17 oktober
#1
Of het echt een zwerver is weet ik niet, we zien hem wel eens door de beurt wandelen maar of hij echt ergens woont, ik heb geen idee.
Als ik er s nachts uit moet om te plassen dan zit hij vaak bij ons op de muur van het terras, geen probleem want we hebben de deur altijd op slot.
Voor een Griekse zwerver ziet hij er eigenlijk tegoed uit.

3 dagen geen activiteit, de reden hiervoor ach die hoef ik u eigenlijk niet te zeggen, ik heb vakantie dus ben niets verplicht maar toch.
We hadden regen, 1,5 dag, verder eetverplichtingen elders, de zondagsmarkt met al zijn plichtplegingen en ouzo en tenslotte een heerlijke lunch bij een overvol Scandeia.
Op de maandag schijnt het zonnetje weer en is de herfst echt begonnen.
18 graden en een hoorbaar felle wind jaagt over het eiland.
Ik heb nog een dingetje op mijn lijstje te doen voor deze vakantie en als de wind gunstig staat dan moet dat te doen zijn.
We draaien de deur van de camara open en hoppa, daar wipt de zwerver naar binnen.
“Ho vriend… dat gaat niet gebeuren” dus ik grijp hem in de kraag en zet hem buiten.
Als ik op de muur ga zitten komt hij naast me en kijkt me vragend aan.
“Zeg luister eens vriend” zeg ik tegen hem “ben jij diegene die die dode duif van de week op zijn geweten heeft?”
Hij kijkt me aan en gromt, draait zijn kop tussen mijn armen en daarna haal ik een plakje worst voor de zwerver.
Als bij de buurvrouw de deur opengaat is hij vliegensvlug weg en een tel later zit hij weer naast me.
Het is de kat van de buren, een deugniet.
Heer en meester over de straat, we zijn inmiddels vrienden, niet dat hij de deur plat loopt maar af en toe komt hij even buurten.
Als het vers gebakken eitje, de koffie en de jus d’orange erin zit is het 10.15 uur, tijd om op pad te gaan.
Lange broek en een warmte shirt met lange mouwen, het is frisjes.
Ook de temperatuurmeter van de auto komt niet hoger dan 18 graden.
We gaan richting het zuiden naar het gebied rond Kalamos.
Het lijkt wel of we geduwd worden in de auto, de wind blijkt steviger dan ik dacht en ik heb nu al mijn twijfels over mijn plannen vandaag.
In Livadi is het opvallend druk, allemaal auto’s maar mensen zie ik nauwelijks, het is winter voor de Grieken, aan harde wind kun je hier sterven, kachel aan, luiken dicht.
In het dorp slaan we links richting Kalamos en rijden door richting het zuiden, mis ik een afslag en rijden we door tot het dorp zelf.
Inmiddels 20 graden, maar niemand te zien in Kalamos.
We nemen de weg naar Firi Ammos het mooie strand aan de achterzijde van het massief.
Daar waar de weg daalt richting het strand zetten we de auto bij de bluswatertank.
De valies gaat om en voor ons ligt een onverhard pad steil omhoog.
Na 10 meter voel ik weer de pijn waarvan ik dacht dat ik er vanaf was.
Stoppen nu maar met zeuren en doorlopen.
Het waait stevig ik denk kracht 6.
We draaien van het pad af en steken door richting de hoge kust in het oosten waar ook de wind vandaan komt.
Geiten.. weer geiten altijd geiten.
Ik weet niet wat er aan de hand is op het eiland maar alles lijkt wel te worden aangeharkt en zo ook hier.
Mooie velden en prachtige bomen.
De rotspunt waar wij oplopen is een oud akkertje met een vervallen huisje te zien en een verwaarloosde aloni.
Hier moeten we naar beneden, iets wat lijkt op een kloof en dan naar de mooie blauwe kust die in de diepte ligt.
Als we over de bult heen zijn en aan de afdaling willen beginnen duwt iets of iemand mij achterover….
Hooooo effe…. De wind is hier zeer krachtig, ik kan me nauwelijks staande houden en dat was de vorige keer ook al het probleem.
Beneden is iets wat ik waarschijnlijk niet mag zien want de weersomstandigheden maken het ons het dit keer weer onmogelijk om af te dalen, zelfs terug omhoog met de wind in de rug worden we heen en weer geslingerd.
Pistoff, ja eigenlijk wel, elke weer kom ik terug om een paar wandelingen af te maken maar telkens worden we ouder en de kans er te geraken wordt steeds kleiner.
Terug op het pad even rust, een banaan en wat vocht bij een kleine ruïne en ondertussen krijgen we gezelschap van mooie oranje Libelles.
Ja wat nu? Terug naar de auto? Ja dat is wel heel kort.
We doen aansluitend een kort rondje door het Kalamos gebied en dat het hier mooi is, ach ga zelf maar eens kijken.
We lopen over pas gemaaide velden, langs mooie akkers en volgen een grote geiten familie met jonge aanwas de berg op.
Ik zie een pad de berg op wat dood loopt, ooit gelopen met als beloning een pracht uitzicht hoog boven zee, nu is echter het pad overgroeit en zal geleidelijkerwijs alles overgroeien maar gelukkig zijn er ook mensen die snoeien, het is alleen de vraag of ze hier komen.
We dalen en draaien het dal in. De regenval van de afgelopen tijd is duidelijk zichtbaar.
Het onverharde pad is niet meer berijdbaar en vertoont diepe gleuven en zal een probleem worden om de velden te bereiken voor de oogst.
De bomen daarin tegen staan met hun armen gespreid ten hemel, dankbaar voor het water wat gevallen is.
In de bewoonde wereld waarvan ik weet dat we even moeten oppassen voor de honden lopen we voorzichtig in de richting van de huizen.
Gelukkig is alles aangelijnd maar toch lopen we iets sneller door dan normaal.
Bij de grote druivenranken is alles leeg, druiven voor de wijn, de rest voor de tsipouro.
Wat rest is de verlaten asfaltweg richting de auto, steil en vermoeiend.
Vanavond gebakken aardappeltjes met doperwten en Griekse worsten.
“Hoe wil jij terug”….. doe maar over Kapsali en ik weet wel waarom.
In Kapsali zijn de schermen naar beneden maar echt hard waait het niet op dit deel van het eiland en er zijn zelfs badgasten aan het zwemmen.
Bij een van de nog open zijnde taverna’s bestellen we iets teveel eten.
Vanavond niet koken denk ik bij mezelf…. Dat scheelt weer!
Quote


Ga naar forum:


Gebruikers die deze discussie lezen: 1 gast(en)