Forum
wageral.nl
Linkenpagina
Steun Oríste
18 September 2024, 08:01
Het is inmiddels dinsdagavond als ik net het verhaal erop zet van de maandag.
Ik ben een blij man? Waarom ach gaande het verhaal komt u daar vanzelf achter.
Mijn zeiknatte t shirt van de inspannende wandeling van vandaag gooi in de wastobbe.
Zelf laat ik het koude water uit de douchekop het zweet van mij afspoelen.
Na mijn tweede ouzo is het tijd voor het verhaal van vandaag.
Nog even mijn vermoeiende benen insmeren met een heerlijke sportgel en ik kan beginnen.
Ho even, net op tijd, dat is de tandpasta!
Zal toch wat zijn.
Vandaag de laatste wandeldag in Kapsali en de wens was om nog even naar Felotti te lopen, de mooie baai aan de west kust.
Niet echt een echte wandeling dus ik moest er wat aan breien.
Het plan was om het ontbijt te nuttigen in Chora alleen had ik niet echt zin in weer al die vliegen..
“Zeg zullen we maar gewoon ontbijt beneden nemen?” En zo geschiedde.
Alsof de duvel er mee speelt en zijn dienaren naar Kapsali heeft bevolen, weer vliegen, wel minder maar ik ben weer blij als we weg zijn.
We zetten het rode rammelende huurautootje op de parking in Chora. Donderdag komt de vervanging.
Ja ik moet het pad hebben naar de Ellessa, het klooster hoog boven de west kust, alleen dan moet ik deels over het asvalt en daar heb ik niet echt zin in.
We kiezen deels het zelfde pad als gister en dalen af langs de kloof en het huisje met het wrak van de oude Toyota.
Gister heb ik een kerkje overgeslagen, dat staat op privé terrein maar goed ik kan toch niet echt lezen dus duw de omheining iets naar beneden en hup we staan in de pas schoongemaakt akker.
Verderop staat een stel schapen ons ietwat vreemd aan te kijken.
Nog een hek door en we staan voor het oude kerkje, ik hoef er niet weer in want weet van de vorige keer dat het godshuis wordt misbruikt als opslag.
Doel is nu om naar de hoofdweg te lopen en bij het volgende kerkje aan de weg nemen we even pauze.
Ik kan nu nagenoeg rechtdoor het steile pad van gisteren nemen of iets terug lopen in de richting van Chora om een pad te kiezen wat minder steil stijgt.
Na overleg krijg ik te horen doe dat maar.
Er rijdt niet veel verkeer maar sorry dat ik het zeg ik wordt bijna uit mijn schoenen gereden door een vrouwspersoon met een veel te hoge snelheid en bovendien vraag ik me af of het verschil in lengte tussen deze optie of gewoon doorlopen vanuit Chora wel zo een goede keuze was.
We lopen rechts de stijgende weg op die stijgt slingert en stijgt.
Prinnnnnng telefoon en het enige telefoontje waar ik op zit te wachten is die van het vliegveld.
Ik neem op” hello good morning this is Jakob speaking”
“ ja goedemorgen spreek ik met mevrouw Ruijg?”
Ik denk blijft het kwartje steken?
“Nee mevrouw Ruijg die bestaat niet”
“Ja ik bel van de firma hotelbon”
“Ik zeg stop maar ik ben op vakantie, ik beëindig dit gesprek…. Goede morgen”.
Daar zit ik helemaal niet op te wachten.
We lopen verder….omhoog, links de radar installatie van het leger.
Als we over de top zijn ligt daar in het weiland de kerkjes van de Agios Dimitrios.
Een mooie plek om even te rusten.
En weer gaat de telefoon.
“Ja goedemiddag meneer Ruijg u spreekt met de aannemer die u cv komt aanleggen”
Die heeft de vorige vakantie ook al gebeld voor een afspraak en belt dus telkens als ik met vakantie ben.
Ik leg hem de situatie uit en denk bij mezelf wat krijg ik vandaag nog meer, artsen zonder grenzen, de consumentenbond!
Na een verdiende rustpauze met water en koekjes gaan we verder, de klim was toch wel vermoeiend.
We wandelen verder het pad af wat uitkomt op de brede weg naar het klooster van de Agia Ellessa.
Het voorstel om daar even naar boven te lopen laat ik wijs achterwege, wel wil even kijken naar het oude pad wat naar het klooster ging.
