Forum
wageral.nl
Linkenpagina
Steun Oríste
06 October 2024, 08:05
De zaterdag is een dag van dikke bewolking en in het zuiden zelfs wat regen.
De strandsessie slaan we dan ook over, het wordt de douche, brood halen en ontbijt.
Vandaag een kort tripje.
Ik had u gisteren al beschreven dat ik op de terugweg van de wandeling een bouwsel had gezien dat mogelijk een oud kerkje kon zijn.
De enige hindernis zou zijn er te komen.
Ik was er zeker van dat het een kerkje moest zijn gezien de vorm van het gebouw, op een van de kopse kanten was een ronding te zien.
Rondingen hebben meestal iets vrouwelijks alleen bij kerkjes is dit het tegenovergestelde, het is namelijk zeer vrouwonvriendelijk.
Het is het gedeelte waar alleen de priester mag komen en voor vrouwen verboden is, ik heb het niet verzonnen klachten bij het Grieks verkeersbureau a.u.b..
Ik zet het huurautootje neer bij het kerkhof van Potamos, net buiten het dorp.
We lopen vervolgens het brede verharde pad af richting de west kust.
Er staat een nieuw wit groot gebouw waarvan ik niet weet wat het is en dat boeit me ook niet, ik maak alleen de opmerking dat het totaal niet past in het landschap.
Verder is het erg veranderd hier en dat in positieve zin, want ook hier ziet alles er keurig en goed verzorgt uit.
We lopen een kleine tien minuten het pad af en slaan vervolgens rechts het onverharde pad in.
Ik heb gezien dat we eerst naar de Agios Stefanos moeten en dan via een ander pad mogelijk een weg kunnen vinden naar de ruïne.
Het kerkje van de Stefanos is ontsloten, dus we kunnen gewoon naar binnen.
In de kerk onder andere een selfie van de Stefanos zelf en een tekst op de muur geschreven in “196?” is het enige wat ik begrijp.
Maar wacht even, ik pak de mobiel en zet de app op vertalen.
“Verniel alstublieft de zwaluwnesten niet”, ik verwachte een Bijbelse tekst maar kijk in het rond en inderdaad tegen het plafond zit een nest geplakt.
Die zit hier dus al sinds 196? Dus de tekst heeft geholpen.
We sluiten de deur en gaan een stukje terug en dan rechts een pad op wat westwaarts gaat.
Rechts van ons aan de andere kant van de vallei de betonweg van de perserij naar Stavli en links het andere wandelpad naar de west kust.
Even opletten de gps geeft aan dat we hier ergens rechts moeten en ja in de diepte zie ik de ruïne alleen wat ik ook zie zijn scherpe struiken.
Nu is dat voor mij geen probleem maar wel een probleem om mijn wederhelft te overtuigen.
Dit gaat echter zonder blikken of blozen en we stappen een pad in wat onduidelijk zichtbaar is.
Het wordt slechter en slechter en de begroeiing stekeliger en hoger, wat rest is een pad van een geit.
Ik neem grote stappen en zak steeds dieper weg in de begroeiing, wat gebeurd gebeurd ik zal er komen.
Maar wacht even toch moet ik voorzichtig zijn, de bodem is niet zichtbaar en de begroeiing dicht.
Het zou zomaar kunnen zijn dat hier ook waterputten zijn, overgroeit met gewassen of struiken.
Zou toch niet prettig zijn als je ineens 6 meter naar beneden lazert.
Bovendien hoe kom je eruit, ik kan om mijn moeder gaan zitten huilen maar dat gaat niet helpen.
Een traumahelikopter zal niet gedekt zijn door de reisverzekering en ga maar eens uitleggen waar je zit.
Iets voorzichtiger loop ik verder.
Nog een stukje naar beneden en we staan bij het dakloze godshuis, er is weinig van over maar toch mooi genoeg om even binnen te lopen, vaag is nog de schildering op een van de muren te zien.
We hebben er weer een, geen idee hoe deze heet maar daar zullen we wel achter komen.
Terug gaat moeilijker dan heen en regelmatig zit ik vast in de hoge struiken.
Als we terug op het pad zijn gaan we nog even rechts.
Het pad loopt richting de west kust, het is een heuvel die stopt.
Links en rechts gaan de kloven die de heuvel in een punt naar beneden doen verdwijnen.
We gaan een hek door en slingeren naar het einde.
Een grote akker met verbaasd starende schapen.
Een prachtplek.
Vochtregulerende shirts kent u die, ik heb er een aan en hij reguleert voor geen meter.
Hij kan het zweet wat ik produceer niet verwerken.
Het is ondanks dat er geen zon is warm, klam en zeer vochtig.
Even verderop, boven het dorp Petrouni hadden we de bewolking al door het dorp zien kruipen.
Terug bij de auto niet moe maar wel drijfnat…. Op naar de douche!
