Vakantie in Kala Nerá (Pilion) 

 

Pagina 2 van 4

Na een paar dagen lekker te hebben geluierd in en rond Kala Nerá werd het tijd om de rest van het schiereiland Pilion te gaan verkennen. We hadden er immers al zo veel en vooral moois over gehoord. We begonnen in de eigen regio met de buurdorpjes Koropi en Afissos. Dat laatste plaatsje is qua sfeer te vergelijken met Kala Nerá; gezellig gelegen aan de Pagasitische Golf. 

Afissos Afissos

Afissos gezien vanaf de berg                                                                     Gezellig plein in Afissos      

Het eilandje Trikeri in het zuiden van Pilion Agia Kyriaki in het zuiden van Pilion

 Uiteindelijk willen we die dag het uiterste puntje van Pilion bereiken. Dat blijkt een hele klus omdat Pilion een lang gerekt gebied is. Bovendien voert de weg niet alleen langs de kust maar kronkelt regelmatig berg op......en weer af, altijd met bijbehorende haarspeldbochten en vaak door smalle dorpjes met dito straatjes. De afstand over de weg is daardoor bijna het dubbele van de werkelijke afstand door de lucht. Het plaatsje Trikeri laten we links liggen en we rijden de berg af naar het zuidelijkste puntje waar de weg abrupt eindigt. Tussen de bomen door hebben we een riant uitzicht op het fotogenieke eilandje Palio Trikeri. Op de één of andere manier was ik gefascineerd door het even verderop gelegen vissersdorpje Agia Kyriaki. Geen idee waarom, ik had er eigenlijk nog niets over gehoord. Gelukkig hebben we naar dat gevoel geluisterd; we kwamen in één van de leukste en pittoreskste dorpjes van Pilion terecht. 

Pittoreske huisjes in Agia Kyriaki Agia Kyriaki

Een klein vissersdorpje met een paar tavernes, kleine typisch Griekse huisjes en overal druk in de weer zijnde vissers.

Zeeegel in Agio Kyriaki

Kwallen in Agio Kyriaki

Niemand wil ze eigenlijk zien, en er al helemaal geen contact mee maken. Maar als je eens nader bekijkt zijn het wel prachtige dieren: de zee-egel en de kwal. Vooral als die laatste zich "uitklapt" is het een prachtig gezicht.

Katigiorgis Uitzicht op Skyathos vanuit Katigiorgis

Het is nog vroeg en aangezien we toch al in het zuiden zijn besluiten we om over te steken naar de oostkust van Pilion. In het dorpje Katigiorgis nemen we een verfrissende duik in de diepblauwe Egeďsche zee en zien het eiland Skiathos op een steenworp afstand liggen. Op deze plek is de afstand tussen Skiathos en Pilion het kleinst.

Op weg naar Tsagarada de oudste plataan van Pilion in Tsagarada
De tweede dag is ons doel het midden van het Magnesia, zoals Pilion ook wordt genoemd, alsmede de oostkant ervan. Wat meteen opvalt is het ongelofelijk groene karakter van deze streek. Net als in heel de regio stroomt er overal water in de vorm van beekjes, watervalletjes, bronnetjes en fonteintjes.  Heerlijk om met de hitte in deze tijd van het jaar af en toe een stop te maken en te drinken uit deze bronnetjes. De Grieken zelf maken er ook gretig gebruik van. Ondanks dat het leidingwater op Pilion zeer goed te drinken (en zelfs erg lekker) is zie je de inheemse bevolking flessen, en soms hele kratten vullen met dit voor andere plaatsen in Griekenland vaak zo zeldzame water. Op Pilion zie je maar een enkele keer iemand met flessen water uit een supermarkt komen.

 Maar op water de dag doorbrengen geeft natuurlijk niet echt een vakantiegevoel en dus gingen we op zoek naar de meest voorkomende foto op briefkaarten: de 1000 jaar oude plataan van Tsagarada. De boom is inmiddels zo uit de kluiten gewassen dat één van z'n takken moest worden ondersteund door een pilon. Het is even zoeken naar de boom en het pleintje, maar volg de weg naar het kerktorentje en je komt er vanzelf. De taverne op het plein met de plataan is een ideale plek voor een drankje of een hapje in de schaduw van deze hoogbejaarde reus.

Na een groot gedeelte van de dag in de hitte gereden te hebben, zagen we een uurtje zwemmen aan de blauwe stranden van de Egeďsche zee wel zitten. Dus reden we bergafwaarts naar Fakistra (volgens onze info één van de mooiste stranden van Pilion). Helaas kwamen we bedrogen uit; een flink stuk voordat we er waren hield de weg op en konden we alleen via een lange en steile trap het (inderdaad prachtige) strand bereiken. Dat deden we gezien de hitte maar niet, en reden door naar Milopotamis. Helaas ook daar hetzelfde probleem. De hellingen zijn aan die kant zo stijl dat er geen weg naar toe aan te leggen valt. We besluiten het dan maar op te geven en verder te rijden.

Uitzicht op Milies vanaf Visitza Dorpspleintje van Milies

 Einde van de middag; tijd om terug te gaan naar Kala Nerá, dat trouwens "goede wateren" betekent en z'n naam dankt aan de bronnen voor de kust waarvan men zegt dat ze een heilzame werking tegen allerlei maagstoornissen zouden hebben. 

Net als we weer over de bergtop zijn gereden en onze kijk op de Egeďsche weer hebben verruild met een uitzicht op de Pagasitische zee en de plaatsjes Kato Lechonia, Kato Gatzea en Kala Nerá, zien we in de verte het dorpje Milies liggen. Bekend om z'n nostalgische dorpspleintje, het unieke interieur van het kerkje, de oude bibliotheek én het eindpunt van het historische treintje dat dagelijks tussen Ano Lechonia en dit dorpje pendelt.

<<vorige- 1 - 2 - 3 - 4 - volgende>