09 June 2022, 07:08
Dinsdag
Gelukkig is het vandaag iets koeler, ruim 5 graden maar er waait een aangename wind die het allemaal wat prettiger doet aanvoelen.
Ietwat bezorgt kijk ik naar diegene naast mij, ze ligt nog heerlijk te slapen terwijl ik met een verhaaltje bezig ben.
Het ging niet goed met haar, tijdens het avondeten nog voordat ze een hap kon nemen kreeg ze ineens een stevige hoofdpijn en werd misselijk.
Stante Pé heb ik alles in laten pakken en zijn we naar huis gereden.
Dat ritje was niet prettig, ik zal u de details besparen maar bij thuiskomst heb ik haar gelijk in bed gestopt, ze was lijkbleek!
Als ze net iets voor de klok van negen deze dinsdagmorgen wakker wordt vertel ik haar dat ik brood ga halen, blijf jij nog maar even liggen, haal ik brood.
“Niks daarvan! “ ik ga mee!
Nou die is dus lekker opgeknapt, samen maar even wandelen naar Kapsanis voor het brood.
Als ik de lege winkel binnenstap begint George gelijk over de storm van gisteravond en dat er in Diakofti veel gesneuveld is.
Dan loopt hij naar de sterke drank en grijp een grote fles ouzo…. Ik weet wel waarom want dat gebeurd eigenlijk elke keer, ja/nee niet telkens als wij de winkel binnen stappen maar eens per vakantie.
Ik schud mijn hoofd en zeg dat ik een kleiner exemplaar wil… het worden er twee!
Nou terug naar boven voor het ontbijt.
Zeg heb jij de kracht om nog te lopen vandaag?
Ja hoor maar niet zo een zware!
Watervallen? Vraag ik voorzichtig….
Is goed!
Waar we gisteravond geëindigd zijn starten we vandaag, de auto op de bekende parking in Mylopotamos en via het bruggetje slaan we rechtsaf richting het dorpsplein.
Het plein is op wat oude Grieken na verlaten, ze zitten heerlijk aan de koffie.
We slaan rechts het oude pad in naar beneden wat zigzaggend door ruïnes van oude huisjes gaat.
Rechtsaf naar de grote waterval.
De kraan is bijna dicht, er valt weinig water naar beneden en dat is jammer want in volle sterkte is deze prachtig.
Dat was het….. nou voor de gemiddelde Griek dan, voor de wat actievere toerist is er een prachtig pad langs de rivier of eigenlijk zijn er meerdere.
Wij doen de lange.
Er stroomt een klein riviertje vandaag en Libelles en andere insecten dartelen hier als in een sprookje.
De watergoot die de watermolen van Phillipas moet voorzien zit vol met blad en er stroomt geen water in.
De vriendelijke kleine Philippas heeft het leven gelaten en ik vrees het ergste voor de mooie gerestaureerde molen.
De vrees wordt werkelijkheid, met het heengaan van de molenaar takelt ook langzaam de schoonheid van deze plek af, de bloemen worden niet meer verzorgt en de mooie tuin verwilderd.
Ik mag toch hopen dat binnenkort iemand het onderhoud van de molen weer oppakt.
We steken de beek een paar keer over lopen door het tunnelhuis en bezoeken de twee oude boog bruggetjes.
Het blijft een pracht tocht aan het einde lopen we een klein stukje de kloof in om vervolgens weer omhoog te klauteren om het kleine rotskerkje te bezoeken.
Dan gaan we verder omhoog en bezoeken Kato Chora.
Eindpunt vandaag is O Platanos voor een lichte lunch, in de avonduren de restanten van eveneens O Platanos.
Woensdag
Ik moet niets!
Niemand zegt dat t moet!
Ik stop er ook mee!
Het is nu de derde keer! Basta!
Na het ontbijt rijden we richting Melidoni, niet dat we gaan liggen bakken op het strand daar… nee aan de wandel.
Als de weg door Aroniadika slingert staat de oude herder tegenwoordig niet meer alleen op het dak.
