05 Jan 2022 slot
#1
Hee… hebben jullie dinsdag nog gewandelt?
Nee klopt dinsdag niet, we hadden om 15.00 uur een Griekse lunch dus t kwam effe niet uit.
Bovendien heb ik t wel een beetje gezien op dit door God en alleman verlaten eiland.
Vandaag, de woensdag de laatste actieve wandeldag op het eiland.
De buurman staat om half elf in het bekende kikker groene pak al bij de voordeur, “ we gaan jongens”.
Het had vannacht flink lopen spoken in de steeg, ik hoorde de wind door alle nauwe steegjes gieren, dus ik kleedde me goed aan voor de tocht van vandaag.
In eerste instantie was de bedoeling om van het klooster de Aghia Ellessa de hoge bergrug af te lopen naar Chora maar omdat er teveel woei was vandaag hebben we dat maar afgeblazen voordat we er af werden geblazen.
We gaan richting Avlemonas en er wordt ons wel drie keer gevraagd wat we willen, willen jullie een korte of een lange wandeling, moeilijk of makkelijk.
“Hee loop maar als we morgen maa op tijd in t vliegtuig zitten vind ik alles goed!”
In de kustplaats gaan de spullen om en de apparatuur aan.
De hoofdroute is simpel, kokkinochorafa, de Aghia Mona en dan door naar de drie kerkjes boven Avlemonas….. simpel toch.
Kenners weten dat je dan voor bijna dood ligt als je terug bent maar goed we gaan gewoon.
We steken het asfalt over en lopen westwaarts over een pas schoongemaakt pad langs de kust.
Even later een stukje over het asfalt om verderop rechts af te slaan.
Het brede betonpad, mensen die dit met de auto gereden hebben weten dat je hier je mond moet houden want anders vliegt je gebit eruit.
Als we omhoog lopen zien we rechts de mooi Stefanaki kloof, een kleine kloof met mooie grotten.
We lopen nog enkele minuten het betonnen pad op om dan links een onverhard pad in te slaan.
Het pad stijgt omhoog en rechts voor ons zijn mooie witte rotsen te zien.
“Kom jongens we gaan hier in”, geen pad gewoon weer de kythiriaanse jungle in, struiken, stekels etc etc.
We gaan over stenen muurtjes door hoge struiken en staan dan stil voor de rotswand, de leidinggevende zoekt iets wat ik al had gezien, een grot.
Hij kijkt links en kijkt rechts maar kan niet vinden wat hij zoekt, als we echter afstand nemen van de wand is de grot zichtbaar, hij was verscholen achter een dikke bossage.
We bezoeken de kleine grot die van binnen groter is dan dat hij van buiten lijkt.
Een heerlijke aromatische geur prikkelt de reukorganen, geiten… de bewoners van dit appartement, ze zijn vandaag even de deur uit maar hebben nog geen tijd gehad om hun woning uit te mesten.
“Ik weet niet wat jullie doen maar ik trek de boel uit” ik heb het warm en met mij de twee lotgenoten van vandaag, het is warm.
De zon brandt lekker en de wind lijkt te zijn voltrokken….. we gaan richting de zomer… echt waar.
De truien en sweaters gaan in de rugzakken en iets aangenamer gaan we verder, zigzaggen weer door de paden loze velden en komen terecht in oude steen afgravingen die deels weer volgroeit zijn maar waar men in de wanden nog duidelijk kan zien hoe de blokken eruit werden gehaald.
De meegebrachte geoloog verteld haarfijn hoe dat in zijn werk ging.
Van de ene afgraving duiken we in de andere, de een nog mooier dan de ander.
We moeten echter verder want de wandeling is nog pittig.
Als we over de rotsen zijn lopen we door het gebied van de rode aarde, de “Kokkinochorafa”.
Een mooi oud golvend landschap met diverse oude monopathi.
Vervallen huisjes en boerderijtjes van ooit, het huisje van de Imker Yanis waar zijn goddelijke honing vandaan komt en vele bijenkasten.
We komen op een nieuw pad, ommuurd en recentelijk schoongemaakt, een project van Pyrgos House die in het voorjaar dit soort evenementen organiseert en oude paden opnieuw schoonmaakt en in het landschap tovert.
