Forum
wageral.nl
Linkenpagina
Steun Oríste
19 September 2024, 17:59
Deze woensdag morgen wordt ik wakker door het getikt van regen op de houten overspanning op ons voor balkon.
Regen en zware bewolking boven de zee in Kapsali en op het schiereiland Trachilos zie ik tot twee keer de bliksem inslaan gevolgd door de donder.
Het regent stevig!
Dat duurt niet lang als de neerslag overgaat in zachtjes regenen, wat blijft zijn de mooie donkere luchten en de asgrijze zee.
Vandaag hoeven we niks, tenminste alleen verkassen naar het noorden.
En hopelijk dan toch de tweede koffer.
We nemen koffie en besluiten het ontbijt uit te stellen tot in KARVOUNADES.
Rond de klok van elf sjouw ik een deel van de valies in de auto, uitkijken want door de regenval is het glad op straat.
We nemen afscheid van Yanis de eigenaar en vertrekken langzaam naar het noorden.
Net voorbij Livadi nog even langs de aphotheek voor medicatie en in KARVOUNADES nabij de kerk doen we hetzelfde.
Bij de bakker halen we verse bougatsa dat we deels verorberen op de muur bij de grote kerk van het dorp.
Wat er naast valt wordt gretig verzameld door de mieren op straat en naar ginder vervoert.
De lucht klaart, al is de zon niet helemaal op zijn sterkst.
Trrrrrrrrring…..telefoon…nee hè!
“Hello Jakob with Panayotis “ gelukkig ken ik er maar een.
Hij wil graag de gammele handgespoten en rammelende huurauto waarin wij nu rijden omruilen voor een recenter exemplaar.
Dat is goed vertel ik de auto verhuurder en spreek af dit te doen op het vliegveld… we moeten er toch zijn.
We rijden door naar Pelaghia ons onderkomen voor de komende tijd.
Daar is het een drukte van jewelste met vertrekkende gasten.
Ik ontsluit de deur digitaal en wij sjouwen de spullen naar binnen.
14.30 uur gaan we richting vliegveld en tanken de in te leveren bolide af.
Op het vliegveld ruilen we de auto om voor een vers exemplaar, nogmaals de excuses van Panayotis dat dit niet had mogen gebeuren.
Gespannen wachten wij op het vliegtuig en de dame die ons zo goed geholpen heeft met de formulieren kijkt ons vriendelijk aan.
“Are you expecting your bag today” en als een klein kind sta ik ja te knikken.
Het vliegtuig is op tijd maar vliegt over en verdwijnt in de richting waarvan deze gekomen is, ik denk nee toch?
Het waait weliswaar wel maar toch.
Ik kijk op een app en zie dat hij weer terugkomt.
Even later land het tweemotorige toestel op het warme asfalt.
Gespannen houden we de bagage trolleys waarop geleegd word in de gaten.
Als de moed me langzaam in de schoenen zakt zie ik onze koffer als laatste uit het bagageruim komen.
“Dat is m” kan niet missen!
Als we bij de bagageband staan komt er geen koffer maar ik weet zeker dat het onze koffer was die ik zag.
Wat ik wel zie is goede vriend Kees, brouwer en brouwer en liefhebber van hetzelfde goudgele vocht waar ik na een wandeling volop van kan genieten.
“Jaap we nemen d’r straks een the bij de mayo”
Terug naar de vertrek hal en daar staat ineens onze koffer, formulier tekenen en de grondstewardes hartelijk danken voor al haar inspanningen.
Op naar de mayo, de bijnaam voor het cafenion in Aroniadika.
De biertjes smaken er goed en smaken naar meer maar helaas trekt de eigenaresse meestal gekleed in een te strakke legging op tijd de gordijnen dicht ten teken dat ze gaat sluiten.
Nog even naar de supermarkt en dan heerlijk de koffer uitpakken……
Regen en zware bewolking boven de zee in Kapsali en op het schiereiland Trachilos zie ik tot twee keer de bliksem inslaan gevolgd door de donder.
Het regent stevig!
Dat duurt niet lang als de neerslag overgaat in zachtjes regenen, wat blijft zijn de mooie donkere luchten en de asgrijze zee.
Vandaag hoeven we niks, tenminste alleen verkassen naar het noorden.
En hopelijk dan toch de tweede koffer.
We nemen koffie en besluiten het ontbijt uit te stellen tot in KARVOUNADES.
Rond de klok van elf sjouw ik een deel van de valies in de auto, uitkijken want door de regenval is het glad op straat.
We nemen afscheid van Yanis de eigenaar en vertrekken langzaam naar het noorden.
Net voorbij Livadi nog even langs de aphotheek voor medicatie en in KARVOUNADES nabij de kerk doen we hetzelfde.
Bij de bakker halen we verse bougatsa dat we deels verorberen op de muur bij de grote kerk van het dorp.
Wat er naast valt wordt gretig verzameld door de mieren op straat en naar ginder vervoert.
De lucht klaart, al is de zon niet helemaal op zijn sterkst.
Trrrrrrrrring…..telefoon…nee hè!
“Hello Jakob with Panayotis “ gelukkig ken ik er maar een.
Hij wil graag de gammele handgespoten en rammelende huurauto waarin wij nu rijden omruilen voor een recenter exemplaar.
Dat is goed vertel ik de auto verhuurder en spreek af dit te doen op het vliegveld… we moeten er toch zijn.
We rijden door naar Pelaghia ons onderkomen voor de komende tijd.
Daar is het een drukte van jewelste met vertrekkende gasten.
Ik ontsluit de deur digitaal en wij sjouwen de spullen naar binnen.
14.30 uur gaan we richting vliegveld en tanken de in te leveren bolide af.
Op het vliegveld ruilen we de auto om voor een vers exemplaar, nogmaals de excuses van Panayotis dat dit niet had mogen gebeuren.
Gespannen wachten wij op het vliegtuig en de dame die ons zo goed geholpen heeft met de formulieren kijkt ons vriendelijk aan.
“Are you expecting your bag today” en als een klein kind sta ik ja te knikken.
Het vliegtuig is op tijd maar vliegt over en verdwijnt in de richting waarvan deze gekomen is, ik denk nee toch?
Het waait weliswaar wel maar toch.
Ik kijk op een app en zie dat hij weer terugkomt.
Even later land het tweemotorige toestel op het warme asfalt.
Gespannen houden we de bagage trolleys waarop geleegd word in de gaten.
Als de moed me langzaam in de schoenen zakt zie ik onze koffer als laatste uit het bagageruim komen.
“Dat is m” kan niet missen!
Als we bij de bagageband staan komt er geen koffer maar ik weet zeker dat het onze koffer was die ik zag.
Wat ik wel zie is goede vriend Kees, brouwer en brouwer en liefhebber van hetzelfde goudgele vocht waar ik na een wandeling volop van kan genieten.
“Jaap we nemen d’r straks een the bij de mayo”
Terug naar de vertrek hal en daar staat ineens onze koffer, formulier tekenen en de grondstewardes hartelijk danken voor al haar inspanningen.
Op naar de mayo, de bijnaam voor het cafenion in Aroniadika.
De biertjes smaken er goed en smaken naar meer maar helaas trekt de eigenaresse meestal gekleed in een te strakke legging op tijd de gordijnen dicht ten teken dat ze gaat sluiten.
Nog even naar de supermarkt en dan heerlijk de koffer uitpakken……
