Fodelianakis olijfolie                 
Sept04
#1
Deze dinsdagmorgen om even over 7 nog geen zon maar zware bewolking is wat het zicht naar buiten toont.
Slechts gewapend in een onderbroek loop ik de kleine trap af achter ons huisje en geniet van de asgrauwe dikke bewolking die spookachtig over het eiland kruipt.
Logothetianika is bijna uit het zicht verdwenen.
“Hee kom je er zo uit we moeten straks naar de tandarts”
Even een paar eitjes koken en de tafel dekken voor het ontbijt, dat dekken is geen probleem de eitjes koken wel.
Welke knoppen ik probeer, het elektrisch fornuis geeft niets anders dan 4 streepjes.
In de onderste lade van het fornuis bevinden zich allerlei gebruiksaanwijzigingen behalve…. Juist.
Geen nood het internet bied altijd uitkomst en twee tellen later heb ik een online gebruiksaanwijzing.
Helaas in het Grieks.
Het fornuis staat volgens mij in een beveiligde stand ik probeer nog een keer een combinatie en ineens veranderen de streepjes in cijfertjes en 10 minuten later staan de eitjes te pruttelen.
Ondertussen is er iemand anders naar de bakker geweest dus genieten we van verse thee, brood en nog meer.
Het weer buiten doet Nederlands aan, herfst maar dan met een graadje of 21, raar maar bijzonder.
Als het ontbijt achter de kiezen zit gaan we op naar Kontolianika, een ritje van 20 minuten.
Een ietwat zenuwachtige medepassagier zit gespannen naast me, verdoving, boren of slijpen het zijn zomaar de scenario’s die vandaag de revue kunnen passeren.
Eva Kasimati is een vriendelijke tandarts met een keurige praktijk.
Wat jaartjes geleden zijn we ook bij haar geweest alleen zat ze toen nog in Livadi.
Gewapend met mondkapjes op stappen we de praktijk in en leggen uit wat het probleem is.
De brug wordt aandacht bekeken alsof het een schedel is van een dinosaurus.
De brug gaat in de restauratie, er wordt gekrabt, geslepen en uiteindelijk wordt het bruggenhoofd teruggeplaatst op zijn oorspronkelijke locatie.
Ik raak met Eva in gesprek over de praktijk omdat ik toch wel geschrokken ben van de diverse Grieken die ik ken waarvan het gebit niet echt de uitstraling geniet die het zou moeten hebben.
Herken je een boom aan zijn jaarringen, een ouder wordende Griek aan de grafstenen die in zijn gebit ontbreken.
Ze verteld mij dat een Griek pas naar de tandarts gaat als hij problemen heeft, dat het dan meestal te laat is neemt hij er voor lief bij, iets van een tweejaarlijkse controle wordt wel op scholen als voorlichting meegegeven maar er is niemand die er wat mee doet.
Ze verteld mij dat de tandarts in Griekenland achteraan staat in de rij voor wat betreft persoonlijke verzorging.
Als we de rekening moeten betalen schrikken we toch wel een beetje, zou je in Nederland zo rond de 250 a 300 kwijt zijn voor deze behandeling, hier zijn we met drie tientjes klaar.
Goed ik snap wat u nu gaat zeggen, het zal voor de Griek veel geld zijn en hij zal het geld liever ergens anders aan besteden…. Maar toch de verschillen zijn wel erg groot.
We nemen afscheid van de vriendelijke tandarts en doen nog wat boodschappen om vervolgens terug te keren richting Potamós.
Ondertussen giert de wind over het eiland en jagen de donkere wolken van west naar Oost over het land en
zijn de Grieken gekleed alsof het min 20 is in plaats van gewoon 20 graden.
Zo eerst maar effe koffie.
“Zeg gaan we nog aan de wandel vandaag” informeer ik voorzichtig bij  de patiënt.
“Ja hoor dat is goed”.
Mooi ik heb nog wel een zogenaamd dag opvullertje, een kleine wandeling tussen van iets wat ik ooit nog moest afmaken van een grotere tocht die door tijd of omstandigheden mislukt was.
Ik laat haar de route op Google earth zien en we hebben een accoord  voor de route.
Ik laad de route op de gps en kom er achter dat deze zo goed als leeg is.
Nog even wachten totdat deze voldoende geladen is en ondertussen smeer ik het restant van het brood wat overgebleven is van het ontbijt, op het tochtje komen we niets tegen en het kerkje waar ik heen wil lijkt me een uitstekende plek voor een lunch.
De auto plaats ik net voor de ingang van het Klooster de Heilge Theodorus vlak voor het nieuwe ziekenhuis.
De spullen gaan om en we gaan op stap, langs het ziekenhuis en op naar het mooie dorp Pitsinades.
We bestijgen de trappen en komen in het dorp uit met misschien wel de mooiste huizen van het eiland.
Levende zieltjes komen we niet tegen als we door het dorp dwalen.
Via de smalle asfaltweg laten het levenloze dorp achter ons en gaan we richting het volgende gehucht Kominianika maar vlak voor het dorp gaan we het onverharde links in en wandelen we vervolgens door de velden.
We zijn hier eerder geweest, volgens mij verleden jaar ik herken de vervallen huisjes en ook de heuvel die voor ons opdoemt.
Als we langs de heuvel lopen zie ik dat een deel hiervan verbrandt is, de heuvel ben ik vorige keer afgekomen en ik weet er was bijna geen doorkomen aan door de dichte begroeiing, gelukkig is niet alles ten prooi gevallen aan de brand en staat er nog een redelijk bos.
We lopen nu in de richting van het dorp Perlengianika.
Het dorp wat slechts uit een paar huizen bestaat ligt boven op de heuvel voor ons.