Drie soort genoten houden hem gezelschap met het blaffen naar passerende auto’s, het blijft een grappig gezicht.
Vlak voor Livadi rijdt voor ons een witte Kia Picanto, sticker achterop van een verhuurbedrijf en bij elke tegenligger of bocht trapt de toerist stevig op de rem.
Nou heb ik geen haast maar het begint me wel te irriteren.
Bij de kruising gaat ie midden op de weg stilstaan en vraagt de weg en even verderop gebeurt hetzelfde.
Er zit een complete iPad in het midden van het dashboard, compleet met navigatie maar als je niet weet hoe t werkt, ja dan ga je dat ook niet vragen als je zo een auto huurt, dat staat gewoon stom!
Hij moet naar Melidoni, wedden?
In Livadi ga ik rechts achter de Kia aan, ik blijf er voorlopig even achter omdat ik niet weet wat voor fratsen hij nog meer uit gaat halen!
Bij een wegbewijzering naar Melidoni gaat hij rechtdoor.
Ik denk t zal wel.
Als ik bij het klooster van de heilige kosmas de auto parkeer zie ik de Kia voor de poort staan.
En terwijl zijn vrouw in het klooster selfies aan het maken is…… vraagt hij de weg…… Duitsers.
Waarschijnlijk staat de configuratie van de auto in het Grieks of Engels en even denk ik bij mezelf zal ik m helpen…….
Het klooster is open en dat gebeurt maar zelden.
We nemen een kijkje en groeten een schilder die bezig is het complete klooster opnieuw in de kalk te zetten….. met een bezem…
Hij gooit zijn bezem aan de kant en begint in een soort Grieks Engels tegen ons te praten over het klooster, hij gooit er wat jaartallen uit en verteld dat het klooster privé bezit is.
Verder stuurt hij ons de tuin in, wat ik begrijp van hem moet daar ergens nog een ouder kerkje staan met een oude icoon.
Op zijn aanwijzingen kruip ik onder een boog door die toegang geeft tot de binnentuin, we lopen de hele tuin af maar ik zie geen kerkje en ook als we buiten de kloostermuur komen ontdek ik niets.
Hee we gaan!
We bedanken de schilder vriendelijk voor zijn tijd en hij knikt.
Ik zal het toeristenburo eens vragen hoe dat zit met dat kerkje.
We laten de auto achter en slaan een pad in dat in eerste instantie om het klooster heen gaat om daarna verder in beton, scherp afdaalt richting het noorden.
Ja eigenlijk is het geen pad maar gewoon een brede betonnen weg die als je de afslag naar het klooster Panagia Myrtidiotissa niet neemt uitkomt bij een aantal prachtige dure huizen.
Ik denk ook dat die weg bekostigd is door de bewoners van deze nederzetting genaamd “Vanis”
Op een kwart van de afdaling slaan we een oud pad in wat zigzaggend naar beneden gaat, het tractor pad wordt niet meer gebruikt en is deels overgroeit maar als we regelmatig wisselen van spoor is het goed te belopen.
Het pad komt door een drietal mooi verzorgde olijfboomgaarden en bij de laatste wordt het pad mooier en schoner.
De velden worden waarschijnlijk van die kant ook bereikt met de tractor.
Op het einde van het onverharde pad slaan we rechts een beton pad op wat uitkomt op een soort kleine rotonde, niet dat hier verkeer is, ik heb na de schilder geen mens meer gezien namelijk.
We gaan links, er staat een verkeersbord met eronder “No Entry” .
Het feit dat het een verkeersbord is duidt erop dat het verboden is voor verkeer, wij zijn wandelaars dus als zijnde voetgangers stappen wij vrolijk door.
Dat schrijf ik nu maar we zijn hier al eerder geweest, het gebied is verlaten, de huizen op slot en mocht er iemand ons terug sturen dan groet ik vriendelijk en maak rechtsomkeert.
We dalen nog steeds over het mooie pad wat eindigd bij een enorme villa met zwembad en een grote tuin.
