Forum
wageral.nl
Linkenpagina
Steun Oríste
08 October 2022, 18:18
Met 19 graden is dit een frisse dag maar de zon doet zijn best dus het zal wel warmer worden.
In Mylopotamos zet ik de rode Suzuki op de parking en gaan we aan de wandel.
Het bruggetje over en linksaf…. Linksaf?
Ja Links, niks watermolens en voor eten is het nog te vroeg.
Langs de winkel van Karin de weg vervolgen en verderop de eerste weg rechts richting het westen.
Daar waar het asfalt overgaat in het onverharde bereikt een zalig aroma mijn neusgaten en prikkelt mijn denkvermogen.
“Oliebollen” roep ik maar achter mij wordt dit gelijk gecorrigeerd naar Loukoumades, de heerlijke kleine zoete balletjes.
De rode grond onder onze voeten draait richting het noorden en met een boog passeren wij Mylopotamos wat rechts van ons ligt.
“PIZA” staat er op een bord verkeerd geschreven, nou daar heb ik helemaal geen trek in…..
Het is Riza een nietszeggend gehucht wat iets hoger ligt.
Wij lopen echter door en komen uit op de weg richting de kust.
Wandelen door het voor ons nog onbekende Piso Pigadi met zijn kleine straatjes en bijzondere huisjes, ze zijn er een aan het renoveren met een bijzondere stalen wenteltrap naar boven.
Daar waar we afbuigen naar Kato Chora blijf ik op de hoek van een tuin staan, ik zie een vlinder en grijp de camera, net voordat ik wil schieten komt er een ander vliegend object in beeld.
Ik denk verrek is dat nou een kolibrie?
Ik wist dat het kleine vogeltjes zijn met een lange snavel maar toch niet zo klein?
Het beestje is vliegensvlug waardoor het mij grote inspanning kost hem te volgen, hij gaat van bloem naar bloem.
Ik heb hem of haar drie keer op de plaat straks maar even aan een kenner vragen wat het nu is.
Als we bijna het dorp Kato Chora inlopen zie ik links een vreemd bouwsel of eigenlijk een ruïne ervan.
Ik grijp de gps uit mijn zak want ik had wel een kerkje in de buurt hier ergens opgeslagen maar dat was niet deze.
We volgen het lijntje op de gps waar het kerkje zou moeten zijn en inderdaad er ligt een oud kerkje in een boomgaard, vlak langs de weg maar nauwelijks zichtbaar.
We klimmen het veld in en bekijken de kerk aandachtig, het ligt buiten de andere kerkjes maar zal minstens zo oud zijn, hij ligt aan de andere zijde van de brug.
Ik zoek onder elke steen tevergeefs naar een sleutel en net als ik de moet heb opgegeven stoot ik met mijn elleboog tegen de deur.
“Heeeej kom hier! Hij is gewoon open…..
Het godshuis is prachtig en in tact de vele muurschilderingen lopen door in het ronde dak en ook in de nis met het kleine raampje zijn duidelijk fresco’s te zien… een van de mooiste die ik tot nu toe gezien heb en erger nog zo vaak voorbij gereden ben!
We sluiten de deur en lopen richting het oude vestingstadje.
“Zeg wil jij die ruïnes nog in” in de hoop dat het antwoord nee is.
“Ja hoor dat is altijd wel leuk” hoor ik naast mij en ik zeul achter haar aan.
Natuurlijk het is mooi en het uitzicht is prachtig maar we zijn er al zo vaak geweest en mooier als dit gaat het niet worden, de restauraties liggen stil.
Het duurt niet lang als we het dorp verlaten en afdalen om verderop weer omhoog te klimmen naar het betonpad wat eindigd bij het klooster van de Panagia.
Niet dat ik daar heen wil, ik heb wat anders gezien.
Na de tweede bocht had ik al een Mercedes station omhoog zien komen, hard.
Net toen hij uit de bocht voor ons kwam schrok hij en ging in de remmen, een Duitser met een Goor stinkend petroleumstel, yaggg wat stonk die diesel. Hij had ogenschijnlijk haast want toen hij gepasseerd was trapte hij het gaspedaal weer diep in, de stank was ondraaglijk.
Vanwaar die haast?
Een klein kwartier later net voordat wij een onverhard pad in wilde lopen kwam hij weer naar beneden, ik dacht hier klopt iets niet.
Ondertussen lopen we een uitstekende rots op en zien in de diepte het klooster liggen, de rots wordt smaller en het uitzicht mooier, rechts van ons in de diepte Kalami…het mooie strand.
