Forum
wageral.nl
Linkenpagina
Steun Oríste
26 May 2022, 20:07
Woensdag
Als ik vannacht het destilaat van de eerder die avond tot mij genomen ouzo naar het toilet transporteer valt het mij niet direct op maar toch is er iets anders dan de afgelopen nachten.
Een dromerige blik naar buiten verteld mij dat de zee zich aan mij presteert als een vlakke spiegel met slechts hier en daar een kleine rimpel gevormd door enkele vissers die in het kleine haventje terugkeren van hun vangst.
Als we later bij daglicht opstaan blijkt het geen droom te zijn, de wind is verdwenen.
Het tafereeltje is hetzelfde als voorgaande dagen, in de haven drogen de vissers hun netten en op ons balkon ligt een kat heerlijk te slapen op een van de stoelen.
Op het muurtje langs de zee waggelt een te dikke gans heen en weer, gadegeslagen door een andere lui kat die het beest nauwkeurig volgt.
Verderop in zee twee eenden die heerlijk drijven op de lichte deining van het water.
Het is wederom een mooie dag op het hemelse eiland, ik bekijk de reacties op mijn verhalen en dat zijn er weer zat.
Vandaag wordt er helaas niet gewandeld maar hebben wij andere verplichtingen in het noorden van het eiland.
Eerst maar eens ontbijten, bij gebrek aan een bakker in het dorp is de luxe van zoveel restaurants langs de kust mooi meegenomen.
Je kunt er echter maar bij een tegelijk ontbijten.
We kiezen voor dezelfde als gisteren, dat was goed dus waarom veranderen.
De Croque Madame sla ik maar gauw over, als ik daar nog aan denk…..pff
De plastic zeilen bij de restaurants zijn allen opgetrokken en we hebben vrij uitzicht op de mooie baai waar ook het overdreven grote jacht verdwenen is dat een groot deel van het uitzicht in beslag nam.
Helaas de simpele omelet die ik besteld had was net zo bordvullend als de madame, een volgend gevecht volgde weer om alles binnen te krijgen.
Gelukkig hoef ik vandaag de last niet mee te zeulen.
We rijden per auto richting het noorden, even langs het dorp Potamos om wat op te halen en wat af te geven. Daarna door naar Pelaghia om bij een goede kennis wat Hollandse stroopwafels af te geven.
Helaas niet thuis en na een sms blijkt deze op Kreta te zitten.
Lunch om half drie deze middag dus nog tijd zat om in het verlaten Pelaghia een biertje te scoren.
Het is rustig in het dorp…. Te rustig.
Alhoewel het op Schiphol toch behoorlijk druk was is het hier te rustig voor deze periode, bij Portobello zitten wat Nederlandse gasten en dat was het.
Onderweg zie ik echter toch wel steeds meer wandelaars die het eiland ontdekken en dus waarschijnlijk op eigen gelegenheid of via een van de wandel organisaties op het eiland een trektocht boeken.
Ook bij O Platanos, het sfeervolle restaurant in Mylopotamos is het gezellig druk.
Wij genieten met goede bekenden van een heerlijke lunch die bestaat uit allerlei kleine gerechten.
Het is al laat in de namiddag om nog enige activiteit te ontplooien, ook de voorgenomen zwempartij slaan we over.
Boodschappen doen en op naar het basecamp.
Donderdagmorgen
Ping ping…….
Bericht van Pyrgos House, de Griekse danslessen op de vrijdag gaan niet door, de dansleraar Vangelis heeft zweepslag en dat is jammer want de danslessen zijn gewild en trekken altijd veel, hoofdzakelijk dames die de pasjes van de diverse Griekse dansen onder de knie willen krijgen.
Aan de andere kant geeft dat weer ruimte voor de wandelingen, zo zit je nergens aan vast en hoef je geen rekening te houden met de tijd, het klinkt bijna als vakantie.
De woensdagavond toch nog maar een hapje wezen eten in het dorp, het was laat, ongeveer half tien toen we aanschoven bij Trattamento, een gezellig restaurant waar het nog net niet vol zat.
Wat wijn, salade en wat vlees en een klein anderhalf uur later liepen we ietwat beschonken terug langs de boulevard waar de wind weer flink was opgestoken.
Gaande weg ontdekte ik in de muur bij sommige huizen kleine led lampjes, bij nader onderzoek bleek dit een insect te zijn die aan zijn achterzijde iets van licht uitstraalde.
Dit gegeven zal ik de komende dagen even nader onderzoeken gezien de alcoholische opname van die avond.
De zee is deze morgen weer als een spiegel en ik kan zowaar de bewegingen van de vissen in het kraakheldere water volgen.