Uit vorige wandelingen weet ik dat wij net even voor het huis de olijfboomgaarden in moeten en dan even moeten zoeken om weer bij de omheining van het huis uit te komen.
Daar ergens begint het oude pad wat mooi is aangegegeven met blauwe verf. Wij lopen verder naar beneden richting de prachtige rotsformaties.
Goed daar zijn we nu dus voor de derde keer geweest…. Einde verhaal.
We klauteren terug het pad op slaan rechts en volgen een ander pad wat uitkomt bij wat olijfbomen, daarna omhoog en weer afwijken van het pad om rechtdoor te steken door het weiland.
Ook dit hebben wij eerder gedaan alleen nu is de begroeiing wat dichter en moeilijker om door te komen.
Het is even zoeken maar ook hier geraken we beneden bij prachtige olijfbomen.
Het pad slingert om een verlaten huisje heen met een adembenemend uitzicht.
Daar waar het pad noordwaarts draait slaan we nog even rechts een pad in wat uitkomt hoog boven een mooie baai, ik wil graag verder maar weet dat ik op geen enkele steun kan rekenen van de andere wandelaar…. We gaan terug de bekende route op.
Vanaf hier weet ik dat het alleen maar omhoog is tot het klooster en de laatste 1,5 kilometer zijn echt stijl of is het nou steil?
Hoe je het ook went of keert, we moeten toch terug.
Het ene pad komt uit bij het eerdere pad en opnieuw staan we op de mini rotonde waar we nu rechts gaan.
Waar links het onverharde pad naar Het klooster Panagia Myrtidiotissa gaat blijven wij het beton pad volgen omhoog.
Water water en nog eens water…. De fles is bijna leeg, ik laat het meeste aan mijn vriendin.
Bezweet komen we aan bij de auto…. Iets van 9 kilometertjes…..en heel veel trappen doelen en bijna 21000 stappen, ik heb ze niet nageteld maar denk dat t klopt.
Op naar Pelaghia voor koud bier!
“Stop jij even bij de supermarkt”
Het bier zal nog even moeten wachten
Gelukkig is het vandaag iets koeler, ruim 5 graden maar er waait een aangename wind die het allemaal wat prettiger doet aanvoelen.
Ietwat bezorgt kijk ik naar diegene naast mij, ze ligt nog heerlijk te slapen terwijl ik met een verhaaltje bezig ben.
Het ging niet goed met haar, tijdens het avondeten nog voordat ze een hap kon nemen kreeg ze ineens een stevige hoofdpijn en werd misselijk.
Stante Pé heb ik alles in laten pakken en zijn we naar huis gereden.
Dat ritje was niet prettig, ik zal u de details besparen maar bij thuiskomst heb ik haar gelijk in bed gestopt, ze was lijkbleek!
Als ze net iets voor de klok van negen deze dinsdagmorgen wakker wordt vertel ik haar dat ik brood ga halen, blijf jij nog maar even liggen, haal ik brood.
“Niks daarvan! “ ik ga mee!
Nou die is dus lekker opgeknapt, samen maar even wandelen naar Kapsanis voor het brood.
Als ik de lege winkel binnenstap begint George gelijk over de storm van gisteravond en dat er in Diakofti veel gesneuveld is.
Dan loopt hij naar de sterke drank en grijp een grote fles ouzo…. Ik weet wel waarom want dat gebeurd eigenlijk elke keer, ja/nee niet telkens als wij de winkel binnen stappen maar eens per vakantie.
Ik schud mijn hoofd en zeg dat ik een kleiner exemplaar wil… het worden er twee!
Nou terug naar boven voor het ontbijt.
Zeg heb jij de kracht om nog te lopen vandaag?
Ja hoor maar niet zo een zware!
Watervallen? Vraag ik voorzichtig….
Is goed!
Waar we gisteravond geëindigd zijn starten we vandaag, de auto op de bekende parking in Mylopotamos en via het bruggetje slaan we rechtsaf richting het dorpsplein.
Het plein is op wat oude Grieken na verlaten, ze zitten heerlijk aan de koffie.
