Forum
wageral.nl
Linkenpagina
Steun Oríste
30 May 2022, 14:59
Zondag, markt in potamos.
Wat? Gaan jullie echt helemaal van Kapsali naar Potamos voor de markt?
Nou ja helemaal zo een afstand is het nu ook weer niet, ik denk een half uurtje rijden in een relaxte snelheid.
De markt is altijd wel gezellig maar het is eigenlijk meer een sociaal gebeuren.
Ons kent ons en onder het genot van een kopje koffie of als het echt gezellig wordt een ouzo, wordt daar de zin van het leven besproken.
Het zal mij benieuwen hoeveel volk er op de been is en hoe het met de toeristen staat.
Als u op een wandel verhaal zit te wachten, ik denk morgen weer, gisteren en vandaaag hebben voor onze begrippen weinig uitgevreten.
Zaterdag een dagje strand bij Komponada om de overige wit gebleven stukken die onder het wandeltunue tevoorschijn komen iets bij te kleuren.
Goed smeren is een must en dan vooral niet de bovenkant van de voeten vergeten.
Niet meer raden, inderdaad vuurrode voeten.
“Hee daar drijft een kapotje” ja dat is rare taal en misschien weet niet iedereen de betekenis hiervan maar ik zal het even uitleggen.
Ik ben van 1960 en opgegroeid in Amsterdam, oud west, een gezellige oude volksbuurt, althans in die jaren.
Wij woonden vlakbij een gracht en op de een of andere manier trok mij het water altijd.
Het riool werd in die dagen nog gewoon geloosd in het grachtenstelsel, in de avonduren gingen de sluizen open en zo werd de boel “doorgespoeld”.
Nu dreven er in die tijd veel witte of doorzichtige dichtgeknoopte plastic zakjes, kapotjes.
Als kind van een jaar of 5 wist je niet wat dat was totdat het door je vriendjes werd uitgelegd als zijnde een condoom.
Als ik het water in loop op het strand van Komponada komt bij mij die herinnering terug, dezelfde vorm maar enkel doorzichtig.
Kwallen, kleintjes maar goed wel een hoop opletten dus.
Er zijn er bij die de vorm van een slang hebben, wel een halve meter lang met allemaal rode stippen.
Even uitkijken waar we het water ingaan.
Na een paar uurtjes als een kip aan het spit gedraaid te hebben verlaten we het bijna verlaten keien strand.
Doen boodschappen en gaan in de avonduurtjes maar weer eens lekker een restaurantje pakken.
Op naar Potamós dus, de markt en daarna wat bekenden uitzwaaien die er bijna 2,5 maand op hebben zitten op het eiland.
Is er nog tijd over dan lunchen in Platia Ammos met aanvullend de vuurtoren wandeling….. druk dagje dus.
Dikke bewolking hangt er deze zondagmorgen boven het kastro en bovendien is het een stuk frisser als de zaterdag, een verschil van een dikke tien graden.
Als we Chora verlaten komen we er ineens achter dat we helemaal niet ontbeten hebben.
Even kijken of er op de zondag nog wat open is.
Als we de hoofdweg volgen blijkt het dorp Mylopotamos compleet te zijn opgeslokt door dikke wolken die boven het dorp blijven hangen en ook gaande weg blijft de bewolking uit het westen toestromen.
Gelukkig, de kleine supermarkt vlak voor Potamos is open en kunnen we daar wat voorverpakte croissantjes kopen.
In het dorp moet het druk zijn, de complete parking staat vol en ik kan nog net een plekje vinden waar ik het kleine huurautootje stal.
Op het plein is het gezellig druk maar gelukkig kunnen we nog net op tijd een plekje bemachtigen.
Korte tijd later wordt er door plaatselijke beroemdheden aangeschoven en staat de tafel vol met glazen water die niet leeg komen.
Het is elf uur geweest, gezellig en ja zoals ik al schreef, dan is een ouzootje op zijn plaats.