Later die dag zitten we onder de plataan in Mylopotamos waar het zacht begint te regen en nu als ik het kleine verhaal af heb, nog steeds
Fijne avond.
De strandsessie slaan we dan ook over, het wordt de douche, brood halen en ontbijt.
Vandaag een kort tripje.
Ik had u gisteren al beschreven dat ik op de terugweg van de wandeling een bouwsel had gezien dat mogelijk een oud kerkje kon zijn.
De enige hindernis zou zijn er te komen.
Ik was er zeker van dat het een kerkje moest zijn gezien de vorm van het gebouw, op een van de kopse kanten was een ronding te zien.
Rondingen hebben meestal iets vrouwelijks alleen bij kerkjes is dit het tegenovergestelde, het is namelijk zeer vrouwonvriendelijk.
Het is het gedeelte waar alleen de priester mag komen en voor vrouwen verboden is, ik heb het niet verzonnen klachten bij het Grieks verkeersbureau a.u.b..
Ik zet het huurautootje neer bij het kerkhof van Potamos, net buiten het dorp.
We lopen vervolgens het brede verharde pad af richting de west kust.
Er staat een nieuw wit groot gebouw waarvan ik niet weet wat het is en dat boeit me ook niet, ik maak alleen de opmerking dat het totaal niet past in het landschap.
Verder is het erg veranderd hier en dat in positieve zin, want ook hier ziet alles er keurig en goed verzorgt uit.
We lopen een kleine tien minuten het pad af en slaan vervolgens rechts het onverharde pad in.
Ik heb gezien dat we eerst naar de Agios Stefanos moeten en dan via een ander pad mogelijk een weg kunnen vinden naar de ruïne.
Het kerkje van de Stefanos is ontsloten, dus we kunnen gewoon naar binnen.
In de kerk onder andere een selfie van de Stefanos zelf en een tekst op de muur geschreven in “196?” is het enige wat ik begrijp.
Maar wacht even, ik pak de mobiel en zet de app op vertalen.
“Verniel alstublieft de zwaluwnesten niet”, ik verwachte een Bijbelse tekst maar kijk in het rond en inderdaad tegen het plafond zit een nest geplakt.
Die zit hier dus al sinds 196? Dus de tekst heeft geholpen.
We sluiten de deur en gaan een stukje terug en dan rechts een pad op wat westwaarts gaat.
Rechts van ons aan de andere kant van de vallei de betonweg van de perserij naar Stavli en links het andere wandelpad naar de west kust.
Even opletten de gps geeft aan dat we hier ergens rechts moeten en ja in de diepte zie ik de ruïne alleen wat ik ook zie zijn scherpe struiken.
Nu is dat voor mij geen probleem maar wel een probleem om mijn wederhelft te overtuigen.
Dit gaat echter zonder blikken of blozen en we stappen een pad in wat onduidelijk zichtbaar is.
Het wordt slechter en slechter en de begroeiing stekeliger en hoger, wat rest is een pad van een geit.
Ik neem grote stappen en zak steeds dieper weg in de begroeiing, wat gebeurd gebeurd ik zal er komen.
Maar wacht even toch moet ik voorzichtig zijn, de bodem is niet zichtbaar en de begroeiing dicht.
Het zou zomaar kunnen zijn dat hier ook waterputten zijn, overgroeit met gewassen of struiken.
Zou toch niet prettig zijn als je ineens 6 meter naar beneden lazert.
Bovendien hoe kom je eruit, ik kan om mijn moeder gaan zitten huilen maar dat gaat niet helpen.
Een traumahelikopter zal niet gedekt zijn door de reisverzekering en ga maar eens uitleggen waar je zit.
Iets voorzichtiger loop ik verder.
Nog een stukje naar beneden en we staan bij het dakloze godshuis, er is weinig van over maar toch mooi genoeg om even binnen te lopen, vaag is nog de schildering op een van de muren te zien.
We hebben er weer een, geen idee hoe deze heet maar daar zullen we wel achter komen.
Terug gaat moeilijker dan heen en regelmatig zit ik vast in de hoge struiken.
Als we terug op het pad zijn gaan we nog even rechts.
Het pad loopt richting de west kust, het is een heuvel die stopt.
Links en rechts gaan de kloven die de heuvel in een punt naar beneden doen verdwijnen.
We gaan een hek door en slingeren naar het einde.
Een grote akker met verbaasd starende schapen.
Een prachtplek.
Vochtregulerende shirts kent u die, ik heb er een aan en hij reguleert voor geen meter.
Hij kan het zweet wat ik produceer niet verwerken.
Het is ondanks dat er geen zon is warm, klam en zeer vochtig.
Even verderop, boven het dorp Petrouni hadden we de bewolking al door het dorp zien kruipen.
Terug bij de auto niet moe maar wel drijfnat…. Op naar de douche!
Later die dag zitten we onder de plataan in Mylopotamos waar het zacht begint te regen en nu als ik het kleine verhaal af heb, nog steeds
Fijne avond.