Het moet er nog ergens liggen maar ik zie niet echt waar, wat ik gezien heb op de digitale kaart is dat het begint ergens achter de huizen van het nu verlaten Pourko is.
Ik struin alle mogelijkheden af maar vind niks.
Zal achteraf wel weer heel simpel zijn maar dat hoor ik wel een keer van de baas.
We gaan de weg af richting het noorden en slaan dan links richting de kust.
Het gaat naar beneden, beneden tot Felotti, de mooie baai met kiezelstrand.
Onderweg indrukwekkende onbereikbare grote grotten met hun altijd vriendelijke bewoners, geiten.
In de diepte de slingerde asfaltweg naar Melidoni, ooit een weg zoals deze waar we nu op lopen.
Is omhoog lopen vermoeiend dit is het zeer zeker ook.
Na een landschap met links de steile rotswanden en onderweg de enorme stenen die daar ergens boven vandaan kwamen slaan we rechts het dalende pad in naar de kust.
In de verte bekijk ik de vangrail van het pad wat we straks moeten hebben…..dat wordt nog wel effe een dingetje.
Onderweg worden we ingehaald door een enkele auto die toch probeert over het slechte pad beneden te geraken, het lukt.
De baai ligt er prachtig bij en een duik in zee is dit keer wel verkoelend, het zeewater is aangenaam verfrissend.
Pringgggggg “Jaap Ruijg een onbekende beller belt u” klinkt het tweemaal uit het speakertje van mijn mobiel.
Wie nu weer?
“Good afternoon you are speaking with Aegean airlines” ik denk nee hè die willen weer informatie hebben van de koffer die ik al tot in den treuren beschreven heb, ik heb nog net niet alle schakels van de ritssluiting doorgegeven.
“I want to inform you that we have found your bag, it’s located at Athens airport”
Dan lijkt het alsof het bloed vanuit mijn tenen naar mijn hoofd omhoog stijgt, mijn hersenen krijgen de volle aandacht.
“Where are you at the moment”
Even wil ik hem vertellen aan het strand van Felotti maar ik laat de flauwe opmerking achterwege.
Kythira vertel ik de vriendelijke man en hij vertelt mij dat hij de koffer morgen persoonlijk komt afgeven op het vliegveld.
Blijkbaar heeft de laatste e-mail toch wel indruk gemaakt op de firma waarbij ik vriendelijk doch met enige druk duidelijk maakte dat ik de gang van zaken bij Aegean niet waardeer en al bezig was met juridische bijstand.
In de laatste mail van hun werd beschreven dat ik in het laatste geval een bedrag van € 1100 euro kon claimen.
We hadden het even uitgerekend maar kwamen uit op meer dan het dubbele dus dat gingen we zeker niet doen.
“ I will call you tomorrow “
Kijk dat is goed nieuws, mijn opblaaskrokodil, mijn zwembandjes en mijn badslippers.
Nee flauwe kul natuurlijk maar je wilt ook wel eens wat anders aan en ook de stroopwafels afleveren.
Feeststemming op Felotti en ik tover er een Grieks muziekje bij.
Om kwart voor vier nemen we de benen.
Rechts het voetpad omhoog, het pad dat we vele malen eerder belopen hebben ligt er mooi bij.
Ik weet nog een van de eerste keren deden we dat op aanwijzing van Pyrgos House, in het begin was het pad dan wel zichtbaar maar later stond je echt van….en nu.
Het is makkelijk te volgen en lukt het je niet dan wordt het tijd voor een heel donkere zonnebril en een witte stok met twee rode plakbandjes.
De machine maakt overuren maar protesteerd in tegenstelling tot eerdere dagen nog niet.
Als je aan het eind van het pad uitkomt op het bredere pad naar Chora moet je niet denken dat je er al bent.
Het gaat nog steeds omhoog en ook om de bocht bij de vangrails gaat de inspanning weer verder.
Geblèr overal, geiten vermaken zich kostelijk met het aangezicht van twee bezwete wandelaars die trachten te doen waar zij heer en meester in zijn.
Dan komt langzaam de punt van een van de torens van de kerkjes van het Kastro te voorschijn.
Als het kastro als op een ansichtkaart voor ons ligt zijn we boven.
We slaan links richting de hoofdweg en op de hoofdweg rechts.
Chora is verlaten, het is half zes inmiddels.
We zijn weer aardig aan de wandel geweest vandaag beaam ik.
Naar “huis” onze laatste nacht in Kapsali waar het heerlijk vertoeven was.
