Forum
wageral.nl
Linkenpagina
Steun Oríste
09 October 2024, 18:07
Een vliegvakantie maar niet diegene die u voor ogen heeft, ik kan de deur van het balkon in de morgen niet opendoen of ze zitten eerder aan het ontbijt dan wij, vliegen.
Maar goed ze zijn vrij traag en met een mepper al snel op de grond.
Zondag snel naar de markt, wat sociale contacten uploaden en dan snel terug naar Pelaghia, een wandelaarster hebben we inmiddels al opgepikt.
We staan bijna op het einde van de kustweg die naar het zuiden gaat, vlak voordat deze stopt bij de duivelskloof en waar het geld op was voor het asfalt.
Het duurt niet lang of er verschijnen nog twee auto’s met wandelaars.
Kort daarna, na nogmaals de week te hebben doorgenomen, gaan we op stap.
Voor de tweede keer grot, het gat in de rotsen en het bijbehorende filmpje hadden zoveel indruk gemaakt dat ik besloten heb de vragenstellers zelf maar even mee te nemen op avontuur.
Het advies van een lange broek is slechts door een paar van hen gelezen dus we gaan weer lachen.
Bij Limni de uitgang van de kloof vandaag geen geitenvolk dus na een kleine pauze klimmen we aan de andere zijde de rotsen omhoog.
Er waait een heerlijke wind die zuidwaarts gaat, helaas niet stevig genoeg om ons het steile pad op te duwen maar het helpt wel iets.
Bij de verlaten olijfboom met het bankje nemen we even rust en bekijken het verlaten boerderijtje.
Ik vertel dat indien dat gewenst is wij straks hier nog naar beneden kunnen maar in mijn achterhoofd weet ik nu al dat dit niet gaat gebeuren gezien de inspanning voor de rest van de dag.
Bij de splitsing en de gestapelde steentjes gaan we weer naar beneden, het weinig tot niet gebruikte pad verdiend de nodige aandacht.
Halverwege verschijnt de ingang van de grot aan de rechterzijde.
Niet echt indrukwekkend als je het zo ziet maar wacht maar tot je binnen bent.
Een voor een kruipen de gasten de vertrekken door en zorgen de lichtjes van de telefoon voor duidelijkheid.
In het vorige verhaal had ik al geschreven dat deze diep en ver doorging, wat ik echter over het hoofd had gezien was een onbeduidende afslag naar rechts.
Behoedzaam volgde de dame met het rode hoedje, “o Jaap kijk daar eens en oh kijk hier eens”.
Het enthousiasme van de wandelaar spatte ervan af, de kloof was nog vele malen dieper en ik denk dat ik er volgend jaar nog eens terug moet met een goede zaklamp.
We dachten even dat we ook een schildering zagen in de rotswanden.
De grot was goed voor zeker een half uur oponthoud waarna we het pad vervolgden naar beneden, naar de kust.
Het pad werd slechter en meer overgroeit en daarvoor was ook mijn aanbeveling voor de lange broek.
Daar waar het pad nog verder daalde kwam een prachtig baai tevoorschijn in de ronding van hoge rotsen.
In de rotsen onbereikbare grotten, kleine maar ook een grote, een soort Thunderbird grot, waar zomaar de groene Thunderbird 2 uit zou kunnen komen vliegen.
De poppenserie uit de 60 jaren.
We draaien nog een paar maal en staan dan bij de scherpe rotsen aan de kust, geen strand maar wie het water in wil zou dat kunnen doen, het gebeurd niet.
We nemen de omgeving in ons op en een ieder volgt de ontdekkingen van de ander, gevolgd met camera’s en verrekijkers.
De terugweg gaat met de nodige pauzes, bij een van laatste vraag ik de snoeischaar van een van de mede wandelaars en fanatiek begeleider van de snoeiweken van Pyrgos House.
Misschien even het vermelden waard dat deze binnenkort weer zullen gaan starten en dat er nog plek vrij is, dus kijk even op de site
.
Terwijl de rest rust, ga ik het stekelige geweld te lijf met de schaar.
Langs de muur van het boerderijtje kon je vroeger een pad afdalen naar een kleine baai, onderweg een grot en een mooi uitzicht.
Nu dus even knippen om te kijken hoe het pad erbij ligt maar gezien de versperring van de doorgang hier, vrees ik het ergste daar.
En dat klopt als ik eindelijk een weg heb geknipt, ligt het pad er nog wel maar van het brede pad is weinig over en nu op mijn knieën hier ook nog eens aan de gang te gaan wordt monnikenwerk.
Toch laat ik de rest van de groep even het pad en de omgeving zien, misschien zijn ze zo gek om het te gaan schoonmaken.
Limni oversteken en door naar het vervoer.