Door de alcohol lijkt de wereld er dan wat vrolijker uit te zien, zo zit een tafel verder gewoon de beroemde Gitarist Carlos Santana aan de koffie.
Het is 12.30 uur, tijd om naar het vliegveld te vertrekken.
Om 14.30 uur vertrekt het toestel naar Athene, dat weten de passagiers maar ik heb zo een vaag vermoeden dat het vliegveld personeel dit niet weet.
Op het allerlaatste moment komen ze eindelijk binnen en het lijken een beetje Schiphol taferelen aan het worden.
Gelukkig alles op tijd vertrokken en na een hartelijk afscheid en een belofte tot wederzien.
Op naar Platia Ammos.
Als we door Pelaghia rijden houd ik stil bij twee wandelaars, ik herken ze direct van Facebook, de mensen zelf heb ik nog nooit in levende lijve ontmoet en dat geld andersom ook.
Lex en Olga hun hersenen werken op volle toeren en even later volgt een blik van herkenning. We praten een tijdje waarna we verder rijden naar het meest noordelijk dorpje aan de oost kust.
“Wat doen we gaan we eerst lunchen of eerst lopen?”
Ik ben voor het eerste en mijn maag ook, dus we besluiten eerst een hapje te gaan eten bij Fiorenza.
Is dat nieuw? Ja en nee!
Vroeger heette dat Kantina en nu zit er een andere uitbater in, ons was aanbevolen om daar eens te gaan eten, dus daar zaten we.
Er zat nog een stel aan een tafeltje en verderop een man alleen die constant zijn hoofd achterover gooide en dan weer naar voren……… hij sliep.
De vriendelijk ober nam de bestelling op en net toen ik de eerste slok van mijn Mamos wilde nemen zei ik “verrek”
Er kwam nog een ober die ik vrijwel direct herkende…. Jorgos of Georges zoals hij zichzelf noemt is de “oude” ober van het restaurant van Maria in Logothetianika.
Hij herkende ons direct en wij hem en ondanks dat het ongeveer 15 jaar geleden moet zijn.
Verhalen kwamen naar boven en langzaam zag ik de voorgenomen vuurtoren wandeling afsterven.
Maar ik moest bewegen, gisteren niets gedaan en dan vandaag.
Het was kwart voor 4 voor een complete vuurtoren wandeling inclusief zwempartij, daar was geen tijd meer voor.
Dan de zwempartij er maar af, de afdaling naar het strand eraf.
Mijn voorstel viel bij mijn wandelmaatje in goede aarde, handdoeken uit de rugzak en op pad maar.
Ik ga u geen uitgebreid verslag doen van de wandeling die ik inmiddels met mijn ogen dicht kan doen.
Het is simpelweg noordwaarts langs de oostkust, een kloofje over en dan omhoog!
O wacht effe, dat kloofje.
Het is een niet heel spannend kloofje, wel mooi maar je steekt m zo over, ware niet het feit dat ik wat rook.
Everzwijn? Nee grappenmaker!
Een muffe lucht, zo iets als een natte hond maar dan sterker.
Geit of bok ja dat was het.
Echter geen beest te zien maar wel ineens te horen, 7 stuks schieten er uit de kloof omhoog, waarvandaan geen idee maar binnen een mum van tijd stond de geiten familie eerder boven de kloof dan deze ouwe bok.
Ze staan ons nog een tijd na te staren en volgen dan de grote zwarte bok naar het zuiden.
Wij klauteren via het smalle pad omhoog, nemen halverwege rust en schieten wat foto’s van een duidelijk aanwezige cascade en een minuscuul fel oranje gekleurde vlieg of spin.
De vuurtoren is de vuurtoren ik bedoel die staat er al jaren dus hup richting het dorp aan de kust dan maar.
Beneden gekomen is men druk met de voorbereidingen van het nieuwe seizoen, de kademuur krijgt een opfris beurt als wij weer vertrekken richting het zuiden.