De eerder genoemde gans die gewoon een eend blijkt te zijn is niet helemaal goed bij zijn verstand.
De waterbak die voor de deur staat wordt gebruikt om eerst in te badderen om er daarna heerlijk uit te drinken.
Zijn twee soortgenoten staren hem soms vreemd aan en ook de twee buurkatten vinden het allemaal maar vreemd.
Dus een keer per dag gooi ik de bak leeg en vul deze met vers water, zodra dit gebeurd is snellen de katten er heen om te drinken, voordat Donald Duck er weer met zijn dikke reet in loopt te draaien.
Ik ben gestoken, raar want ik heb geen mug gehoord en ook van enige jeuk is geen sprake maar toch voel ik diverse bulten in mijn nek, ook kan het niet zijn van de paardevliegen want die voel je best wel als die steken.
We gaan zo op stap, Trachilos de kaap waar wij vanuit het apartement op uit kijken nodigt uit.
Moment daar ben ik weer, even wat vocht inschenken ter inspiratie van de gelopen tocht van vandaag.
Ik zeg Yamasie!
Waar was ik gebleven, O ja Trachilos de onbeduidende rots die via een kleine verbinding best een schiereiland genoemd mag worden.
Ligging ten zuiden van de hoofdstad dus voor ons prima te doen vanaf het appartement aan de kust.
Alles gepakt, alles besmeert en bespoten, we kunnen op pad.
Aan de boulevard kiezen we dit keer een andere locatie voor het ontbijt, de vele eieren kunnen nooit goed zijn voor mijn cholestroleke.
We gaan zitten bij een van de laatste op de boulevard die open zijn en als de serveerster vraagt wat we wensen vraag ik om ontbijt.
Ze staat me in eerste instantie wat vreemd aan te kijken maar bij de twee instantie vraagt ze wat voor koffie wij wensen
Fraphe en zwart graag.
Ik denk die komt terug met de kaart voor het ontbijt maar nee hoor, 2 fraphe en twee volle glazen met vers geperste sinaasappelsap, ik denk helemaal top maar maak me toch een beetje ongerust over het ontbijt.
Ik heb haar in het Engels aangesproken dus ik ben bang dat er straks ook een Engels ontbijt op de tafel gepresenteerd wordt.
Ei, gebakken spek bonen… u kent het wel, als je dan aan de wandel gaat dan worden je tanden na een kwartier aangetast door het oprispende maagzuur…….. yagggggggh.
Gelukkig is de realiteit even anders, diverse toast, boter en jam.
Verse honing en twee bakken met yogurt… en yogurt, daar ben ik gek op.
Twee tientjes armer gaan we op stap, wederom richting Chora en ook weer de Hemelvaartsweg omhoog.
Het oude lichaam protesteert weer tegen de inspanning maar de hersenen hebben de overmacht.
Het is 10.00 uur in de morgen, geen wind en de temperatuurmeter staat al op 27 graden.
Dat is natuurlijk heerlijk voor op t strand maar voor de wandel?
We nemen het nieuwe pad wat we eerder deze week ontdekt hadden en komen zo uit bij de west kust.
Hier slaan we zuidwaarts de dalende weg in naar de kaap.
Ik schrijf weg maar het is een dubbel pad alleen beloopbaar!
Op een kythiriaanse pagina van Facebook plaats ik ook regelmatig foto’s.
De Grieken zijn dan dol enthousiast tot ze te horen krijgen dat je er alleen per benenwagen kunt komen.
Goed Germanika, een oude wachtpost van onze gezellige oosterburen die ten tijde van de tweede Wereldoorlog daar gestationeerd waren en toen helemaal niet zo gezellig waren, het zijn slechts ruïnes,overblijfselen die na het vertrekken van de Wehrmacht gelijk opgeblazen zijn.
Ik ben er wel eens wezen struinen en als je de berg oploopt vind je er nog oude hulzen.
Wie gehen wieder weiter….das war einmal.
De nietszeggende rots presenteerde zich als een mooi stuk steen in zee, het oostelijke deel loopt schuin af terwijl het westelijke deel loodrecht in zee steekt.
Vanaf grote hoogte dalen we een smal pad af wat uitkomt bij een kleine riggel die toegang geeft tot de oversteek naar het schiereiland zelf.
Hier is het even uitkijken wat de rotsen zijn scherp en glad, alles wat aan de rugzakken bungelt gaat erin en de klauter partij kan beginnen.
We zijn nu op het tussenstuk, de bodem is hier gitzwart met hier en daar wat kleine zoutbekkens, we nemen even rust en vullen de hydratatie aan…. Ehh we nemen water.