Een deel neemt nog een duik bij het strand en de rest gaat door naar een andere duik.
Die in het glas met het koude goudgele bier.
Maar goed ze zijn vrij traag en met een mepper al snel op de grond.
Zondag snel naar de markt, wat sociale contacten uploaden en dan snel terug naar Pelaghia, een wandelaarster hebben we inmiddels al opgepikt.
We staan bijna op het einde van de kustweg die naar het zuiden gaat, vlak voordat deze stopt bij de duivelskloof en waar het geld op was voor het asfalt.
Het duurt niet lang of er verschijnen nog twee auto’s met wandelaars.
Kort daarna, na nogmaals de week te hebben doorgenomen, gaan we op stap.
Voor de tweede keer grot, het gat in de rotsen en het bijbehorende filmpje hadden zoveel indruk gemaakt dat ik besloten heb de vragenstellers zelf maar even mee te nemen op avontuur.
Het advies van een lange broek is slechts door een paar van hen gelezen dus we gaan weer lachen.
Bij Limni de uitgang van de kloof vandaag geen geitenvolk dus na een kleine pauze klimmen we aan de andere zijde de rotsen omhoog.
Er waait een heerlijke wind die zuidwaarts gaat, helaas niet stevig genoeg om ons het steile pad op te duwen maar het helpt wel iets.
Bij de verlaten olijfboom met het bankje nemen we even rust en bekijken het verlaten boerderijtje.
Ik vertel dat indien dat gewenst is wij straks hier nog naar beneden kunnen maar in mijn achterhoofd weet ik nu al dat dit niet gaat gebeuren gezien de inspanning voor de rest van de dag.
Bij de splitsing en de gestapelde steentjes gaan we weer naar beneden, het weinig tot niet gebruikte pad verdiend de nodige aandacht.
Halverwege verschijnt de ingang van de grot aan de rechterzijde.
Niet echt indrukwekkend als je het zo ziet maar wacht maar tot je binnen bent.
Een voor een kruipen de gasten de vertrekken door en zorgen de lichtjes van de telefoon voor duidelijkheid.
In het vorige verhaal had ik al geschreven dat deze diep en ver doorging, wat ik echter over het hoofd had gezien was een onbeduidende afslag naar rechts.
Behoedzaam volgde de dame met het rode hoedje, “o Jaap kijk daar eens en oh kijk hier eens”.
Het enthousiasme van de wandelaar spatte ervan af, de kloof was nog vele malen dieper en ik denk dat ik er volgend jaar nog eens terug moet met een goede zaklamp.
We dachten even dat we ook een schildering zagen in de rotswanden.
De grot was goed voor zeker een half uur oponthoud waarna we het pad vervolgden naar beneden, naar de kust.
Het pad werd slechter en meer overgroeit en daarvoor was ook mijn aanbeveling voor de lange broek.
Daar waar het pad nog verder daalde kwam een prachtig baai tevoorschijn in de ronding van hoge rotsen.
In de rotsen onbereikbare grotten, kleine maar ook een grote, een soort Thunderbird grot, waar zomaar de groene Thunderbird 2 uit zou kunnen komen vliegen.
De poppenserie uit de 60 jaren.
We draaien nog een paar maal en staan dan bij de scherpe rotsen aan de kust, geen strand maar wie het water in wil zou dat kunnen doen, het gebeurd niet.
We nemen de omgeving in ons op en een ieder volgt de ontdekkingen van de ander, gevolgd met camera’s en verrekijkers.
De terugweg gaat met de nodige pauzes, bij een van laatste vraag ik de snoeischaar van een van de mede wandelaars en fanatiek begeleider van de snoeiweken van Pyrgos House.
Misschien even het vermelden waard dat deze binnenkort weer zullen gaan starten en dat er nog plek vrij is, dus kijk even op de site
.
Terwijl de rest rust, ga ik het stekelige geweld te lijf met de schaar.
Langs de muur van het boerderijtje kon je vroeger een pad afdalen naar een kleine baai, onderweg een grot en een mooi uitzicht.
Nu dus even knippen om te kijken hoe het pad erbij ligt maar gezien de versperring van de doorgang hier, vrees ik het ergste daar.
En dat klopt als ik eindelijk een weg heb geknipt, ligt het pad er nog wel maar van het brede pad is weinig over en nu op mijn knieën hier ook nog eens aan de gang te gaan wordt monnikenwerk.
Toch laat ik de rest van de groep even het pad en de omgeving zien, misschien zijn ze zo gek om het te gaan schoonmaken.
Limni oversteken en door naar het vervoer.
Een deel neemt nog een duik bij het strand en de rest gaat door naar een andere duik.
Die in het glas met het koude goudgele bier.