Wat? Gaan jullie echt helemaal van Kapsali naar Potamos voor de markt?
Nou ja helemaal zo een afstand is het nu ook weer niet, ik denk een half uurtje rijden in een relaxte snelheid.
De markt is altijd wel gezellig maar het is eigenlijk meer een sociaal gebeuren.
Ons kent ons en onder het genot van een kopje koffie of als het echt gezellig wordt een ouzo, wordt daar de zin van het leven besproken.
Het zal mij benieuwen hoeveel volk er op de been is en hoe het met de toeristen staat.
Als u op een wandel verhaal zit te wachten, ik denk morgen weer, gisteren en vandaaag hebben voor onze begrippen weinig uitgevreten.
Zaterdag een dagje strand bij Komponada om de overige wit gebleven stukken die onder het wandeltunue tevoorschijn komen iets bij te kleuren.
Goed smeren is een must en dan vooral niet de bovenkant van de voeten vergeten.
Niet meer raden, inderdaad vuurrode voeten.
“Hee daar drijft een kapotje” ja dat is rare taal en misschien weet niet iedereen de betekenis hiervan maar ik zal het even uitleggen.
Ik ben van 1960 en opgegroeid in Amsterdam, oud west, een gezellige oude volksbuurt, althans in die jaren.
Wij woonden vlakbij een gracht en op de een of andere manier trok mij het water altijd.
Het riool werd in die dagen nog gewoon geloosd in het grachtenstelsel, in de avonduren gingen de sluizen open en zo werd de boel “doorgespoeld”.
Nu dreven er in die tijd veel witte of doorzichtige dichtgeknoopte plastic zakjes, kapotjes.
Als kind van een jaar of 5 wist je niet wat dat was totdat het door je vriendjes werd uitgelegd als zijnde een condoom.
Als ik het water in loop op het strand van Komponada komt bij mij die herinnering terug, dezelfde vorm maar enkel doorzichtig.
Kwallen, kleintjes maar goed wel een hoop opletten dus.
Er zijn er bij die de vorm van een slang hebben, wel een halve meter lang met allemaal rode stippen.
Even uitkijken waar we het water ingaan.
Na een paar uurtjes als een kip aan het spit gedraaid te hebben verlaten we het bijna verlaten keien strand.
Doen boodschappen en gaan in de avonduurtjes maar weer eens lekker een restaurantje pakken.
Op naar Potamós dus, de markt en daarna wat bekenden uitzwaaien die er bijna 2,5 maand op hebben zitten op het eiland.
Is er nog tijd over dan lunchen in Platia Ammos met aanvullend de vuurtoren wandeling….. druk dagje dus.
Dikke bewolking hangt er deze zondagmorgen boven het kastro en bovendien is het een stuk frisser als de zaterdag, een verschil van een dikke tien graden.
Als we Chora verlaten komen we er ineens achter dat we helemaal niet ontbeten hebben.
Even kijken of er op de zondag nog wat open is.
Als we de hoofdweg volgen blijkt het dorp Mylopotamos compleet te zijn opgeslokt door dikke wolken die boven het dorp blijven hangen en ook gaande weg blijft de bewolking uit het westen toestromen.
Gelukkig, de kleine supermarkt vlak voor Potamos is open en kunnen we daar wat voorverpakte croissantjes kopen.
In het dorp moet het druk zijn, de complete parking staat vol en ik kan nog net een plekje vinden waar ik het kleine huurautootje stal.
Op het plein is het gezellig druk maar gelukkig kunnen we nog net op tijd een plekje bemachtigen.
Korte tijd later wordt er door plaatselijke beroemdheden aangeschoven en staat de tafel vol met glazen water die niet leeg komen.
Het is elf uur geweest, gezellig en ja zoals ik al schreef, dan is een ouzootje op zijn plaats.