Op de kaap zelf bestaat het eerste gedeelte uit rotsblokken die echt vlijmscherp zijn, daarachter het pad wat zich zichtbaar naar het zuiden uitstrekt.
One way…
De zee toont zich hier in verschillende kleuren blauw, tegen het turquoise aan.
Links van ons is Kapsali zichtbaar en achter ons een van de kerkjes van het Kastro.
Het is eigenlijk niet te beschrijven hoe mooi het is, we zijn hier nu denk ik voor de 4e of 5e keer en dat zegt toch wel wat.
Het pad is hier en daar wat moeilijk te vinden maar als weet waar je heen moet komt het goed, verderop aan het eind loopt het iets omhoog en wordt de natuur op zijn mooist.
Grillige rotsen presenteren zich wederom voor de kleuter van 61.
We dalen een niet bestaand pad af langs de kust en wringen ons door een te nauwe doorgang die toegang geeft tot een grot.
Dan steken we een nauwe kloof over en nemen rust in een donkere grot waar het krioelt van de zee insecten, duizenden maken zich uit de voeten op de natte gitzwarte rosten als wij rust nemen en genieten van het ruisen van de zee en het uitzicht op de fluitketel.
De weg terug is dezelfde, bij de oversteek naar het vaste land is het even opletten en de nodige rust nemen tijdens de beklimming.
Na de Germanika nemen we een pad rechts wat uitkomt bij het oude kerkhof van de hoofdstad.
Aan de overzijde zie ik twee wandelaars die het pad nemen onderlangs het Kastro, een van hen zwaait vriendelijk.
Ons pad is mooi schoongemaakt, het pad ken ik goed van eerdere keren, toen was het nog worstelen tussen de bossages door, nu is het enkele obstakel wat we tegen komen enkele spinnen die hun web net gesponnen hebben waar wij langs willen.
Vanaf het kerkhof loopt het betonnen pad langs de oude wasplaats omhoog tot de hoofdstad Chora.
Een stad die wederom verlaten is.
Via het pad rechts van het Kastro dalen we af in de richting van Sparagario, het strand met de mooie trappen, daar is een verfrissende duik in zee een welcome afkoeling voor deze wandeling.
Na de verkoeling op naar Kapsali, het koude bier en een Griekse bier plaat !
Tot later!
Als ik vannacht het destilaat van de eerder die avond tot mij genomen ouzo naar het toilet transporteer valt het mij niet direct op maar toch is er iets anders dan de afgelopen nachten.
Een dromerige blik naar buiten verteld mij dat de zee zich aan mij presteert als een vlakke spiegel met slechts hier en daar een kleine rimpel gevormd door enkele vissers die in het kleine haventje terugkeren van hun vangst.
Als we later bij daglicht opstaan blijkt het geen droom te zijn, de wind is verdwenen.
Het tafereeltje is hetzelfde als voorgaande dagen, in de haven drogen de vissers hun netten en op ons balkon ligt een kat heerlijk te slapen op een van de stoelen.
Op het muurtje langs de zee waggelt een te dikke gans heen en weer, gadegeslagen door een andere lui kat die het beest nauwkeurig volgt.
Verderop in zee twee eenden die heerlijk drijven op de lichte deining van het water.
Het is wederom een mooie dag op het hemelse eiland, ik bekijk de reacties op mijn verhalen en dat zijn er weer zat.
Vandaag wordt er helaas niet gewandeld maar hebben wij andere verplichtingen in het noorden van het eiland.
Eerst maar eens ontbijten, bij gebrek aan een bakker in het dorp is de luxe van zoveel restaurants langs de kust mooi meegenomen.
Je kunt er echter maar bij een tegelijk ontbijten.
We kiezen voor dezelfde als gisteren, dat was goed dus waarom veranderen.
De Croque Madame sla ik maar gauw over, als ik daar nog aan denk…..pff
De plastic zeilen bij de restaurants zijn allen opgetrokken en we hebben vrij uitzicht op de mooie baai waar ook het overdreven grote jacht verdwenen is dat een groot deel van het uitzicht in beslag nam.
Helaas de simpele omelet die ik besteld had was net zo bordvullend als de madame, een volgend gevecht volgde weer om alles binnen te krijgen.
Gelukkig hoef ik vandaag de last niet mee te zeulen.
We rijden per auto richting het noorden, even langs het dorp Potamos om wat op te halen en wat af te geven. Daarna door naar Pelaghia om bij een goede kennis wat Hollandse stroopwafels af te geven.