We slaan rechts het oude pad in naar beneden wat zigzaggend door ruïnes van oude huisjes gaat.
Rechtsaf naar de grote waterval.
De kraan is bijna dicht, er valt weinig water naar beneden en dat is jammer want in volle sterkte is deze prachtig.
Dat was het….. nou voor de gemiddelde Griek dan, voor de wat actievere toerist is er een prachtig pad langs de rivier of eigenlijk zijn er meerdere.
Wij doen de lange.
Er stroomt een klein riviertje vandaag en Libelles en andere insecten dartelen hier als in een sprookje.
De watergoot die de watermolen van Phillipas moet voorzien zit vol met blad en er stroomt geen water in.
De vriendelijke kleine Philippas heeft het leven gelaten en ik vrees het ergste voor de mooie gerestaureerde molen.
De vrees wordt werkelijkheid, met het heengaan van de molenaar takelt ook langzaam de schoonheid van deze plek af, de bloemen worden niet meer verzorgt en de mooie tuin verwilderd.
Ik mag toch hopen dat binnenkort iemand het onderhoud van de molen weer oppakt.
We steken de beek een paar keer over lopen door het tunnelhuis en bezoeken de twee oude boog bruggetjes.
Het blijft een pracht tocht aan het einde lopen we een klein stukje de kloof in om vervolgens weer omhoog te klauteren om het kleine rotskerkje te bezoeken.
Dan gaan we verder omhoog en bezoeken Kato Chora.
Eindpunt vandaag is O Platanos voor een lichte lunch, in de avonduren de restanten van eveneens O Platanos.
Woensdag
Ik moet niets!
Niemand zegt dat t moet!
Ik stop er ook mee!
Het is nu de derde keer! Basta!
Na het ontbijt rijden we richting Melidoni, niet dat we gaan liggen bakken op het strand daar… nee aan de wandel.
Als de weg door Aroniadika slingert staat de oude herder tegenwoordig niet meer alleen op het dak.
Drie soort genoten houden hem gezelschap met het blaffen naar passerende auto’s, het blijft een grappig gezicht.
Vlak voor Livadi rijdt voor ons een witte Kia Picanto, sticker achterop van een verhuurbedrijf en bij elke tegenligger of bocht trapt de toerist stevig op de rem.
Nou heb ik geen haast maar het begint me wel te irriteren.
Bij de kruising gaat ie midden op de weg stilstaan en vraagt de weg en even verderop gebeurt hetzelfde.
Er zit een complete iPad in het midden van het dashboard, compleet met navigatie maar als je niet weet hoe t werkt, ja dan ga je dat ook niet vragen als je zo een auto huurt, dat staat gewoon stom!
Hij moet naar Melidoni, wedden?
In Livadi ga ik rechts achter de Kia aan, ik blijf er voorlopig even achter omdat ik niet weet wat voor fratsen hij nog meer uit gaat halen!
Bij een wegbewijzering naar Melidoni gaat hij rechtdoor.
Ik denk t zal wel.
Als ik bij het klooster van de heilige kosmas de auto parkeer zie ik de Kia voor de poort staan.
En terwijl zijn vrouw in het klooster selfies aan het maken is…… vraagt hij de weg…… Duitsers.
Waarschijnlijk staat de configuratie van de auto in het Grieks of Engels en even denk ik bij mezelf zal ik m helpen…….
Het klooster is open en dat gebeurt maar zelden.
We nemen een kijkje en groeten een schilder die bezig is het complete klooster opnieuw in de kalk te zetten….. met een bezem…
Hij gooit zijn bezem aan de kant en begint in een soort Grieks Engels tegen ons te praten over het klooster, hij gooit er wat jaartallen uit en verteld dat het klooster privé bezit is.
Verder stuurt hij ons de tuin in, wat ik begrijp van hem moet daar ergens nog een ouder kerkje staan met een oude icoon.
Op zijn aanwijzingen kruip ik onder een boog door die toegang geeft tot de binnentuin, we lopen de hele tuin af maar ik zie geen kerkje en ook als we buiten de kloostermuur komen ontdek ik niets.