Door de alcohol lijkt de wereld er dan wat vrolijker uit te zien, zo zit een tafel verder gewoon de beroemde Gitarist Carlos Santana aan de koffie.
Het is 12.30 uur, tijd om naar het vliegveld te vertrekken.
Om 14.30 uur vertrekt het toestel naar Athene, dat weten de passagiers maar ik heb zo een vaag vermoeden dat het vliegveld personeel dit niet weet.
Op het allerlaatste moment komen ze eindelijk binnen en het lijken een beetje Schiphol taferelen aan het worden.
Gelukkig alles op tijd vertrokken en na een hartelijk afscheid en een belofte tot wederzien.
Op naar Platia Ammos.
Als we door Pelaghia rijden houd ik stil bij twee wandelaars, ik herken ze direct van Facebook, de mensen zelf heb ik nog nooit in levende lijve ontmoet en dat geld andersom ook.
Lex en Olga hun hersenen werken op volle toeren en even later volgt een blik van herkenning. We praten een tijdje waarna we verder rijden naar het meest noordelijk dorpje aan de oost kust.
“Wat doen we gaan we eerst lunchen of eerst lopen?”
Ik ben voor het eerste en mijn maag ook, dus we besluiten eerst een hapje te gaan eten bij Fiorenza.
Is dat nieuw? Ja en nee!
Vroeger heette dat Kantina en nu zit er een andere uitbater in, ons was aanbevolen om daar eens te gaan eten, dus daar zaten we.
Er zat nog een stel aan een tafeltje en verderop een man alleen die constant zijn hoofd achterover gooide en dan weer naar voren……… hij sliep.
De vriendelijk ober nam de bestelling op en net toen ik de eerste slok van mijn Mamos wilde nemen zei ik “verrek”
Er kwam nog een ober die ik vrijwel direct herkende…. Jorgos of Georges zoals hij zichzelf noemt is de “oude” ober van het restaurant van Maria in Logothetianika.
Hij herkende ons direct en wij hem en ondanks dat het ongeveer 15 jaar geleden moet zijn.
Verhalen kwamen naar boven en langzaam zag ik de voorgenomen vuurtoren wandeling afsterven.
Maar ik moest bewegen, gisteren niets gedaan en dan vandaag.
Het was kwart voor 4 voor een complete vuurtoren wandeling inclusief zwempartij, daar was geen tijd meer voor.
Dan de zwempartij er maar af, de afdaling naar het strand eraf.
Mijn voorstel viel bij mijn wandelmaatje in goede aarde, handdoeken uit de rugzak en op pad maar.
Ik ga u geen uitgebreid verslag doen van de wandeling die ik inmiddels met mijn ogen dicht kan doen.
Het is simpelweg noordwaarts langs de oostkust, een kloofje over en dan omhoog!
O wacht effe, dat kloofje.
Het is een niet heel spannend kloofje, wel mooi maar je steekt m zo over, ware niet het feit dat ik wat rook.
Everzwijn? Nee grappenmaker!
Een muffe lucht, zo iets als een natte hond maar dan sterker.
Geit of bok ja dat was het.
Echter geen beest te zien maar wel ineens te horen, 7 stuks schieten er uit de kloof omhoog, waarvandaan geen idee maar binnen een mum van tijd stond de geiten familie eerder boven de kloof dan deze ouwe bok.
Ze staan ons nog een tijd na te staren en volgen dan de grote zwarte bok naar het zuiden.
Wij klauteren via het smalle pad omhoog, nemen halverwege rust en schieten wat foto’s van een duidelijk aanwezige cascade en een minuscuul fel oranje gekleurde vlieg of spin.
De vuurtoren is de vuurtoren ik bedoel die staat er al jaren dus hup richting het dorp aan de kust dan maar.
Beneden gekomen is men druk met de voorbereidingen van het nieuwe seizoen, de kademuur krijgt een opfris beurt als wij weer vertrekken richting het zuiden.