Daar waar we niet verder kunnen of eigenlijk mijn wandelmaatje zegt tot hier en niet verder gaan we terug, slaan we rechts een eerder belopen pad in wat onder bij de kloof nabij de bekende grot van de Agia Sofia eindigd maar helaas komen we dit keer niet zo ver door de begroeiing.
Op de terugweg blijft de Duitser door mijn hoofd spoken, ik denk bij mezelf hij zal het klooster toch niet aan het leegjatten zijn.
Daar waar we goed zicht hebben op het klooster zie ik de Mercedes staan.
Een man en een vrouw lopen heen en weer en de kofferbak van de Mercedes staat open… ik denk het zal toch niet.
Er staat echter nog een autootje, een drakakis huurautootje waar ze ook om heen lopen.
Ik denk waar zijn ze nu mee bezig?
Als ik verder inzoom op het huurautootje schiet ik in de lach….
Het linker achterwiel staat van de grond, handrem vergeten O.i.d maar hij staat vast met de bodem op de grond en het wiel hangt er boven.
Ik denk dus dat is het.
Wel raar dat hij niet even om hulp gevraagd heeft.
Wij lopen inmiddels het inspannende betonnen pad weer omhoog en in de diepte hoor ik het geratel van de oude diesel, ik denk wacht effe Helmut, dat flik je me geen tweede keer met die stinkbak.
Dus als ik hem zie ga ik op de weg staan en gebaar hem tot stoppen.
Ik vraag wat er loos is en wat er gebeurd is
Nee het was niet zijn auto maar van een stel Engelsen, die had hij net naar boven gebracht waar ze konden bellen omdat ze beneden geen bereik hadden.
Ik wens de oosterbuur een fijne dag en dit keer rijdt hij normaal verder.
Als we bij het kerkhof aankomen passeert ons een autootje met vijf mensen erin gepropt.
Ja ik snap het wel hij gaat natuurlijk niet het verhuurbedrijf bellen maar heeft wat vrienden opgetrommeld om hem weer op de weg te tillen.
In Mylopotamos op het plein zie ik de Engelsman in het autootje voorbij rijden en als hij even stoppen moet voor tegemoetkomend verkeer vraag ik hem…..” do you get m losse” verschrikt kijkt hij mijn kant op.
“Do you see him standing ?”
Als ik dit bevestig kleurt zijn kop rood en weg is ie!
In Mylopotamos zet ik de rode Suzuki op de parking en gaan we aan de wandel.
Het bruggetje over en linksaf…. Linksaf?
Ja Links, niks watermolens en voor eten is het nog te vroeg.
Langs de winkel van Karin de weg vervolgen en verderop de eerste weg rechts richting het westen.
Daar waar het asfalt overgaat in het onverharde bereikt een zalig aroma mijn neusgaten en prikkelt mijn denkvermogen.
“Oliebollen” roep ik maar achter mij wordt dit gelijk gecorrigeerd naar Loukoumades, de heerlijke kleine zoete balletjes.
De rode grond onder onze voeten draait richting het noorden en met een boog passeren wij Mylopotamos wat rechts van ons ligt.
“PIZA” staat er op een bord verkeerd geschreven, nou daar heb ik helemaal geen trek in…..
Het is Riza een nietszeggend gehucht wat iets hoger ligt.
Wij lopen echter door en komen uit op de weg richting de kust.
Wandelen door het voor ons nog onbekende Piso Pigadi met zijn kleine straatjes en bijzondere huisjes, ze zijn er een aan het renoveren met een bijzondere stalen wenteltrap naar boven.
Daar waar we afbuigen naar Kato Chora blijf ik op de hoek van een tuin staan, ik zie een vlinder en grijp de camera, net voordat ik wil schieten komt er een ander vliegend object in beeld.
Ik denk verrek is dat nou een kolibrie?
Ik wist dat het kleine vogeltjes zijn met een lange snavel maar toch niet zo klein?
Het beestje is vliegensvlug waardoor het mij grote inspanning kost hem te volgen, hij gaat van bloem naar bloem.
Ik heb hem of haar drie keer op de plaat straks maar even aan een kenner vragen wat het nu is.
Als we bijna het dorp Kato Chora inlopen zie ik links een vreemd bouwsel of eigenlijk een ruïne ervan.
Ik grijp de gps uit mijn zak want ik had wel een kerkje in de buurt hier ergens opgeslagen maar dat was niet deze.
We volgen het lijntje op de gps waar het kerkje zou moeten zijn en inderdaad er ligt een oud kerkje in een boomgaard, vlak langs de weg maar nauwelijks zichtbaar.