Vandaag de woensdag verhuisdag…. Verwacht geen spannende verhalen, tot later!
Ik ben een blij man? Waarom ach gaande het verhaal komt u daar vanzelf achter.
Mijn zeiknatte t shirt van de inspannende wandeling van vandaag gooi in de wastobbe.
Zelf laat ik het koude water uit de douchekop het zweet van mij afspoelen.
Na mijn tweede ouzo is het tijd voor het verhaal van vandaag.
Nog even mijn vermoeiende benen insmeren met een heerlijke sportgel en ik kan beginnen.
Ho even, net op tijd, dat is de tandpasta!
Zal toch wat zijn.
Vandaag de laatste wandeldag in Kapsali en de wens was om nog even naar Felotti te lopen, de mooie baai aan de west kust.
Niet echt een echte wandeling dus ik moest er wat aan breien.
Het plan was om het ontbijt te nuttigen in Chora alleen had ik niet echt zin in weer al die vliegen..
“Zeg zullen we maar gewoon ontbijt beneden nemen?” En zo geschiedde.
Alsof de duvel er mee speelt en zijn dienaren naar Kapsali heeft bevolen, weer vliegen, wel minder maar ik ben weer blij als we weg zijn.
We zetten het rode rammelende huurautootje op de parking in Chora. Donderdag komt de vervanging.
Ja ik moet het pad hebben naar de Ellessa, het klooster hoog boven de west kust, alleen dan moet ik deels over het asvalt en daar heb ik niet echt zin in.
We kiezen deels het zelfde pad als gister en dalen af langs de kloof en het huisje met het wrak van de oude Toyota.
Gister heb ik een kerkje overgeslagen, dat staat op privé terrein maar goed ik kan toch niet echt lezen dus duw de omheining iets naar beneden en hup we staan in de pas schoongemaakt akker.
Verderop staat een stel schapen ons ietwat vreemd aan te kijken.
Nog een hek door en we staan voor het oude kerkje, ik hoef er niet weer in want weet van de vorige keer dat het godshuis wordt misbruikt als opslag.
Doel is nu om naar de hoofdweg te lopen en bij het volgende kerkje aan de weg nemen we even pauze.
Ik kan nu nagenoeg rechtdoor het steile pad van gisteren nemen of iets terug lopen in de richting van Chora om een pad te kiezen wat minder steil stijgt.
Na overleg krijg ik te horen doe dat maar.
Er rijdt niet veel verkeer maar sorry dat ik het zeg ik wordt bijna uit mijn schoenen gereden door een vrouwspersoon met een veel te hoge snelheid en bovendien vraag ik me af of het verschil in lengte tussen deze optie of gewoon doorlopen vanuit Chora wel zo een goede keuze was.
We lopen rechts de stijgende weg op die stijgt slingert en stijgt.
Prinnnnnng telefoon en het enige telefoontje waar ik op zit te wachten is die van het vliegveld.
Ik neem op” hello good morning this is Jakob speaking”
“ ja goedemorgen spreek ik met mevrouw Ruijg?”
Ik denk blijft het kwartje steken?
“Nee mevrouw Ruijg die bestaat niet”
“Ja ik bel van de firma hotelbon”
“Ik zeg stop maar ik ben op vakantie, ik beëindig dit gesprek…. Goede morgen”.
Daar zit ik helemaal niet op te wachten.
We lopen verder….omhoog, links de radar installatie van het leger.
Als we over de top zijn ligt daar in het weiland de kerkjes van de Agios Dimitrios.
Een mooie plek om even te rusten.
En weer gaat de telefoon.
“Ja goedemiddag meneer Ruijg u spreekt met de aannemer die u cv komt aanleggen”
Die heeft de vorige vakantie ook al gebeld voor een afspraak en belt dus telkens als ik met vakantie ben.
Ik leg hem de situatie uit en denk bij mezelf wat krijg ik vandaag nog meer, artsen zonder grenzen, de consumentenbond!
Na een verdiende rustpauze met water en koekjes gaan we verder, de klim was toch wel vermoeiend.
We wandelen verder het pad af wat uitkomt op de brede weg naar het klooster van de Agia Ellessa.
Het voorstel om daar even naar boven te lopen laat ik wijs achterwege, wel wil even kijken naar het oude pad wat naar het klooster ging.
Het moet er nog ergens liggen maar ik zie niet echt waar, wat ik gezien heb op de digitale kaart is dat het begint ergens achter de huizen van het nu verlaten Pourko is.