Helaas niet thuis en na een sms blijkt deze op Kreta te zitten.
Lunch om half drie deze middag dus nog tijd zat om in het verlaten Pelaghia een biertje te scoren.
Het is rustig in het dorp…. Te rustig.
Alhoewel het op Schiphol toch behoorlijk druk was is het hier te rustig voor deze periode, bij Portobello zitten wat Nederlandse gasten en dat was het.
Onderweg zie ik echter toch wel steeds meer wandelaars die het eiland ontdekken en dus waarschijnlijk op eigen gelegenheid of via een van de wandel organisaties op het eiland een trektocht boeken.
Ook bij O Platanos, het sfeervolle restaurant in Mylopotamos is het gezellig druk.
Wij genieten met goede bekenden van een heerlijke lunch die bestaat uit allerlei kleine gerechten.
Het is al laat in de namiddag om nog enige activiteit te ontplooien, ook de voorgenomen zwempartij slaan we over.
Boodschappen doen en op naar het basecamp.
Donderdagmorgen
Ping ping…….
Bericht van Pyrgos House, de Griekse danslessen op de vrijdag gaan niet door, de dansleraar Vangelis heeft zweepslag en dat is jammer want de danslessen zijn gewild en trekken altijd veel, hoofdzakelijk dames die de pasjes van de diverse Griekse dansen onder de knie willen krijgen.
Aan de andere kant geeft dat weer ruimte voor de wandelingen, zo zit je nergens aan vast en hoef je geen rekening te houden met de tijd, het klinkt bijna als vakantie.
De woensdagavond toch nog maar een hapje wezen eten in het dorp, het was laat, ongeveer half tien toen we aanschoven bij Trattamento, een gezellig restaurant waar het nog net niet vol zat.
Wat wijn, salade en wat vlees en een klein anderhalf uur later liepen we ietwat beschonken terug langs de boulevard waar de wind weer flink was opgestoken.
Gaande weg ontdekte ik in de muur bij sommige huizen kleine led lampjes, bij nader onderzoek bleek dit een insect te zijn die aan zijn achterzijde iets van licht uitstraalde.
Dit gegeven zal ik de komende dagen even nader onderzoeken gezien de alcoholische opname van die avond.
De zee is deze morgen weer als een spiegel en ik kan zowaar de bewegingen van de vissen in het kraakheldere water volgen.
De eerder genoemde gans die gewoon een eend blijkt te zijn is niet helemaal goed bij zijn verstand.
De waterbak die voor de deur staat wordt gebruikt om eerst in te badderen om er daarna heerlijk uit te drinken.
Zijn twee soortgenoten staren hem soms vreemd aan en ook de twee buurkatten vinden het allemaal maar vreemd.
Dus een keer per dag gooi ik de bak leeg en vul deze met vers water, zodra dit gebeurd is snellen de katten er heen om te drinken, voordat Donald Duck er weer met zijn dikke reet in loopt te draaien.
Ik ben gestoken, raar want ik heb geen mug gehoord en ook van enige jeuk is geen sprake maar toch voel ik diverse bulten in mijn nek, ook kan het niet zijn van de paardevliegen want die voel je best wel als die steken.
We gaan zo op stap, Trachilos de kaap waar wij vanuit het apartement op uit kijken nodigt uit.
Moment daar ben ik weer, even wat vocht inschenken ter inspiratie van de gelopen tocht van vandaag.
Ik zeg Yamasie!
Waar was ik gebleven, O ja Trachilos de onbeduidende rots die via een kleine verbinding best een schiereiland genoemd mag worden.
Ligging ten zuiden van de hoofdstad dus voor ons prima te doen vanaf het appartement aan de kust.
Alles gepakt, alles besmeert en bespoten, we kunnen op pad.
Aan de boulevard kiezen we dit keer een andere locatie voor het ontbijt, de vele eieren kunnen nooit goed zijn voor mijn cholestroleke.
We gaan zitten bij een van de laatste op de boulevard die open zijn en als de serveerster vraagt wat we wensen vraag ik om ontbijt.
Ze staat me in eerste instantie wat vreemd aan te kijken maar bij de twee instantie vraagt ze wat voor koffie wij wensen
Fraphe en zwart graag.
Ik denk die komt terug met de kaart voor het ontbijt maar nee hoor, 2 fraphe en twee volle glazen met vers geperste sinaasappelsap, ik denk helemaal top maar maak me toch een beetje ongerust over het ontbijt.
Ik heb haar in het Engels aangesproken dus ik ben bang dat er straks ook een Engels ontbijt op de tafel gepresenteerd wordt.
