten, en de natuur, enzovoort. Daarom woon ik er nu, met mijn vrouw. Vlakbij onze dochter met haar Griekse partner, speelt natuurlijk wel een rol.
To whom it concerns, voor wie het aangaat. Ervaringen met de Griekse overheid.
Domme pech, dat wij ons goed en wel al gevestigd hadden in Griekenland, Imathia, stad Veroia; nog een keer terug naar Nederland. Onze NL auto verkopen, te oud en te groot om hier te importeren. Op de heenweg naar NL notabene langs Milaan, vlakbij naar later bleek de eerste giga-uitbraak van covid. Terug per vliegtuig, nog van geen kwaad bewust. Begin februari 2020. Vliegende paniek begint, pandemie. Vandaar allerhande beperkingen, dat telt hier mee, kunnen de Grieken op zich niks aan doen.
Zowel mijn echtgenote als ik moeten ons nog officieel aanmelden, dat we langer dan 30 dagen in dit prachtige land gaan blijven. Te weten, permanent. Appartement gehuurd, alles officieel aangemeld, registratie bij de belastingdienst. Alleen nog officiële verblijfsvergunning. IK EU-burger, kan niet moeilijk zijn. Echtgenote niet-EU burger, maar al vijftien jaar getrouwd en volstrekt officieel met NL verblijfsvergunning. Die alleen vervalt als je emigreert.
Viermaal naar de plaatselijke politie om ons aan te melden, voordat we eindelijk binnen mogen naar de juiste afdeling op een moment dat de juiste beambte daar aanwezig is. Heel naïef gedacht dat aanmelden echtgenote bij immigratiedienst voorrang moet hebben. Zowaar een kantoor in onze stad Veroia. Dus niet, dat is vanwege covid permanent gesloten. Na lang aanbellen iemand die zegt 'ga eerst maar naar politie, EU burger aanmelden'. Twee maanden voordat we binnen mogen. Bergje documenten, dat er ziekteverzekering en pensioen uit NL is, paspoorten, huwelijksakte, geboorteakte. Ter plekke registratie gemaakt - voor mij, echtgenote volstrekt genegeerd.
Geeft niet, terug naar immigratiedienst. Ik ben officieel, alleen nog even mijn echtgenote aangeven. "Wanneer bent u aangekomen in Griekenland?" Vier maanden geleden komen vliegen, boarding pas kunnen we laten zien. 'Jammer dan, te laat met aangifte'. Jamaar, probleempje met covid, alles vaak dicht, dus lang bezig geweest met registratie. "Niks mee te maken". Aanvraag verblijfsvergunning botweg niet aangenomen, laat staan beoordeeld.
Partner van onze dochter, ondernemer, bemiddeld: daar zetten we mijn advocaat achter. Nog dikker bergje documenten daarheen. Nee, Oekraïense huwelijksakte met Griekse vertaling is niet genoeg, moet apostille op. Op naar consulaat (of zoiets) in Thessaloniki. Via privé adres van een mevrouw 250 pleuro betalen voor dat document. Pardon? Bij consulaat in NL kostte het ooit zeven of negen tientjes, zoiets, voor een NL verblijfsvergunning. Dit riekt nogal naar corruptie.
Maar goed, hiermee terug naar de advocaat. Dik voor mekaar, alleen nog effe Griekse vertaling halen van NL ziekteverzekering. Die van CAK, op gestandaardiseerd EU formulier, dat de IKA gewoon zo onvertaald aanneemt. Nee, dit haat via 'een ander' die dan direct een Griekse verblijfsvergunning gaat verstrekken. 500 euro, asjeblief.
Als ik kijk op de site van de Europese Unie, emigratie naar Griekenland, verblijfsvergunning: welke documenten indienen, ZESTIEN euro aftikken, geregeld. Zeggen ze. Maar als het niet direct via de immigratiedienst kan (die domweg de aanvraag weigert te bekijken) is het 500 euro. Voor iemand die dan niet in de EU geboren is, maar 100% normaal recht heeft als echtgenote van een EU burger zich in dit mooie land te vestigen. Stel voor wat een vluchteling dan moet ophoesten die geen vanzelfsprekend recht heeft in Griekenland te komen wonen.
Maar ik ben geen vluchteling, ik ben Hollander. Hebben ze pech, die zijn eigenwijs. Linksom of rechtsom, ik ga ooit mijn vrouw hier legaliseren. En uitvinden waarom ze me niet zoals wetten en regels stellen een AMKA nummer verstrekken, niet tijdelijk maar permanent. Ik ga hier wonen, want het land bevalt me. Punt.
