Forum
wageral.nl
Linkenpagina
Steun Oríste
31 May 2023, 08:23
Ik heb het rijk alleen, schenk mezelf net een heerlijke ouzo in en zal eens gaan bedenken wat ik nu weer eens zal neerkalken op deze pagina.
Het weer vandaag krijgt een 8 en dat is terug te zien op mijn schouders die ik vergeten was in te smeren vandaag.
O ja t rijk alleen, waarom dan of zoals dat tegenwoordig moet “hoe dan?”
Dansles, Grieks uiteraard in Fratsia onder leiding van een ervaren leraar en onder auspiciën van een medewerker van Pyrgos House die ook dit evenement organiseert en zelf meehuppelen.
Dat dus…vriendin is de deur uit.
Ook mede daarom konden wij vandaag geen uitgebreide wandeling gaan doen, met de pijn in je kuiten de sirtaki, nee dat lukt niet.
Vanmorgen broodje halen, eitje bakken en koffie zetten.
Bakje yoghurt als extra brandstof voor mijn wederhelft en even later rijden we langs de boulevard van onze kustplaats.
De brancards op het strand staan inmiddels opgesteld, de zon schijnt volop dus voor de luie vakantieganger zou ik zeggen… kom maar hier heen.
Die andere actievere, daar stikt het inmiddels van op het eiland, trektochters in overvloed, dus de zaken voor wat betreft het toeristen bureau gaan meer dan uitstekend.
Ik parkeer de auto net voorbij het kerkhof van Potamos.
We doen een wandeling voor mijn vriendin, die wilde nog een keer naar het grotkerkje nabij Likoudimou .
De “ Agios Kweettniemeer” ja sorry hoor maar t stikt hier van de kleine kerkjes op het eiland en als ik u de naam noem dan bent u het twee verhalen verder al weer vergeten.
Het kerkje is zichtbaar aan de rechterzijde net voordat de haarspeldbochten naar het strand naar Likoudimou beginnen.
Jaren onbereikbaar maar sinds een paar jaar is er een eenvoudig voetpad.
Rugzakken om en over de brede heuvelrug lopen naar beneden.
De wind waait af en toe en dan is het lekker, is hij even weg dan is het zweten en straks terug omhoog helemaal.
Het zicht richting de westkust toont een mooi blauw gekleurde zee waarop de wind af en toe tekeningen schrijft.
Daar tussen tankers en vrachtschepen.
We slaan links het sterk dalende pad af richting de grot, als je niet weet dat deze route naar de grot gaat heb je pech, er staat namelijk niets aangegeven en ga je op de bonnefooi, vergeet het dan maar want je moet echt weten welke afslagen je moet hebben.
Het smalle pad sluit aan op een iets breder pad, tractorpad zal ik maar zeggen.
“Nee hè!” Wat is dit?
Het mooie pad is gebulldozerd, een of andere idioot, ja sorry hoor maar ik kan hier zo kwaad om worden heeft een breed pad weggeschoffelt tot aan de grot.
Alsof je het in je hoofd haalt om hier met een auto te gaan rijden.
Ik schreef al het staat niet beschreven, dus wat heeft dit voor nut?
Tuurlijk van mij mag u hoor, pak de auto en probeer het maar, ik denk echter niet dat het autoverhuurbedrijf hier blij mee zal zijn als u belt dat er een steen door de carterpan is heen gevlogen of dat ze u even kunnen komen helpen met een lekke band.
De grot is er echter nog steeds maar er is toch een stukje van zijn charme verdwenen.
Bovendien moet je toch nog een stuk lopen vanwaar je je auto eventueel kwijt kunt tot aan de grot, maar wellicht komt er in de toekomst een roltrap.
In de grot, het kerkje en het kadaver van een geit.
Wij nemen even de tijd om de situatie in ons op te nemen.
“Zeg wat dacht jij ervan?”
“Waarvan?”
“Nou ik dacht als er toch een weg komt, misschien hier de keuken, een grote glazen schuifpui, daar de eetkamer en daar de douche”
De plek is mooi en het uitzicht naar het dal en de tegenoverliggende grotten eveneens.
Een stille plek waar we de rust even op ons in laten werken.
Er komt iemand aan, of er komt iets aan.
Ik hoorde struiken en takken bewegen, een geit neem ik aan.
Wij verdwijnen in de stilte, nog stiller dan muisstil maar het geluid komt niet dichter.
Na 10 minuten vindt ik het welletjes, ruim het kleine kerkje een beetje op, waar meer geiten dan mensen komen en we gaan weer terug.
Terug omhoog en omhoog.
Mijn shirt is drijfnat en ik voel de zon branden op mijn schouders.
“Heb jij zonnebrand mee?”
Het antwoordt is negatief en ik weet nu al dat het feest is vanavond.
Het is klimmen en drinken totdat we aan een splitsing komen waar we rechts gaan en afdalen, afdalen het dal in.
Een mooi dal met hoge cipressen.
We steken het diepste punt over en komen uit op de asfaltweg die naar Likoudimou gaat, deze lopen we in tegengestelde richting een paar honderd meter omhoog.
Er komt ons zeggen en schrijven slecht 1 auto te gemoed als we even later linksaf opnieuw afdalen richting het dal.
Het is bekend pad wat daalt tot aan het water, een kleine beek.
Vanaf hier is het klimmen, steil klimmen tot het kerkhof kent het pad geen genade.
Het slingert omhoog, een mooie pad met af en toe iets wat lijkt op een stenen trap.
Uiteindelijk komen we na bijna 10 kilometer uit bij de huurauto.
Moe en toch wel iets uitgeput.
Op naar de boulevard van Pelaghia voor een bier en iets te eten…….
Yammas!