Ik struin alle mogelijkheden af maar vind niks.
Zal achteraf wel weer heel simpel zijn maar dat hoor ik wel een keer van de baas.
We gaan de weg af richting het noorden en slaan dan links richting de kust.
Het gaat naar beneden, beneden tot Felotti, de mooie baai met kiezelstrand.
Onderweg indrukwekkende onbereikbare grote grotten met hun altijd vriendelijke bewoners, geiten.
In de diepte de slingerde asfaltweg naar Melidoni, ooit een weg zoals deze waar we nu op lopen.
Is omhoog lopen vermoeiend dit is het zeer zeker ook.
Na een landschap met links de steile rotswanden en onderweg de enorme stenen die daar ergens boven vandaan kwamen slaan we rechts het dalende pad in naar de kust.
In de verte bekijk ik de vangrail van het pad wat we straks moeten hebben…..dat wordt nog wel effe een dingetje.
Onderweg worden we ingehaald door een enkele auto die toch probeert over het slechte pad beneden te geraken, het lukt.
De baai ligt er prachtig bij en een duik in zee is dit keer wel verkoelend, het zeewater is aangenaam verfrissend.
Pringgggggg “Jaap Ruijg een onbekende beller belt u” klinkt het tweemaal uit het speakertje van mijn mobiel.
Wie nu weer?
“Good afternoon you are speaking with Aegean airlines” ik denk nee hè die willen weer informatie hebben van de koffer die ik al tot in den treuren beschreven heb, ik heb nog net niet alle schakels van de ritssluiting doorgegeven.
“I want to inform you that we have found your bag, it’s located at Athens airport”
Dan lijkt het alsof het bloed vanuit mijn tenen naar mijn hoofd omhoog stijgt, mijn hersenen krijgen de volle aandacht.
“Where are you at the moment”
Even wil ik hem vertellen aan het strand van Felotti maar ik laat de flauwe opmerking achterwege.
Kythira vertel ik de vriendelijke man en hij vertelt mij dat hij de koffer morgen persoonlijk komt afgeven op het vliegveld.
Blijkbaar heeft de laatste e-mail toch wel indruk gemaakt op de firma waarbij ik vriendelijk doch met enige druk duidelijk maakte dat ik de gang van zaken bij Aegean niet waardeer en al bezig was met juridische bijstand.
In de laatste mail van hun werd beschreven dat ik in het laatste geval een bedrag van € 1100 euro kon claimen.
We hadden het even uitgerekend maar kwamen uit op meer dan het dubbele dus dat gingen we zeker niet doen.
“ I will call you tomorrow “
Kijk dat is goed nieuws, mijn opblaaskrokodil, mijn zwembandjes en mijn badslippers.
Nee flauwe kul natuurlijk maar je wilt ook wel eens wat anders aan en ook de stroopwafels afleveren.
Feeststemming op Felotti en ik tover er een Grieks muziekje bij.
Om kwart voor vier nemen we de benen.
Rechts het voetpad omhoog, het pad dat we vele malen eerder belopen hebben ligt er mooi bij.
Ik weet nog een van de eerste keren deden we dat op aanwijzing van Pyrgos House, in het begin was het pad dan wel zichtbaar maar later stond je echt van….en nu.
Het is makkelijk te volgen en lukt het je niet dan wordt het tijd voor een heel donkere zonnebril en een witte stok met twee rode plakbandjes.
De machine maakt overuren maar protesteerd in tegenstelling tot eerdere dagen nog niet.
Als je aan het eind van het pad uitkomt op het bredere pad naar Chora moet je niet denken dat je er al bent.
Het gaat nog steeds omhoog en ook om de bocht bij de vangrails gaat de inspanning weer verder.
Geblèr overal, geiten vermaken zich kostelijk met het aangezicht van twee bezwete wandelaars die trachten te doen waar zij heer en meester in zijn.
Dan komt langzaam de punt van een van de torens van de kerkjes van het Kastro te voorschijn.
Als het kastro als op een ansichtkaart voor ons ligt zijn we boven.
We slaan links richting de hoofdweg en op de hoofdweg rechts.
Chora is verlaten, het is half zes inmiddels.
We zijn weer aardig aan de wandel geweest vandaag beaam ik.
Naar “huis” onze laatste nacht in Kapsali waar het heerlijk vertoeven was.
Vandaag de woensdag verhuisdag…. Verwacht geen spannende verhalen, tot later!