To whom it concerns, voor wie het aangaat. Ervaringen met de Griekse overheid.
Domme pech, dat wij ons goed en wel al gevestigd hadden in Griekenland, Imathia, stad Veroia; nog een keer terug naar Nederland. Onze NL auto verkopen, te oud en te groot om hier te importeren. Op de heenweg naar NL notabene langs Milaan, vlakbij naar later bleek de eerste giga-uitbraak van covid. Terug per vliegtuig, nog van geen kwaad bewust. Begin februari 2020. Vliegende paniek begint, pandemie. Vandaar allerhande beperkingen, dat telt hier mee, kunnen de Grieken op zich niks aan doen.
Zowel mijn echtgenote als ik moeten ons nog officieel aanmelden, dat we langer dan 30 dagen in dit prachtige land gaan blijven. Te weten, permanent. Appartement gehuurd, alles officieel aangemeld, registratie bij de belastingdienst. Alleen nog officiële verblijfsvergunning. IK EU-burger, kan niet moeilijk zijn. Echtgenote niet-EU burger, maar al vijftien jaar getrouwd en volstrekt officieel met NL verblijfsvergunning. Die alleen vervalt als je emigreert.
Viermaal naar de plaatselijke politie om ons aan te melden, voordat we eindelijk binnen mogen naar de juiste afdeling op een moment dat de juiste beambte daar aanwezig is. Heel naïef gedacht dat aanmelden echtgenote bij immigratiedienst voorrang moet hebben. Zowaar een kantoor in onze stad Veroia. Dus niet, dat is vanwege covid permanent gesloten. Na lang aanbellen iemand die zegt 'ga eerst maar naar politie, EU burger aanmelden'. Twee maanden voordat we binnen mogen. Bergje documenten, dat er ziekteverzekering en pensioen uit NL is, paspoorten, huwelijksakte, geboorteakte. Ter plekke registratie gemaakt - voor mij, echtgenote volstrekt genegeerd.
Geeft niet, terug naar immigratiedienst. Ik ben officieel, alleen nog even mijn echtgenote aangeven. "Wanneer bent u aangekomen in Griekenland?" Vier maanden geleden komen vliegen, boarding pas kunnen we laten zien. 'Jammer dan, te laat met aangifte'. Jamaar, probleempje met covid, alles vaak dicht, dus lang bezig geweest met registratie. "Niks mee te maken". Aanvraag verblijfsvergunning botweg niet aangenomen, laat staan beoordeeld.
Partner van onze dochter, ondernemer, bemiddeld: daar zetten we mijn advocaat achter. Nog dikker bergje documenten daarheen. Nee, Oekraïense huwelijksakte met Griekse vertaling is niet genoeg, moet apostille op. Op naar consulaat (of zoiets) in Thessaloniki. Via privé adres van een mevrouw 250 pleuro betalen voor dat document. Pardon? Bij consulaat in NL kostte het ooit zeven of negen tientjes, zoiets, voor een NL verblijfsvergunning. Dit riekt nogal naar corruptie.
Maar goed, hiermee terug naar de advocaat. Dik voor mekaar, alleen nog effe Griekse vertaling halen van NL ziekteverzekering. Die van CAK, op gestandaardiseerd EU formulier, dat de IKA gewoon zo onvertaald aanneemt. Nee, dit haat via 'een ander' die dan direct een Griekse verblijfsvergunning gaat verstrekken. 500 euro, asjeblief.
Als ik kijk op de site van de Europese Unie, emigratie naar Griekenland, verblijfsvergunning: welke documenten indienen, ZESTIEN euro aftikken, geregeld. Zeggen ze. Maar als het niet direct via de immigratiedienst kan (die domweg de aanvraag weigert te bekijken) is het 500 euro. Voor iemand die dan niet in de EU geboren is, maar 100% normaal recht heeft als echtgenote van een EU burger zich in dit mooie land te vestigen. Stel voor wat een vluchteling dan moet ophoesten die geen vanzelfsprekend recht heeft in Griekenland te komen wonen.
Maar ik ben geen vluchteling, ik ben Hollander. Hebben ze pech, die zijn eigenwijs. Linksom of rechtsom, ik ga ooit mijn vrouw hier legaliseren. En uitvinden waarom ze me niet zoals wetten en regels stellen een AMKA nummer verstrekken, niet tijdelijk maar permanent. Ik ga hier wonen, want het land bevalt me. Punt.