We klimmen het veld in en bekijken de kerk aandachtig, het ligt buiten de andere kerkjes maar zal minstens zo oud zijn, hij ligt aan de andere zijde van de brug.
Ik zoek onder elke steen tevergeefs naar een sleutel en net als ik de moet heb opgegeven stoot ik met mijn elleboog tegen de deur.
“Heeeej kom hier! Hij is gewoon open…..
Het godshuis is prachtig en in tact de vele muurschilderingen lopen door in het ronde dak en ook in de nis met het kleine raampje zijn duidelijk fresco’s te zien… een van de mooiste die ik tot nu toe gezien heb en erger nog zo vaak voorbij gereden ben!
We sluiten de deur en lopen richting het oude vestingstadje.
“Zeg wil jij die ruïnes nog in” in de hoop dat het antwoord nee is.
“Ja hoor dat is altijd wel leuk” hoor ik naast mij en ik zeul achter haar aan.
Natuurlijk het is mooi en het uitzicht is prachtig maar we zijn er al zo vaak geweest en mooier als dit gaat het niet worden, de restauraties liggen stil.
Het duurt niet lang als we het dorp verlaten en afdalen om verderop weer omhoog te klimmen naar het betonpad wat eindigd bij het klooster van de Panagia.
Niet dat ik daar heen wil, ik heb wat anders gezien.
Na de tweede bocht had ik al een Mercedes station omhoog zien komen, hard.
Net toen hij uit de bocht voor ons kwam schrok hij en ging in de remmen, een Duitser met een Goor stinkend petroleumstel, yaggg wat stonk die diesel. Hij had ogenschijnlijk haast want toen hij gepasseerd was trapte hij het gaspedaal weer diep in, de stank was ondraaglijk.
Vanwaar die haast?
Een klein kwartier later net voordat wij een onverhard pad in wilde lopen kwam hij weer naar beneden, ik dacht hier klopt iets niet.
Ondertussen lopen we een uitstekende rots op en zien in de diepte het klooster liggen, de rots wordt smaller en het uitzicht mooier, rechts van ons in de diepte Kalami…het mooie strand.
Daar waar we niet verder kunnen of eigenlijk mijn wandelmaatje zegt tot hier en niet verder gaan we terug, slaan we rechts een eerder belopen pad in wat onder bij de kloof nabij de bekende grot van de Agia Sofia eindigd maar helaas komen we dit keer niet zo ver door de begroeiing.
Op de terugweg blijft de Duitser door mijn hoofd spoken, ik denk bij mezelf hij zal het klooster toch niet aan het leegjatten zijn.
Daar waar we goed zicht hebben op het klooster zie ik de Mercedes staan.
Een man en een vrouw lopen heen en weer en de kofferbak van de Mercedes staat open… ik denk het zal toch niet.
Er staat echter nog een autootje, een drakakis huurautootje waar ze ook om heen lopen.
Ik denk waar zijn ze nu mee bezig?
Als ik verder inzoom op het huurautootje schiet ik in de lach….
Het linker achterwiel staat van de grond, handrem vergeten O.i.d maar hij staat vast met de bodem op de grond en het wiel hangt er boven.
Ik denk dus dat is het.
Wel raar dat hij niet even om hulp gevraagd heeft.
Wij lopen inmiddels het inspannende betonnen pad weer omhoog en in de diepte hoor ik het geratel van de oude diesel, ik denk wacht effe Helmut, dat flik je me geen tweede keer met die stinkbak.
Dus als ik hem zie ga ik op de weg staan en gebaar hem tot stoppen.
Ik vraag wat er loos is en wat er gebeurd is
Nee het was niet zijn auto maar van een stel Engelsen, die had hij net naar boven gebracht waar ze konden bellen omdat ze beneden geen bereik hadden.
Ik wens de oosterbuur een fijne dag en dit keer rijdt hij normaal verder.
Als we bij het kerkhof aankomen passeert ons een autootje met vijf mensen erin gepropt.
Ja ik snap het wel hij gaat natuurlijk niet het verhuurbedrijf bellen maar heeft wat vrienden opgetrommeld om hem weer op de weg te tillen.
In Mylopotamos op het plein zie ik de Engelsman in het autootje voorbij rijden en als hij even stoppen moet voor tegemoetkomend verkeer vraag ik hem…..” do you get m losse” verschrikt kijkt hij mijn kant op.
“Do you see him standing ?”
Als ik dit bevestig kleurt zijn kop rood en weg is ie!