Hee we gaan!
We bedanken de schilder vriendelijk voor zijn tijd en hij knikt.
Ik zal het toeristenburo eens vragen hoe dat zit met dat kerkje.
We laten de auto achter en slaan een pad in dat in eerste instantie om het klooster heen gaat om daarna verder in beton, scherp afdaalt richting het noorden.
Ja eigenlijk is het geen pad maar gewoon een brede betonnen weg die als je de afslag naar het klooster Panagia Myrtidiotissa niet neemt uitkomt bij een aantal prachtige dure huizen.
Ik denk ook dat die weg bekostigd is door de bewoners van deze nederzetting genaamd “Vanis”
Op een kwart van de afdaling slaan we een oud pad in wat zigzaggend naar beneden gaat, het tractor pad wordt niet meer gebruikt en is deels overgroeit maar als we regelmatig wisselen van spoor is het goed te belopen.
Het pad komt door een drietal mooi verzorgde olijfboomgaarden en bij de laatste wordt het pad mooier en schoner.
De velden worden waarschijnlijk van die kant ook bereikt met de tractor.
Op het einde van het onverharde pad slaan we rechts een beton pad op wat uitkomt op een soort kleine rotonde, niet dat hier verkeer is, ik heb na de schilder geen mens meer gezien namelijk.
We gaan links, er staat een verkeersbord met eronder “No Entry” .
Het feit dat het een verkeersbord is duidt erop dat het verboden is voor verkeer, wij zijn wandelaars dus als zijnde voetgangers stappen wij vrolijk door.
Dat schrijf ik nu maar we zijn hier al eerder geweest, het gebied is verlaten, de huizen op slot en mocht er iemand ons terug sturen dan groet ik vriendelijk en maak rechtsomkeert.
We dalen nog steeds over het mooie pad wat eindigd bij een enorme villa met zwembad en een grote tuin.
Uit vorige wandelingen weet ik dat wij net even voor het huis de olijfboomgaarden in moeten en dan even moeten zoeken om weer bij de omheining van het huis uit te komen.
Daar ergens begint het oude pad wat mooi is aangegegeven met blauwe verf. Wij lopen verder naar beneden richting de prachtige rotsformaties.
Goed daar zijn we nu dus voor de derde keer geweest…. Einde verhaal.
We klauteren terug het pad op slaan rechts en volgen een ander pad wat uitkomt bij wat olijfbomen, daarna omhoog en weer afwijken van het pad om rechtdoor te steken door het weiland.
Ook dit hebben wij eerder gedaan alleen nu is de begroeiing wat dichter en moeilijker om door te komen.
Het is even zoeken maar ook hier geraken we beneden bij prachtige olijfbomen.
Het pad slingert om een verlaten huisje heen met een adembenemend uitzicht.
Daar waar het pad noordwaarts draait slaan we nog even rechts een pad in wat uitkomt hoog boven een mooie baai, ik wil graag verder maar weet dat ik op geen enkele steun kan rekenen van de andere wandelaar…. We gaan terug de bekende route op.
Vanaf hier weet ik dat het alleen maar omhoog is tot het klooster en de laatste 1,5 kilometer zijn echt stijl of is het nou steil?
Hoe je het ook went of keert, we moeten toch terug.
Het ene pad komt uit bij het eerdere pad en opnieuw staan we op de mini rotonde waar we nu rechts gaan.
Waar links het onverharde pad naar Het klooster Panagia Myrtidiotissa gaat blijven wij het beton pad volgen omhoog.
Water water en nog eens water…. De fles is bijna leeg, ik laat het meeste aan mijn vriendin.
Bezweet komen we aan bij de auto…. Iets van 9 kilometertjes…..en heel veel trappen doelen en bijna 21000 stappen, ik heb ze niet nageteld maar denk dat t klopt.
Op naar Pelaghia voor koud bier!
“Stop jij even bij de supermarkt”
Het bier zal nog even moeten wachten