Ei, gebakken spek bonen… u kent het wel, als je dan aan de wandel gaat dan worden je tanden na een kwartier aangetast door het oprispende maagzuur…….. yagggggggh.
Gelukkig is de realiteit even anders, diverse toast, boter en jam.
Verse honing en twee bakken met yogurt… en yogurt, daar ben ik gek op.
Twee tientjes armer gaan we op stap, wederom richting Chora en ook weer de Hemelvaartsweg omhoog.
Het oude lichaam protesteert weer tegen de inspanning maar de hersenen hebben de overmacht.
Het is 10.00 uur in de morgen, geen wind en de temperatuurmeter staat al op 27 graden.
Dat is natuurlijk heerlijk voor op t strand maar voor de wandel?
We nemen het nieuwe pad wat we eerder deze week ontdekt hadden en komen zo uit bij de west kust.
Hier slaan we zuidwaarts de dalende weg in naar de kaap.
Ik schrijf weg maar het is een dubbel pad alleen beloopbaar!
Op een kythiriaanse pagina van Facebook plaats ik ook regelmatig foto’s.
De Grieken zijn dan dol enthousiast tot ze te horen krijgen dat je er alleen per benenwagen kunt komen.
Goed Germanika, een oude wachtpost van onze gezellige oosterburen die ten tijde van de tweede Wereldoorlog daar gestationeerd waren en toen helemaal niet zo gezellig waren, het zijn slechts ruïnes,overblijfselen die na het vertrekken van de Wehrmacht gelijk opgeblazen zijn.
Ik ben er wel eens wezen struinen en als je de berg oploopt vind je er nog oude hulzen.
Wie gehen wieder weiter….das war einmal.
De nietszeggende rots presenteerde zich als een mooi stuk steen in zee, het oostelijke deel loopt schuin af terwijl het westelijke deel loodrecht in zee steekt.
Vanaf grote hoogte dalen we een smal pad af wat uitkomt bij een kleine riggel die toegang geeft tot de oversteek naar het schiereiland zelf.
Hier is het even uitkijken wat de rotsen zijn scherp en glad, alles wat aan de rugzakken bungelt gaat erin en de klauter partij kan beginnen.
We zijn nu op het tussenstuk, de bodem is hier gitzwart met hier en daar wat kleine zoutbekkens, we nemen even rust en vullen de hydratatie aan…. Ehh we nemen water.
Op de kaap zelf bestaat het eerste gedeelte uit rotsblokken die echt vlijmscherp zijn, daarachter het pad wat zich zichtbaar naar het zuiden uitstrekt.
One way…
De zee toont zich hier in verschillende kleuren blauw, tegen het turquoise aan.
Links van ons is Kapsali zichtbaar en achter ons een van de kerkjes van het Kastro.
Het is eigenlijk niet te beschrijven hoe mooi het is, we zijn hier nu denk ik voor de 4e of 5e keer en dat zegt toch wel wat.
Het pad is hier en daar wat moeilijk te vinden maar als weet waar je heen moet komt het goed, verderop aan het eind loopt het iets omhoog en wordt de natuur op zijn mooist.
Grillige rotsen presenteren zich wederom voor de kleuter van 61.
We dalen een niet bestaand pad af langs de kust en wringen ons door een te nauwe doorgang die toegang geeft tot een grot.
Dan steken we een nauwe kloof over en nemen rust in een donkere grot waar het krioelt van de zee insecten, duizenden maken zich uit de voeten op de natte gitzwarte rosten als wij rust nemen en genieten van het ruisen van de zee en het uitzicht op de fluitketel.
De weg terug is dezelfde, bij de oversteek naar het vaste land is het even opletten en de nodige rust nemen tijdens de beklimming.
Na de Germanika nemen we een pad rechts wat uitkomt bij het oude kerkhof van de hoofdstad.
Aan de overzijde zie ik twee wandelaars die het pad nemen onderlangs het Kastro, een van hen zwaait vriendelijk.
Ons pad is mooi schoongemaakt, het pad ken ik goed van eerdere keren, toen was het nog worstelen tussen de bossages door, nu is het enkele obstakel wat we tegen komen enkele spinnen die hun web net gesponnen hebben waar wij langs willen.
Vanaf het kerkhof loopt het betonnen pad langs de oude wasplaats omhoog tot de hoofdstad Chora.
Een stad die wederom verlaten is.
Via het pad rechts van het Kastro dalen we af in de richting van Sparagario, het strand met de mooie trappen, daar is een verfrissende duik in zee een welcome afkoeling voor deze wandeling.
Na de verkoeling op naar Kapsali, het koude bier en een Griekse bier plaat !
Tot later!