Aan het begin van het pad nemen we even rust, appelflappen!
Nee niet van oud en nieuw, ik had ze de dag ervoor nog staan bakken en dacht die moeten op en heb ze toen nog gemaakt.
Het pad stijgt tot de asfaltweg die gaat naar Diakofti, onderlangs het klooster van de Aghia Moni.
Als we gedrieën op het asfalt staan volgt de tweede beproeving, het brede met keien geplaveide pad wat naar het klooster gaat is stijl en stopt pas bij het klooster.
Het trio valt uiteen en een ieder klimt op zijn eigen tempo richting hemel.
Op 3/4 van de klim is er rechtsaf het pad naar het kleine kapelletje.
“Wat gaan we doen gaan we hier rechts?”
Nou wat mij betreft niet, ik ken het bouwwerk en bovendien dan moeten we weer terug, zonde van de inspanning.
Maar nee,het pad loopt tegenwoordig niet meer dood volgens de gids.
We besluiten eerst maar door te lopen naar het klooster en dan later dit pad te volgen.
Bovenop het klooster is de deur gesloten en wij lopen naar de achterzijde en genieten op het bankje uit 1962 van het uitzicht wat 360 graden rondom prachtig is.
Opnieuw de appelflappen en na de korte break door naar de kleine kapel boven op de stijle rots.
Dat pad naar het gebouwtje is makkelijk, er van af is vanwege de hoogte en het smalle pad in het begin even een dingetje maar goed we zijn op de normale wijze beneden gekomen.
Weer staan we bij dezelfde asfaltweg nu naast een pompstation voor water, een van de leidingen lekt water en daar maak ik gretig gebruik van om het watertekort aan te vullen want het is nog steeds warm.
Voor ons ligt de weg naar de 3 kerkjes bovenop de berg die uitkijkt over Avlenomas.
Is de weg in eerste instantie nog vlak, bij de rotsen aangekomen gaat hij stevig omhoog en vergt weer de nodige inspanning en wederom valt het trio uiteen.
Ik loop in het midden, 100 meter voor mij het groene gevaarte en achter mij de vrouwelijke deelnemer die gebaard loop maar door, ik kom er wel op eigen tempo.
Daar waar het pad vanuit Avlenomas aansluit op het beton wachten we op elkaar.
Kort, want het gaat door naar de kerkjes.
Iedereen die op het eiland geweest is weet hoe het uitzicht is, diegene die er niet geweest is moet zich schamen.
Niet iedereen heeft de capaciteiten om er te voet boven te geraken en ook bij mij gaat het moeilijker dan voorheen, of dit de leeftijd of het gebrek aan conditie is, geen idee.
De tweede kan ik aan werken het eerste laat ik begaan. Per auto zijn de kerkjes makkelijk te bereiken.
Terug gaat deels over het betonnen pad waar de gids zich ten tweede malen deze vakantie ter aarde stort….. inderdaad Orchideeën, piepklein.
En meer en nog meer, hij heeft de dag van zijn leven.
Links van het betonpad gaat het smalle pad naar beneden en als je denkt dat zal wel geen inspanning vergen ben ik toch blij als we nabij het strand bij de auto zijn.
Een vermoeiende laatste maar mooie tocht.
Wij gaan de koffers pakken en spreken elkaar hoogstwaarschijnlijk later dit jaar weer.
Tot dan…….. blijf gezond!
Quote
#2
Japio en Partner weer bedankt voor de belevenissen die je weer heeft neergezet Goede thuisreis nogmaals bedankt.
Quote
#3
Dank voor je geweldige verhalen en wandelingen, mee genoten!
En goede, veilige terug reis.
Quote
#4
Inderdaad bedankt voor je geweldige verhalen van jullie mooie wandeltochten!Goede reis terug !
Quote
#5
Betere propaganda voor Kythira dan de verhalen van Japio met bijbehorende foto’s is er niet!
Bedankt hiervoor, we zien nu al uit naar de volgende reeks.
Quote


Lijst met mogelijk verwante discussies
Discussie Auteur Reacties Weergaven Laatste bericht
  02 Jan 2022 Japio 2 792 03 January 2022, 20:18
Laatste bericht: Albert

Ga naar forum:


Gebruikers die deze discussie lezen: 1 gast(en)