Een te diepe kloof weerhoud ons om tot het dorp te komen, dat hoeft ook niet want we moeten de andere kant op.
Heuvel opwaarts en ook nog eens een keer daar waar geen pad is.
We lopen omhoog langs de bosrand met rechts van ons een andere diepe kloof die afdaalt naar beneden.
We klimmen verder totdat deze ondieper wordt zodat we deze kunnen kruizen.
Nu is het gewoon een kwestie van domweg het streepje op de gps volgen om in de juiste richting te komen van het kerkje.
We lopen hier over oude landerijen die tegen de heuvel zijn afgebakend door lage stenen muurtjes.
We klimmen van terras naar terras en af en toe kijk ik om, om te zien hoe de terugweg is.
Na ruim een half uur zie ik iets van de contouren van een kerkje, tenminste wat er van over is.
Enthousiast als een klein kind wat voor zijn verjaardag een fiets krijgt klauter ik verder.
Van de kerk is weinig over, de zuidelijke muur is nog intact net zoals de gebogen kopse kant, het dak ontbreekt echter volledig.
Wel toont de bolling van de kopse kant mooie nog intact zijnde schilderingen van een heilige.
We nemen wat foto’s voor het verhaal en gaan vervolgens aan de achterzijde van de kerk aan de lunch.
Hier zitten we tussen twee muurtje van wat eens het pad moet zijn geweest naar de kerk.
Het uitzicht is hier weids en mooi richting de kust en het tegenoverliggende dorp.
Na de lunch gaan we weer verder, niet de zelfde weg terug maar linea recta richting het dorp wat voor ons ligt.
Of het mogelijk is, daar heb ik geen idee van maar er is maar één manier om daar achter te komen…. Gewoon doen Japiootje.
Zo dalen we van terras naar terras en zo af en toe is er een smal pad zichtbaar, geiten wellicht maar toch.
Het is voor ons de leidraad om beneden te komen waar we de kloof over dienen te steken.
De kloof loopt ten zuiden van het dorp en komt uiteindelijk uit in zee, we zien hem duidelijk lopen en even opper ik de suggestie om via de kloof gewoon door te lopen richting het dorp Dourianika, dit laatste valt echter niet in goede aarde dus dat bewaren we maar weer als een volgende optie.
Er lijkt wel geen einde te komen aan de mogelijkheden op de postzegel die Kythira heet.
Ik sla het gegeven op voor een volgende keer en we dalen inmiddels verder richting de kloof.
De kloof is niet diep, een meter of 5 maar toch het is vijf omlaag en ook ergens 5 omhoog, het is even zoeken voor een juiste plek om de kloof te overbruggen maar na kort zoeken staan we aan de overzijde van de kloof en kijken achterom vanwaar we kwamen, ik denk dagopvullertje… me hoela!
Aan deze zijde van de kloof lopen we makkelijk omhoog, iemand is er driftig aan de gang geweest met een bulldozer zodat we aan het eind van de klim uitkomen op een akkertje van een boertje wat niet thuis is.
Links van het huis volgt een volgende hindernis, een raster hek wat net even hoger is dan mijn kruishoogte, met enig geklooi kom ik er over maar mijn vriendin waarvan….. u begrijpt het al. We komen er over maar het kost de nodige moeite.
Het wordt nog erger als we het eerder genoemde huisje passeren, hadden we de andere kant van het huis genomen hadden we zo door kunnen lopen, ik vloek de ander lacht.
Ook Perlengianika is verlaten we doen een rondje dorp wat na 5 minuten bekeken is.
Als we het dorp verlaten zie ik rechts een pad, nieuw?
Geen idee maar we dalen af het pad in, slaan aan het eind rechts en komen zowaar uit bij het bos waar we eerder omhoog geklommen zijn naar het kerkje en ook nu gescheiden door de kloof.
We keren om, terug het pad op, slaan rechts een bruggetje over en ineens sta ik oog in oog met een oude watermolen.
Ja hoor, zeker weten ik herken duidelijk de zogenaamde schoorsteen waarin het water bovenop het rad valt.
Weer een ontdekking.
Dit pad ken ik niet en we lopen het af, het komt uit op het asfalt wat we eerder gelopen hebben maar nu in tegengestelde richting, daar waar de gps zegt links gaat het tot drie keer toe faliekant verkeerd.
We lopen dood in de diverse akkers, olijven en druiven.
Tenslotte begint de gps te piepen dat hij leeg is en zit er niets anders op dan het asfalt te volgen wat weer uitkomt in het dorp met de mooie huizen.
We doen een uitgebreider rondje dorp en worden vriendelijk begroet door een driekoppige familie.
Katten, we maken een praatje met ze bij een van de kerkjes en ik bied hun het restant van onze lunch aan waar ze gretig gebruik van maken.
Na de korte kennismaking verlaten wij het dorp en zakken af naar de betonplatenweg wat ons zal brengen naar het klooster waar het vervoer wacht… terug naar Potamos.
Het weer is nog steeds Hollands, Potamos verlaten.
Tijd voor de douche, ik stink naar zweet en mijn benen zijn zwart van het roet.
Tijd voor een ouzo, ik vind dat wij die wel verdient hebben en zo niet dan toch.

Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Quote
#2
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Quote
#3
Ik lees met bewondering je stukjes en zal dat ook blijven doen. Enkel je komt soms wat mopperig over of is dat je leeftijd die mee gaat spelen Japie nog veel plezier op je geliefde eiland
Quote


Ga naar forum:


Gebruikers die deze discussie lezen: 1 gast(en)